Najnowsze artykuły
- ArtykułyHobbit Bilbo, kot Garfield i inni leniwi bohaterowie – czyli czas na relaksMarcin Waincetel16
- ArtykułyCzytasz książki? To na pewno…, czyli najgorsze stereotypy o czytelnikach i czytaniuEwa Cieślik267
- ArtykułyPodróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturąMarcin Waincetel11
- ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początekRemigiusz Koziński42
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Kyle Hotz
15
6,3/10
Pisze książki: komiksy
Ten autor nie ma jeszcze opisu. Jeżeli chcesz wysłać nam informacje o autorze - napisz na: admin@lubimyczytac.pl
6,3/10średnia ocena książek autora
117 przeczytało książki autora
51 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Batman - Detective Comics: Pozdrowienia z Gotham
Peter J. Tomasi, Kyle Hotz
6,5 z 22 ocen
39 czytelników 4 opinie
2021
Venom- War Of The Realms
Kyle Hotz, Cullen Bunn
Cykl: Venom (tom 0)
7,0 z 1 ocen
1 czytelnik 0 opinii
2019
Immortal Hulk Vol.3: Hulk In Hell
Joe Bennet, Kyle Hotz
Cykl: Immortal Hulk (tom 3)
7,3 z 3 ocen
4 czytelników 0 opinii
2019
The Goon. Kolekcja tom 2
Eric Powell, Kyle Hotz
Cykl: The Goon (tom 2)
7,7 z 43 ocen
67 czytelników 9 opinii
2019
The Crow- Midnight Legends: Wild Justice
Charlie Adlard, Kyle Hotz
8,0 z 1 ocen
1 czytelnik 0 opinii
2013
Najnowsze opinie o książkach autora
Batman - Detective Comics: Pozdrowienia z Gotham Peter J. Tomasi
6,5
,,Batman Detective Comics” tak nazywa się teraz ta linia wydawnicza (wcześniej ,,Detective Comics”). To druga, obok serii ,,Batman”, regularnie ukazująca się linia o przygodach Człowieka-Nietoperza. Obie linie są wydawane po polsku przez Egmont. Jaka pomiędzy nimi różnica? ,,Batman” to ,,serial” - każdy zeszyt stanowi kontynuację poprzedniego. ,,Batman Detective Comics” ma natomiast charakter antologii – pojedyncze, zamknięte historie, czasami luźno nawiązujące do serii ,,Batman” lub innych tytułów z Uniwersum DC.
Serię ,,Batman” zacząłem czytać na bieżąco (amerykańskie zeszytówki) niedługo po tym, gdy jej tworzenie przejął James Tynion IV (zrecenzowałem już dla Was jego event ,,Wojna Jokera” - https://www.pokojgeeka.pl/2020/11/wojna-jokera-punchline.html). I muszę przyznać, że bawię się przy niej bardzo dobrze. Po ,,Detective Comics” sięgałem raczej rzadko i wybiórczo... ale nie przepuściłem okazji, by sprawdzić polskie wydanie.
,,Pozdrowienia z Gotham. Batman Detective Comics. Tom 3" to zbiór trzech historii. Wszystkie napisał Peter J. Tomasi, natomiast zilustrowali je kolejno Kyle Hotz, Doug Mahnke oraz Christian Duce.
Pierwsza opowieść stanowiła dla mnie nie lada niespodziankę... Po pierwsze – nie przepuszczę niczego, gdzie występuje Spectre, a po drugie... już to czytałem, w amerykańskiej zeszytówce! :-D Sama historia jest naprawdę niezła, a rysunki Hotza (takie z odrobinką ,,nostalgii”) bardzo do niej pasują. Nie będę spoilerował, ale na potrzeby recenzji, napiszę Wam, czego można się po niej spodziewać:
Spectre: Jestem Aniołem Śmierci i...
Batman: Jestem Batman. Nie, nie możesz tu zabijać. Wynocha z mojego miasta! :-D
Druga opowiastka jest zdecydowanie najsłabsza w tym tomie (no, może poza intrygującym, lekko symbolicznym, zakończeniem). Joker pajacuje w Lunaparku, Batman go powstrzymuje... Z tego komiksu zapamiętam chyba tylko dobrze narysowaną przez Mahnkego szaloną twarz Klauna.
Ostatnia historia jest najlepsza. Bruce Wayne wylatuje w sprawach biznesowych z całą świtą Wayne Enterprises, w samolocie znajduje się polujący na miliardera Deadshot... a w końcu trafiony piorunem samolot rozbija się na samotnej wyspie (pozdrowienia dla Olivera Queena! ;-P). Komiks zawiera fajny motyw dwóch zamieszkujących ową wyspę weteranów wojennych i Bruca Wayne'a biegającego w ,,pustynnym stroju Batflecka” (fani Batflecka – sprawdźcie!) ;-) Poza tym – wielkim plusem są świetne, bogate w detal rysunki Christiana Duce.
A, zapomniałbym! W tomie przewija się też Lex Luthor, który coś kombinuje z Mister Freezem. Padają również nawiązania do serii ,,Liga Sprawiedliwości”. Mam nadzieję, że ten motyw zostanie podniesiony w kolejnym tomie, ponieważ w przeciwnym wypadku, wprowadzenie Luthora i Freeza po prostu mija się z celem.
Reasumując – rysunki w ,,Pozdrowienia z Gotham. Batman Detective Comics. Tom 3" stoją na wysokim poziomie (to standard przy komiksach z Batmanem). Scenariusze Tomasiego są, natomiast, tylko niezłe/przeciętne. Po tom warto jednak sięgnąć, jeśli szukamy czegoś ,,szybkiego” i ,,niezobowiązującego” do lektury kolejnych pozycji (jak choćby w regularnej serii ,,Batman”).
