Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Obu­dzę Cię mu­śnię­ciem warg
Wy­słu­cham żalów oraz skarg.

Kocham Twój uśmiech wesoły (...)
Twój uśmiech jest najwspanialszym darem (...)
Twój uśmiech uśmiechem mego życia.

Czy ta plu­cha jest dla nas uciąż­li­wa?
Czy słoń­ce czy deszcz — jed­na­ko wszak je­steś szczę­śli­wa.
Więc uca­łuj mnie bez wzglę­du na po­go­dę,
Po­da­ruj mi swe usta — ży­cio­wą osło­dę.

Zmia­na stylu — zmia­na życia,
Precz od­rzu­co­ne pro­ble­my stare.
Mieć? — Czy próba nor­mal­ne­go bycia,
Jed­nak wolę dni barw­ne ani­że­li szare.

Tam, gdzie wscho­dzi sło­necz­ny krąg,
Skie­ruj swój utra­pio­ny wzrok
Tam, gdzie wzej­dzie księ­ży­ca nów,
Przyj­dzie czas — wspo­mną cię znów...

Ob­da­ru­ję Cię mi­ło­ści kwia­tem,
Uca­łu­ję usta go­rą­ce,
Wezmę w ob­ję­cia ciało drżą­ce,
Osło­nię przed całym świa­tem.

Za­wsze był po­dział na bo­ga­tych i bied­nych,
Na ludzi do­bre­go serca — i tych wred­nych.
Tylko, że i wre­do­ta na różne stro­ny się ujaw­nia­ła,
Cza­sa­mi będąc wred­ną tak na­praw­dę ko­cha­ła.

Ty nie je­steś wred­na, — choć tro­chę zło­śli­wa,
Ko­cha­jąc na swój spo­sób — cza­sa­mi pa­rzysz jak po­krzy­wa.

Ko­cham Twe oczy jak szma­rag­dy zie­lo­ne,
ba­daw­czo w głąb mego serca za­pa­trzo­ne.

Ko­cham Cię całą — ser­cem całym
Uczu­ciem wier­nym, go­rą­cym, sta­łym.

Przepraszam(...)
Że do Twego życia wla­złem
Że cza­sa­mi bywam bła­znem
Wy­bacz mi me różne na­stro­je
Te cią­głe tro­ski i nie­po­ko­je.

Analizuję porównuję i piszę
Wspomnieniami zapełniam pustki kliszę.

bez wzglę­du na losu ko­le­je
choć­by przez łzy, ale się za­śmie­ję...