Mumu wsiada do metra. Chwiejnym krokiem przedziera się przez tłum w głąb wagonu. Ma
opuchnięte stopy, obrzęknięte kolana, ledwo trzyma się na nogach. Godziny szczytu, brak
miejsc siedzących. Kurczowo chwyta się metalowego drążka nad głową, aby przy wjeździe
na następną stację impet pociągu nie zwalił go na podłogę. Choć ciężko mu ustać, nawet nie
liczy na empatię współpasażerów. Wszakże jego wygląd nie przywodzi na myśl kogoś, komu
utrzymywanie pionowej postawy ciała sprawiałoby fizyczny ból. Dni Mumu wypełniają
schadzki z nieznajomymi, z którymi umawia się na aplikacjach randkowych. Z metodyczną
precyzją doprowadza partnerów do ekstatycznego climacco, po czym w jednej, krótkiej
chwili odgryza im głowy.

Mumu to przybysz z kosmosu, który piętnaście lat wcześniej rozbił się na Ziemi. Aby
przetrwać w nowym, nieprzystępnym środowisku, musi polować na przedstawicieli gatunku
homo sapiens. Codziennie zmaga się z samotnością, hermetycznymi rolami społecznymi
oraz… grawitacją.

Nauka chodzenia to debiutancka powieść południowokoreańskiego artysty i pisarza Dolki
Mina, w której z niezwykłą świeżością opisane zostały zmagania Innego w opresyjnym
systemie kulturowym. Autor tej queerowej powieści sięgnął po jaskrawy koncept, aby
poprzez gatunek SF zabrać głos w dyskursie genderowych nierówności, oswajania
przestrzeni oraz wykluczenia