cytaty z książek autora "Kamil Staniszek"
Ludzie są piękni, gdy patrzymy na nich z daleka. Nie warto zbliżać się za bardzo i poznawać ich lepiej. Kiedy w parkowej alejce zamigocze w trawie grudka złota, nie bierz jej do ręki. To na bank będzie psie gówno połyskujące w promieniach słońca.
- Czasami myślę, że śmierć Zuzanny to jakaś kara boska za moją słabość i głupotę… a później jeszcze to zabójstwo dziewczyny. Tak jakby Bóg chciał nas wszystkich ukarać – Kalickiemu załamał się głos i poczuł ucisk w gardle.
Ksiądz Michalski zmarszczył czoło i popatrzył zdumiony na przyjaciela.
- Piłeś coś? – zapytał i uśmiechnął się, kładąc rękę na jego ramieniu. – Gdyby Bóg tak działał, to na ziemi byłyby już dawno tylko rośliny i zwierzęta.
To tylko słowa... Mówić można wszystko, a od nas zależy, jaką treść tym słowom przypiszemy.
niech się ktoś zamknie w jakiejś stodole i robi to z facetem, kozą albo nawet kurą. Dopóki świat tego nie zobaczy, to jego problem. Jego zboczenia i jego choroba. Ale jak można o tym ludziom mówić? Jak można wychodzić z tym na świat i się własną ułomnością szczycić? To mi się, cholera, w głowie nie mieści".