Do czasów dzieciństwa.

Do szczęścia wystarczył ulubiony miś i Mama u boku.
Zamiast popołudniowej przerwy w pracy była popołudniowa drzemka we własnym łóżku.
Nie oglądało się dziennika tylko przygody pieska Reksia.
Teraz obiad jedzony w biegu, kiedyś zawsze ciepły równo o 12.
Dziś walka o pieniądze, wcześniej każdy chętnie wrzucał do skarbonki.
Jakie miejsce jest bardziej bezpieczne, jaki czas wydaje się Nam bardziej beztroski?
Jeżeli miałabym uciec, schować się, szukać schronienia to przeniosłabym się właśnie te 25 lat wstecz.

Do czasów dzieciństwa.

Do szczęścia wystarczył ulubiony miś i Mama u boku.
Zamiast popołudniowej przerwy w pracy była popołudniowa drzemka we własnym łóżku.
Nie oglądało się dziennika tylko przygody pieska Reksia.
Teraz obiad jedzony w biegu, kiedyś zawsze ciepły równo o 12.
Dziś walka o pieniądze, wcześniej każdy chętnie wrzucał do skarbonki.
Jakie miejsce jest...

Oczywiście, że starożytność, starożytny Rzym. Tak, były wojny, ale miały one zupełnie inny wygląd niż dziś. Cywile byli bezpieczniejsi, słabsze uzbrojenie, żadnych bomb atomowych, samoloty nie latały i bombardowały. Brak telewizji i internetu. Idealnie. A do tego rozkwit cywilizacji antycznej. Więcej mi nie trzeba.

Oczywiście, że starożytność, starożytny Rzym. Tak, były wojny, ale miały one zupełnie inny wygląd niż dziś. Cywile byli bezpieczniejsi, słabsze uzbrojenie, żadnych bomb atomowych, samoloty nie latały i bombardowały. Brak telewizji i internetu. Idealnie. A do tego rozkwit cywilizacji antycznej. Więcej mi nie trzeba.

Gdy myślę o pokoju i spokoju, momentalnie na myśl przychodzi mi Islandia. Ta wyspa jawi mi się jako przylądek ciszy, gdzie ludzie wciąż szanują naturę, Matkę Ziemię, zwierzęta i elfy. Magiczny kawałek nieba. Kraj, w którym łatwością bym się odnalazła, zwłaszcza, że jestem osobą zimnolubną. Chciałabym tam przybyć wraz z Wikingami w IX wieku odkrywając zupełnie nowy, dziewiczy ląd, krainę lodu i ognia, gdzie osiedlibyśmy w spokoju z dala od krwawych chrystianizacji, walk o tron, militarnych ekspansji i innych problemów ówczesnego świata. Zamieszkałabym w drewnianej chacie pokrytej trawą, zajmowałabym się uprawą ziemi oraz hodowlą owiec. W świetle paleniska, przy dźwiękach trzaskającego ognia przędłabym wełnę. Miałabym także swojego konia, jak na prawdziwego mieszkańca Islandii przystało. Zwierzę to nigdy nie byłoby wykorzystane w bitwie. Służyłoby za to do przemierzania ogromnych odległości między domami sąsiadów, z którymi spotykałabym się, by bajać. Opowiadać i wysłuchiwać niestworzonych historii, mocno zabarwionych mitologią skandynawską. Byłaby to świetna alternatywa dla książek.

Gdy myślę o pokoju i spokoju, momentalnie na myśl przychodzi mi Islandia. Ta wyspa jawi mi się jako przylądek ciszy, gdzie ludzie wciąż szanują naturę, Matkę Ziemię, zwierzęta i elfy. Magiczny kawałek nieba. Kraj, w którym łatwością bym się odnalazła, zwłaszcza, że jestem osobą zimnolubną. Chciałabym tam przybyć wraz z Wikingami w IX wieku odkrywając zupełnie nowy,...

Wybrałabym buddyjski klasztor umiejscowiony w górach, który dzięki temu, że jest odcięty od świata zewnętrznego prowadzi bardzo spokojny tryb życia. Od wieków nic się w nim nie zmienia więc czy wybiorę XX czy XVI wiek nie ma to znaczenia. Jest to mały klasztor do, którego bardzo rzadko ktoś dociera. Spokój i życie w zgodzie z naturą pozwolą odpocząć i żyć szczęśliwie, jedyna wada tego miejsca jest taka, że muszę ukryć mą prawdziwą płeć i zgolić część włosów. Mimo tych drobnych trudności miejsce wydaje się idealne jako bezpieczne schronienie przed wojną, która do niczego nie prowadzi.

Wybrałabym buddyjski klasztor umiejscowiony w górach, który dzięki temu, że jest odcięty od świata zewnętrznego prowadzi bardzo spokojny tryb życia. Od wieków nic się w nim nie zmienia więc czy wybiorę XX czy XVI wiek nie ma to znaczenia. Jest to mały klasztor do, którego bardzo rzadko ktoś dociera. Spokój i życie w zgodzie z naturą pozwolą odpocząć i żyć szczęśliwie,...

