Sonya Cobb

Brian i Sophie są młodym małżeństwem z dwójką dzieci. Mężczyzna pracuje w muzeum jako kustosz, a jego żona jest programistką. Sophie pracowała wcześniej jako wolny strzelec, ale ze względu na urodzenie córki, a potem synka zrobiła sobie kilkuletnią przerwę. Nadchodzi moment, kiedy rodzina zaczyna potrzebować większego lokum. Pewnego dnia kobieta ogląda dom, w którym zakochuje się od pierwszego wejrzenia. Wspominając własne niepewne dzieciństwo, marzy aby jej dzieci wychowywały się dokładnie w takim miejscu. Brian ma pewne obiekcje, ponieważ cena domu przewyższa koszty jakie gotowi byli ponieść. Ponadto wymaga on gruntownego remontu. Ostatecznie Sophie udaje się przekonać męża, który zawsze robi wszystko, by ją uszczęśliwić. Wraz z upływem czasu strach przyćmiewa radość kobiety. Po tych kilku latach nieobecności w branży komputerowej wiele się pozmieniało. Sophie ma problem ze zdobyciem nowych zleceń i coraz wyraźniej odczuwa, że wypadła z obiegu. Zdaje sobie sprawę, że zarobki męża nie wystarczą na spłatę kredytu i utrzymanie rodziny. Dodatkowo pojawia się problem z wyżej wymienionym kredytem. System spłat, który był zachwalany jako super git turbo wyjście, okazuje się wcale taki super nie być. Mimo prób wyjaśnienia sytuacji młoda matka odbija się od ściany. Jednocześnie ukrywa prawdę przed Brianem i kombinuje jak wyjść cało z tej opresji. W końcu dochodzi do tego, że wynosi z miejsca pracy męża zabytkowe lusterko. A w jego ślad idą kolejne przedmioty... Czy złodziejski fach pomoże bohaterce w dopięciu domowego budżetu? "W sieci pragnień" to dość spokojna książka. Dopiero w drugiej połowie dzieje się więcej i czytelnik zaczyna odczuwać lekkie napięcie. Przez większość czasu mamy tutaj Sophie zajmującą się dziećmi, zapełniającą ich wolny czas zabawą i kreatywnymi zajęciami. Wraz z pojawieniem się w jej życiu problemów, książka nieco się rozkręca. Nie udało mi się polubić Sophie. Irytowała mnie swoim lekkomyślnym podejściem odnośnie kredytu na zakup domu oraz ocenianiem innych ludzi . Kiedy zaczęły się kłopoty finansowe nie potrafiła przyznać się do winy, tylko wymyślała głupoty i coraz mocniej w to wszystko brnęła. Brian sprawiał wrażenie faceta, który żyje pracą, poszukiwaniem zaginionych eksponatów, a sprawy dnia powszedniego, to tak średnio na jego głowę. Jeśli ktoś lubi obyczajówki z takim małym pseudo-kryminalnym wątkiem, to może sobie tę książkę popróbować. Niestety dla mnie była ona dość przeciętna.