Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Tak sobie myślę - odpowiadam szeptem - że chciałabym, byś była ze mnie dumna. I ja chciałabym być dumna z siebie.
- Zawsze jestem z ciebie dumna - mówi mama, oplatając mnie ramionami - i ufam ci. Jedyną osobą, której oczekiwaniami powinnaś się przejmować, jesteś ty sama - stwierdza, po czym ujmuje moją dłoń i ją całuje.

Wszyst­ko się ułoży. Spra­wy za­wsze przed­sta­wia­ją się naj­go­rzej od środ­ka.

Po­słu­chaj mnie – cią­gnie mama – bo za­mie­rzam po­wie­rzyć ci se­kret, o któ­rym nie wie jesz­cze nikt. Wszyst­ko się ułoży. Wierz mi. Wiem, że teraz wszyst­ko wokół cie­bie tak strasz­nie się skom­pli­ko­wa­ło i pew­nie my­ślisz, że tak bę­dzie za­wsze, ale mówię ci praw­dę. Wszyst­ko się ułoży. Życie bywa za­gma­twa­ne, i to też jest okej, ko­cha­nie.

Naj­wy­raź­niej wszech­świat od czasu do czasu bywa dla ludzi ła­ska­wy i to do nas na­le­ży de­cyzja, co z tym zro­bi­my.

Spę­dzi­łam dłu­gie lata, nie ufa­jąc swo­jej zdol­no­ści do po­dej­mo­wa­nia de­cy­zji i po­zwa­la­jąc, by życie po pro­stu mi się przy­da­rza­ło. Nie może być zbie­giem oko­licz­no­ści to, że gdy w końcu prze­sta­łam być bier­na i po­szłam za gło­sem in­stynk­tu, wszyst­kie ele­men­ty ukła­dan­ki za­czę­ły nagle wska­ki­wać na swoje miej­sce. Wiem już, co może uczy­nić mnie szczę­śli­wą – za­ufa­nie samej sobie. To do­pie­ro jest praw­dzi­wy dar – od­na­leźć szczę­ście.

Nie, po pro­stu widzę jak na dłoni życie, które się przede mną roz­cią­ga, i myślę sobie: „A może by tak dla od­mia­ny się­gnąć po to, czego na­praw­dę pra­gnę?”.

...ale myślę, że można z tego wszyst­kie­go wy­cią­gnąć lek­cję. Nie da się usu­nąć z hi­sto­rii swo­ich błę­dów. Można jed­nak na­uczyć się je na­pra­wiać.

W do­dat­ku to było ro­man­tycz­ne nie tylko w teo­rii, to było ro­man­tycz­ne w rze­czy­wi­sto­ści. Każda se­kun­da z tobą była po pro­stu ide­al­na. Wy­bie­ra­nie drzew­ka, płat­ki śnie­gu w two­ich wło­sach, sanki, cho­wa­nie się w sza­fie, noc, którą spę­dzi­li­śmy tutaj. Do­sta­łam te mo­men­ty z po­wo­du ży­cze­nia, które wy­po­wie­dzia­łam w my­ślach. Ży­cze­nia! Czy ktoś na­praw­dę wie­rzy, że ży­cze­nia się speł­nia­ją? Ten świat jest zu­peł­nie innym miej­scem, niż kie­dyś są­dzi­łam! To zna­czy, na­praw­dę można do­świad­czyć w nim praw­dzi­wej magii. A jed­nak nawet nie to za­dzi­wia mnie naj­bar­dziej. Naj­bar­dziej nie­wia­ry­god­ne jest dla mnie to, że mo­głam do­świad­czyć tego z tobą. Czło­wie­kiem z moich snów.

Jest coś tak in­tym­ne­go w dzie­le­niu ze sobą rze­czy, któ­ry­mi nie mo­żesz po­dzie­lić się z nikim innym, w po­zwo­le­niu komuś na to, by zo­ba­czył cię takim, jakim je­steś, bez żad­nych fil­trów. Prze­pra­szam, jeśli na­tę­że­nie moich uczuć pchnę­ło cię do tego, byś dzia­łał szyb­ciej niż za­zwy­czaj. Ale ko­cha­łam cię, odkąd tylko do­wie­dzia­łam się, czym jest mi­łość, i nie je­stem w sta­nie tego cof­nąć. I bar­dzo bym nie chcia­ła, nawet gdy­bym miała taką moż­li­wość. To, co czu­łam i co czuję do cie­bie, sta­no­wi dowód na to, że mi­łość może prze­trwać de­ka­dy.Może nawet całe życie, kto wie.

Przez te wszystkie lata wciąż będziemy razem, jeśli tylko nam pozwoli los.

Je­dy­ną osobą, któ­rej ocze­ki­wa­nia­mi po­win­naś się przej­mo­wać, je­steś ty sama”.