-
ArtykułyKsiążka: najlepszy prezent na Dzień Matki. Przegląd ofertLubimyCzytać1
-
ArtykułyAutor „Taśm rodzinnych” wraca z powieścią idealną na nadchodzące lato. Czytamy „Znaki zodiaku”LubimyCzytać1
-
ArtykułyPolski reżyser zekranizuje powieść brytyjskiego laureata Bookera o rosyjskim kompozytorzeAnna Sierant1
-
ArtykułyAkcja recenzencka! Wygraj książkę „Czartoryska. Historia o marzycielce“ Moniki RaspenLubimyCzytać1
Cytaty z tagiem "upadek komunizmu" [6]
[ + Dodaj cytat]
Kolejne pokolenia przedstawicieli tych różnych ras żyły przez lata obok siebie, służyły w tej samej armii, były faszerowane tą samą propagandą, a jednak nie połączyły się w jedno, nie zintegrowały się. Wprost przeciwnie. Teraz jest tak, jakby każdy podkreślał jeszcze mocniej niż wcześniej swoją przynależność do danej rasy i z tego powodu unikał kontaktu z innymi. Szczególnie uderzająca jest żywotność prowincjonalizmu, siła tendencji separatystycznych i nad wyraz krótkowzroczna wizja własnej sytuacji i przyszłości. Czy można przejść nad tym do porządku dziennego, zrzucając wszystko na karb upadku komunizmu? Czy może tak samo prawdziwe byłoby stwierdzenie, że owa chęć powrotu ludzi do życia wśród podobnych do siebie jest owocem niedorzecznej próby zbyt szybkiego przemieszania ze sobą wszystkiego i wszystkich?"
(s/ 486)
Nie mogę wypowiadać twojego imienia, nie płacząc nad twym losem, synu radzieckiej ojczyzny, synu Baku, żołnierzu wielkiej partii', głosi napis umieszczony z drugiej strony pomnika. Kolejne kłamstwo. W samym Baku, gdzie Sorge się urodził, ludzie zapomnieli, kim był, a teraz tylko ja wzruszam się tym życiem oddanym na próżno, z którego została jedynie para pustych oczu wpatrzonych w zniszczone i umęczone miasto. Dwóch brudnych wyrostków, siedzących na ławce tuż obok pomnika, z pewnością nie wie, z kim po cichu rozmawiam."
(s. 491)
Już o niczym innym się nie mówi, tylko o gospodarce i rozwoju gospodarczym! Nie ma innych celów rozwoju. Nie ma innych ideałów. Wszelkie rozumowanie zasadza się dziś tylko na jednym założeniu: komunizm nie sprawdził się pod względem gospodarczym. Jeśli będziemy się uczyć od kapitalistów, wybrniemy z naszych kłopotów."
(s. 246)
Patrzę na podążający ulicami tłum i wydaje mi się, że widzę jedynie brzydkie, tłuste kobiety o włosach pofarbowanych na okropny odcień rudego, niedogolonych mężczyzn i młodych Rosjan, którym już w wieku dwudziestu lat brakuje po kilka zębów, a inne są zepsute lub złote. To zbieranina upadłych ludzi, którymi kieruje już tylko instynkt przetrwania"
(s. 483)
Jeśli ktoś chciałby mieć swój pomnik, może powinien zamieszkać właśnie tutaj. W Ałma Acie jest ich bez liku. Stoi tu pomnik poety, który wsławił się jedynie tym, że przekładał z rosyjskiego cudze wiersze; inny przedstawia dyrektora pewnej fabryki i został ufundowany przez jego pracownice; kolejny upamiętnia inżyniera, który jako pierwszy skonstruował jakieś urządzenie; jeszcze inny zaś - anonimowego przodownika pracy. To właśnie te widma z kamienia, z brązu, osadzone na potężnych cokołach z czerwonego granitu, zaludniają nocą Ałma Atę, miasto, w którym fontanny tryskają niewzruszenie, sobie a muzom, na środku placów, przed publicznymi budynkami, przed operą. Ałma Ata z każdym dniem wydaje mi się coraz ładniejsza, czystsza i bardziej przyjazna."
(s. 222)
(...) Urzędnicy carscy już kilka pokoleń temu zrusyfikowali nazwę klanu poprzez dodanie końcówki "-ew" i utworzyli z niej nazwisko rodowe. Represja? W jego rozumieniu tak. Pytam o dany, fakty, lecz szybko zdaję sobie sprawę z tego, co być może stanowi największy problem - historia nie istnieje. Przeszłość jest jedynie narzędziem teraźniejszości i jako taka jest przekazywana i upraszczana, aby służyć dzisiejszym interesom."
(s. 253)