Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trim miał swobodny dostęp do stołu niemal wszystkich oficerów i marynarzy na statku; pod pokładem był zawsze pierwszy gotów do posiłku; ale choć zazwyczaj zasiadał w oczekiwaniu na kwadrans przed wszystkimi, jego skromność i umiar były tak wysokiej próby, że nie słyszało się jego głosu aż do chwili, gdy pozostałym podano strawę. (...) Nie zwracając większej uwagi na każdy kęsek z talerza osoby, u której na próżno dopraszał się łaski, potrafił ściągnąć upatrzony kawałek z widelca nieszczęśnika, kiedy ten zmierzał już wetknąć go sobie do ust, a czynił to z taką zręcznością i gracją, że częściej budził podziw niż gniew. Nie zeskakiwał wszelako ze stołu, pospiesznie unosząc zdobycz, co mogłoby oznaczać, że uczynił coś złego; zdobycz spożywał spokojnie, podchodząc w tym czasie ku następnej osobie, u której podejmował na nowo swoje ciche błaganie.