Carnage: Czerń, Biel i Krew John McCrea
6,5
Komiksy z superbohaterami w roli głównej od lat cieszą się ogromną popularnością wśród miłośników popkultury, a obecne czasy to prawdziwe eldorado dla tego podgatunku fantastyki. Dobrze dzieje się nie tylko w mateczniku trykociarzy, czyli w Stanach Zjednoczonych, ale też na innych rynkach, także polskim. Sytuacja jest na tyle stabilna, że co i rusz ukazują się albumy, które jeszcze kilka lat temu uznalibyśmy prawdopodobnie za dość niszowe. Jednym z takich komiksów wydaje się być nieco eksperymentalny formalnie „Carnage”, w którym perypetie tytułowego złoczyńcy śledzimy w trzech kolorach: czarnym, białym i czerwonym.
Dwanaście opowieści, dwanaście spojrzeń na krwiożerczego symbionta z kosmosu. Na łamach albumu „Carnage. czerń, biel i krew” ujrzymy wszystko, co najgorsze w jednym z największych wrogów Spider-Mana. Zobaczymy prawdziwą rzeź, przed którą nie ma ucieczki i dowiemy się, czy warto wejść w sojusz ze stworzeniem, które nie ma żadnych moralnych zahamowań, i którego ulubionym zajęciem jest sianie zniszczenia wszędzie tam, gdzie się pojawi.
Carnage nie jest pierwszym bohaterem Marvela, który został zaprezentowany w trzech kolorach. Kilka miesięcy temu Mucha wydała podobną wersję przygód Wolverine’a, a eksperyment musiał okazać się udany, bo kolejną postać, która dostała taką serię w USA, widzimy również w przetłumaczonej na polski wersji. Dobór głównego bohatera jest zresztą idealny, mało kto tak bardzo nadaje się do tego typu projektu, jak morderczy kosmiczny symbiont.
Twórcy projektu nie zdecydowali się na jedną, zwartą opowieść, zamiast tego dostajemy antologię krótkich, kilkustronicowych komiksów. Czy był to dobry wybór? Nie jest to kwestia szczególnie łatwa do rozstrzygnięcia. Z jednej strony Carnage jest postacią, która najlepiej prezentuje się w scenach pełnych przemocy, a trudno byłoby zachować bardzo wysoką intensywność na przestrzeni ponad stu stron jednej tylko fabuły. Z tego względu wybór takiej, a nie innej formy wydaje się uzasadniony i bezpieczny. Z drugiej strony zbiór opowiadań, w którego centrum stoi jedna postać, wymaga zawsze wyższego poziomu od poszczególnych składowych. Innymi słowy, żeby każdy tekst odpowiednio zagrał, potrzebne są pomysły raczej wysokiej jakości. Czy są z tym w omawianym albumie jakieś problemy?
„Carnage: Czerń, biel i krew” przynosi nam kilka bardzo udanych historii, ale też kilka takich, które nie zostaną w pamięci na dłużej. Co do tych pierwszych, podobać mogą się z pewnością momenty, w których scenarzyści próbują pokazać tytułowego villaina w innych niż zazwyczaj okolicznościach. Carnage na Dzikim Zachodzie, Carnage w scenerii postapo, Carnage walczący o przetrwanie w ciele rekina lub jako choroba psychiczna – te połączenia i pomysły poza tym, że są nieoczywiste, sprawiają zaskakująco dużo frajdy, bo autorzy udanie bawią się wizerunkiem symbionta, w ciekawy sposób wpasowując go w scenerie i fabularne koncepty, w których nie spodziewalibyśmy się go ujrzeć. Jeśli chodzi o gorsze momenty zbioru, to problemem niektórych historii jest to, że na krótkiej przestrzeni nie potrafią zainteresować czytelnika oferowanym pomysłem. Nieciekawie prezentuje się na przykład nijaki i chaotyczny otwieracz. Na szczęście słabszych opowiadań jest w tej antologii zdecydowanie mniej niż tych udanych.
Bardzo lubię czerń i biel – komiksy rysowane w tych dwóch kolorach potrafią być naprawdę piękne i czarować kontrastami oraz grą cieni. W przypadku omawianego albumu dochodzi do nich jeszcze czerwień. Jej pojawienie się dało artystom nowe możliwości, a szczególnie dobrze wypadły sceny przemocy, zdecydowanie uwypukliła te mocniejsze momenty i nadała im drapieżnego charakteru. Warstwa wizualna właściwie na całej przestrzeni albumu zdecydowanie robi robotę i ciągnie do góry nawet te gorsze opowiadania.
„Carnage” w wersji „Czerń, biel i krew” jest komiksem interesującym, przede wszystkim jako inicjatywa w niecodziennym stylu, swego rodzaju ciekawostka i odskocznia od mainstreamowego podejścia do trykociarstwa. Dobrze też, że nie jest to album zbyt długi, bo podobnego typu eksperymenty na dłuższym dystansie mogą nieco zmęczyć oko i zatracić efekt „wow”. Tymczasem zaprezentowane w trzech kolorach przygody kosmicznego symbionta robią duże wrażenie. Powiem szczerze, że nie obraziłbym się, gdyby za jakiś czas kolejna postać z uniwersum Marvela została bohaterem lub bohaterką albumu utrzymanego w podobnej estetyce.
Recenzja do przeczytania także na moim blogu - http://zlapany.blogspot.com/2022/02/carnage-czern-biel-i-krew-recenzja.html
oraz na łamach serwisu Szortal - https://www.facebook.com/Szortal/posts/5057592490930104