Jesteśmy społecznością, która kocha książki

,, Ludzie w złym stanie psychicznym robią głupie rzeczy''....

- Nie - odpowiadam, choć tak naprawdę chcę. Chcę cofnąć czas i zabić ten koszmar. Chcę, żeby przestały mnie wciągać ruchome piaski.

- Ja nie daję Ci wyboru, Alison. Ja mówię, jak będzie. Każdy czyn pociąga za sobą konsekwencje.

Nie wiem, co nas czeka. Chcę zachować spokój, lecz nie mogę wyzbyć się strachu, który zalega mi w brzuchu ciężki jak nasze kroki na chodniku.

Przychodzi SMS od Zory. „Oj tak, chętnie! WTF??? Musisz mi wszystko opowiedzieć. WSZYSTKO! Nie mogę uwierzyć, że wróciłaś, i bardzo chcę Cię zobaczyć xx”. Poprawia mi się humor, jakby przez szparkę wpadła smużka światła. Cieszę się na to spotkanie, choć wiem, że będę musiała długo się tłumaczyć. Nie mogąc wykrzesać z siebie słów, wysyłam emotikon z podniesionym kciukiem.

Kocham cię – mówię cicho i zamykam za sobą drzwi. Przecinam korytarz, wracam do siebie i kładę się ze stopami
w ogrzanym przez Robin miejscu.