Nie musiałabym cofać się jakoś super daleko, znalazłabym bezludną wyspę albo taką gdzie niczym w raju serwują drinki, osób jest bardzo mało, język mało znany, plaża, piasek, palmy. A w Europie, Ameryce niech robi się co chce. Ja mam chillout. Na własnej wyspie wolną wolę, z dala od wojen, stresów i innych wchodzących na psychikę sytuacji.

Nie musiałabym cofać się jakoś super daleko, znalazłabym bezludną wyspę albo taką gdzie niczym w raju serwują drinki, osób jest bardzo mało, język mało znany, plaża, piasek, palmy. A w Europie, Ameryce niech robi się co chce. Ja mam chillout. Na własnej wyspie wolną wolę, z dala od wojen, stresów i innych wchodzących na psychikę sytuacji.

Nie wiem jak dla was ale dla mnie najbezpieczniejsze czasy to okres błogiego dzieciństwa, gdzie stery w naszym umyśle przejmowała wyobraźnia dzięki czemu mając pod ręką dwa materace i prześcieradło mogliśmy stworzyć twierdzę we własnym domu, która broniła nas przed całym złem tego świata. Kluczem do zwycięstwa i przedniej zabawy była kreatywność to dzięki niej każdy z nas mógł stać się gwiazdą rocka, podbić kosmos lub po prostu zostać strażakiem. W tej niekończącej się podróży mogliśmy zawsze liczyć na naszego kompana, którego tylko my byliśmy wstanie widzieć i który znał nas najlepiej bo przecież był częścią naszej wyobraźni. Granice wyznaczała tylko nasza fantazja.

Nie wiem jak dla was ale dla mnie najbezpieczniejsze czasy to okres błogiego dzieciństwa, gdzie stery w naszym umyśle przejmowała wyobraźnia dzięki czemu mając pod ręką dwa materace i prześcieradło mogliśmy stworzyć twierdzę we własnym domu, która broniła nas przed całym złem tego świata. Kluczem do zwycięstwa i przedniej zabawy była kreatywność to dzięki niej każdy z nas...

Jeśli o mnie chodzi, odpowiem bez wahania, że najchętniej przeniosłabym się do Polski po 89 roku. Dlaczego zostałabym w Polsce, chociaż mam do dyspozycji cały świat? Ponieważ Polska to moja ojczyzna, tu się wychowałam, język polski jest moim ojczystym językiem i myślę, że mimo wszystko wolę zostać właśnie tutaj.
Dlaczego wybrałam akurat te czasy? Ponieważ wtedy budowaliśmy "nowe państwo". Ludzie cieszyli się na myśl o nowych realiach życia, zakończonym koszmarze, chociaż nie możemy mówić o tym czasie tak znowu bardzo kolorowo. Jednak mimo wszystko ludzie wtedy bardziej doceniali to co mieli i swoich bliskich, nawet małe rzeczy miały wtedy olbrzymią wartość. Wtedy ludzie byli sobie naprawdę bliscy, mieli prawdziwych przyjaciół, miłość na całe życie, a nie na 5 minut...Nastąpił skok cywilizacyjny w naszym państwie oraz uwiązaliśmy się w nowe struktury geopolityczne m.in. NATO, które zapewnia nam bezpieczeństwo i znaczenie na arenie międzynarodowej.

Jeśli o mnie chodzi, odpowiem bez wahania, że najchętniej przeniosłabym się do Polski po 89 roku. Dlaczego zostałabym w Polsce, chociaż mam do dyspozycji cały świat? Ponieważ Polska to moja ojczyzna, tu się wychowałam, język polski jest moim ojczystym językiem i myślę, że mimo wszystko wolę zostać właśnie tutaj.
Dlaczego wybrałam akurat te czasy? Ponieważ wtedy budowaliśmy...

sam nie wiem gdzie bym się przeniósł :D chyba nie ma takiego miejsca ani okresu ;D
tam gdzie są ludzie, są i wojny, chciwość i zło!
powiem wam gdzie bym nie chciał wylądować :D

ROK 2102 - Związek Sowieckich Państw Europejskich -> Arabia Francuska -> Kalifat Paryski...

sam nie wiem gdzie bym się przeniósł :D chyba nie ma takiego miejsca ani okresu ;D
tam gdzie są ludzie, są i wojny, chciwość i zło!
powiem wam gdzie bym nie chciał wylądować :D

ROK 2102 - Związek Sowieckich Państw Europejskich -> Arabia Francuska -> Kalifat Paryski...

Dokąd można uciec przed ludźmi? Tam, gdzie ich nie ma. Może i prehistoryczna dżungla nie jest pozbawiona potencjalnych wrogów, ale zdecydowanie wolę uciekać przed T-Rexem, niż stawiać czoła dwudziestowiecznym intrygom.

Dokąd można uciec przed ludźmi? Tam, gdzie ich nie ma. Może i prehistoryczna dżungla nie jest pozbawiona potencjalnych wrogów, ale zdecydowanie wolę uciekać przed T-Rexem, niż stawiać czoła dwudziestowiecznym intrygom.