Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedyś pragnąłem śmierci, teraz, przez ciebie, útlendingur, umieram każdego dnia.

Tak samo jest z ludźmi. Płyniesz w pojedynkę, jest ciężko, czasem kręcisz się w kółko i niemal całe życie stoisz w miejscu. We dwójkę też jest ciężko, ale wspólnymi siłami można gdzieś dopłynąć, i czasem nawet się nie zmęczyć.

Musisz sobie czasem radzić beze mnie… Nie zawsze będę obok, a poza tym jeżeli kobieta dopatruje się swojej siły w tym, co może dać jej mężczyzna, to jest bardzo głupia i naiwna, bo żaden jej tego nie da, jeżeli nie będzie mieć tego sama w sobie. Niestety… Takie jest moje zdanie… - rzekł Einar bardzo poważnie.