Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie ma czegoś takiego jak źli ludzie. Wszyscy jesteśmy tylko ludźmi, którzy czasami robią złe rzeczy.

There is no such thing as bad people. We're all just people who sometimes do bad things.

Mam wrażenie, że każdy udaje kogoś, kim nie jest, a głęboko w środku wszyscy jesteśmy tak samo popieprzeni. Po prostu jedni ukrywają to lepiej niż inni.

To, że ktoś cię krzywdzi, nie oznacza, że możesz tak po prostu przestać go kochać. To nie czyny sprawiają najwięcej bólu, lecz miłość. Gdyby czynom nie towarzyszyła miłość, ból byłby trochę łatwiejszy do zniesienia.

Żyjemy tylko przez określony czas, więc musimy zrobić wszystko, co w naszej mocy, żeby jak najlepiej wykorzystać dane nam lata. Nie powinniśmy ich marnować na czekanie na coś, co wydarzy się w odległej przyszłości albo nie wydarzy się w ogóle.

Wszyscy ludzie popełniają błedy. Tym co decyduje o charakterze człowieka nie są błędy jakich dokonujemy, lecz to, jak przekształcamy te błędy w lekcje, a nie w wymówki.

All humans make mistakes. What determines a person’s character aren’t the mistakes we make. It’s how we take those mistakes and turn them into lessons rather than excuses.

[...] najgorsze co możesz zrobić, to stracić z oczu granicę swojej wytrzymałości.

Jeśli w przyszłości... jakimś cudem znowu będziesz w stanie sie zakochać... zakochaj się we mnie!

Możesz już przestać płynąć Lily. W końcu dotarliśmy do brzegu.

You can stop swimming now, Lily. We finally reached the shore.

Kiedy stoimy z boku, łatwo myśleć, że gdyby ktoś nas krzywdził, odeszlibyśmy od niego bez zastanowienia. Łatwo powiedzieć, że nie moglibyśmy kochać kogoś, kto nami poniewiera. To nie my czujemy miłość do tej osoby.

[...] jako ludzie nie możemy zakładać, że uda nam się udźwignąć cały nasz ból. Czasami musimy się nim dzielić z tymi, którzy nas kochają, żeby nie paść z wyczerpania pod jego ciężarem.

To zatrzymuje się tutaj. Ze mną i z tobą. To kończy się z nami.

It stops here. With me and you. It ends with us.

Wszyscy ludzie popełniają błędy. Lecz tym, co definiuje czyjś charakter, nie są błędy, które popełnia, lecz sposób w jaki je traktuje - jako usprawiedliwienie bądź jako lekcję.

(...) gdy kogoś kochasz, widok jego smutku zasmuca także Ciebie.

Wiem, myślisz, że on cię kocha, i jestem pewna, że tak jest. Ale nie kocha cię we właściwy sposób. Nie kocha cię tak, jak na to zasługujesz. Gdyby naprawdę cię kochał, nie dopuściłby do tego, żebyś przyjęła go z powrotem. Sam postanowiłby odejść, żeby mieć pewność, że nigdy więcej cię nie skrzywdzi. Na taką miłość zasługuje kobieta, Lily.

Wyobraź sobie tych wszystkich ludzi, których spotykasz w życiu. Jest ich tak wielu. Przybywają jak fale i jak fale odchodzą. Niektóre fale są znacznie większe od innych i zostawiają większy ślad. Czasami przynoszą ze sobą przedmioty z dna morza i wyrzucają je na brzeg. Ślady na piasku dowodzące, że fale tam były, jeszcze długo po przypływie.
Właśnie o tym mówił Atlas, kiedy wyznał mi miłość. Dawał mi do zrozumienia, że jestem największą falą, jaką kiedykolwiek widział. I tyle ze sobą przyniosłam, że mój ślad zostanie w nim na zawsze, nawet gdy woda się cofnie.

Poczucie humoru to jeden z najważniejszych elementów ludzkiej osobowości.

To chyba jedna z największych oznak tego, że człowiek dojrzał - umiejętność doceniania czegoś, co liczy się dla innych, nawet jeśli nie bardzo liczy się dla nas.

Powstrzymywanie serca od wybaczenia komuś, kogo kochasz, jest tak naprawdę o wiele trudniejsze niż samo wybaczenie.

Co noc płaczę w poduszkę, szepcząc: "Po prostu płyń dalej". Ale bardzo trudno się płynie, kiedy masz wrażenie, że jakaś kotwica trzyma cię w miejscu.

Ludzie często nie mogą zrozumieć, dlaczego kobiety nie odchodzą. A gdzie się podziali ci, którzy nie mogą pojąć, dlaczego mężczyźni stosują przemoc? Bo czy to nie mężczyźni powinni ponosić całą winę?

- Jesteśmy dokładnie tacy sami - powiedział.
Spojrzałam mu w oczy.
- Ja i Ty?
Pokręcił głową.
- Nie. Rośliny i ludzie. Rośliny potrzebują miłości, żeby przetrwać. Ludzie też. Żeby przeżyć, od początku musimy mieć wystarczająco dużo miłości ze strony rodziców. Jeśli rodzice nam tę miłość okazują, stajemy się lepszymi ludźmi. A jeśli nas zaniedbują... - Ściszył głos. Zabrzmiało to jakoś smutno. (...) - Jeśli nas zaniedbują, stajemy się bezdomni i niezdolni do tego, co ważne.

Błędne koła istnieją, bo strasznie trudno je przerwać… Czasami wydaje się, że łatwiej byłoby dalej trwać w błędnym kole, niż zmierzyć się ze strachem i skoczyć, ryzykując, że nie wyląduje się na nogach.

Każdy zasługuje na drugą szansę. Zwłaszcza ludzie, na których najbardziej ci zależy.

Kocham go. Nadal go kocham i zawsze będę go kochać. Był ogromną falą, która zostawiła w moim życiu wiele śladów, i po kres moich dni będę czuła ciężar jego miłości.

Może miłość nie zatacza kręgu. Może to tylko przypływy i odpływy, tak samo jak ludzie pojawiający się w naszym życiu.

[...] czasami bez względu na to, jak bardzo jesteśmy przekonani, że nasze życie potoczy się w określonym kierunku, cała ta pewność może odpłynąć wskutek zwykłej zmiany prądów.

Jesli w przyszłości...jakimś cudem znowu będziesz w stanie się zakochać...zakochaj się we mnie".

Uwielbiam, gdy niebo wywołuje we mnie poczucie bycia kimś nieważnym.

[...] czasami sprawy, które są dla ciebie najważniejsze, jednocześnie sprawiają ci największy ból. A chcąc przezwyciężyć ten ból, musisz przeciąć wszystkie łączące cię z nim więzi.

Just because someone hurts you doesn't mean you can simply stop loving them. It's not a person's actions that hurt the most. It's the love. If there was no love attached to the action, the pain would be a little easier to bear.