Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nasze nagie ciała splatały się niczym dziko rosnące konary sakury , która zakwitała kwiatami doznań, różowymi płatkami jego pocałunków, szumiała muzyką naszych westchnień i jęków rozkoszy. Tętniła coraz szybszym biciem naszych serc. To było nasze własne hanami, intymne i cudownie rozkoszne święto nie tylko spragnionych siebie ciał, ale i serc.

Jego szept uświadomił mi, że świat jednak istnieje. Że ludzie są podli, a życie wcale nie jest piękne ani sprawiedliwe. I, że choć on jeszcze tego nie wie, stoimy teraz po przeciwnych stronach ogromnej przepaści, która rozdzieliła nas już na zawsze. Dopiero od tej nocy stało się to dla mnie prawdziwe i namacalne.