Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Słyszałam, jak pewien muzyk mówił, że aby grać na swoim instrumencie, musi się wyzerować, pozbawić się jakiejkolwiek podmiotowości. Dopiero wtedy może tworzyć muzykę, staje się bowiem zaledwie medium, przez które płyną dźwięki.

Ogólnie rzecz biorąc, nigdy nie przepadałam za ludźmi. Ludzie mnie stresują. Wszystkie te wydawane przez nich dźwięki, ta wieczna gadanina wysysa ze mnie siły życiowe i uniemożliwia skupienie się.

Rzadko daje się znaleźć konkretny motyw, wyjaśnienie, czemu ludzie zachowują się tak, a nie inaczej. Zazwyczaj podejmujemy jakieś działanie, bo chcemy czynić dobro, sprawić, by świat stał się odrobinę lepszy, lecz jednocześnie często kieruje nami chęć ugrania czegoś dla siebie, potrzeba jakiegoś zysku.

Wszystkie zmiany, które naprawdę są konieczne, które naprawdę coś wnoszą, muszą być bolesne. Jeśli jest inaczej, to zazwyczaj znaczy, że są zbyt łagodne, zbyt ostrożne lub nie dość ważne.

Chciałbym cofnąć czas i postępować inaczej. Albo w ogóle nie zaczynać pewnych rzeczy.

Pieniądze bez wątpienia wpływają na redukcję lęku. A w sumie to właśnie jest w życiu ważne, przynajmniej dla wielu z nas.

Na sekundę lub dwie całą moją wściekłość i niepokój zastępuje niejasne uczucie radości, ta radość jest jak bąbelki w kieliszku szampana, pieni się i wzbiera, nigdy wcześniej się tak nie czułam.