Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jesteś światełkiem w mroku, w którym tkwię od bardzo dawna.

Jeśli będzie trzeba, wykradnę ją z rąk samego Boga.

dźwięk prze­mi­nął, Leon zwró­cił się do mnie:

– Po­win­naś wie­dzieć, że cię ko­cham, jeśli to coś dla cie­bie zna­czy. Prze­żyj. Nie zmar­nuj swo­je­go śmier­tel­ne­go życia.

Z tymi sło­wa­mi mnie zo­sta­wił, sto­ją­cą w drzwiach, z twa­rzą za­la­ną łzami i jego imie­niem w ręce.

Spędziłam wiele lat, podążając za ciemnością, próbując jej dosięgnąć, wzywając ją, a teraz po prostu się w niej zanurzyłam. Otoczyła mnie ze wszystkich stron, a ja nie pragnęłam niczego innego. Ciemność była nieprzenikniona, ale, Boże, była też ciepła. Przerażająca, ale również bezpieczna.

Teraz zepsucie moralne mogło być moim azylem, perwersja moją terapią, a potwór moim kochankiem.

Przez całe życie podążałam za własnym lękiem, dzięki czemu mogłam doświadczać go na własnych warunkach. Dokładnie w taki sposób, w jaki chciałam. W strachu znajdowałam pożądanie. W strachu żyły wszystkie przedwieczne doznania, które domagały się, żebym udowodniła, że żyję, że walczę i czuję.