Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeżeli upadanie jest sztuką, to niektórzy opanowali ją lepiej, inni gorzej. W Niemczech ci, którzy opanowali ją gorzej, twierdzą, że nie mają za co żyć i tylko świadomość, że tym bardziej nie mają za co umierać, trzyma ich przy życiu.

Nawet w państwach bardzo łagodnego przymusu nie da się uniknąć sytuacji, kiedy obywatelski obowiązek posłuszeństwa wobec państwa koliduje z obowiązkiem miłości lub szacunku dla drugiego człowieka (komornik, który wyrzuca na ulicę meble rodziny, oficer, który pozwala na śmierć podwładnego w walce wcale go niedotyczącej).

Rzeczywistość nie istnieje, dopóki historyk nie umieści jej we właściwym kontekście, a wtedy jest już za późno, aby jej doświadczyć, oburzać się lub płakać. Rzeczywistość musi się zestarzeć, żeby stała się rzeczywista.