Serene pochodzi z Chin, ale od lat mieszka w Kalifornii. Należy do szkolnej elity i marzy o tym, żeby w przyszłości projektować ubrania, tak jak jej mama, która jest współwłaścicielką dobrze prosperującej firmy odzieżowej. Nagle życie Serene wywraca się do góry nogami, kiedy lekarze niespodziewanie diagnozują u matki nowotwór.

Lian dopiero niedawno przeprowadził się z Chin do Stanów i trudno mu się odnaleźć w nowej rzeczywistości. W szkole czuje się outsiderem, ale nie przeszkadza mu to marzyć o karierze stand-upera. Jego mama jednak inaczej zaplanowała mu przyszłość – chciałaby, żeby skończył studia na prestiżowej uczelni i został inżynierem. Pewnego dnia Lian zakłada w szkole koło kultury chińskiej, na które przychodzi Serene…

Pierwszym wartym podkreślenia atutem tej powieści jest możliwość poznania przez nas doświadczenia imigranckiego z dwóch perspektyw – osoby praktycznie od początku wychowanej w kulturze amerykańskiej oraz osoby, która dopiero w wieku dojrzewania wdraża się w nowe zwyczaje. Myślę, że autorka, która sama ma za sobą takie doświadczenia, bardzo adekwatnie przedstawiła zmagania bohaterów i nakreśliła nam szerszy obraz trudności, z jakimi muszą się oni mierzyć. W wielu scenach tej powieści pokazała nam pewne niepozorne sytuacje czy komentarze, które choć wydają się niewinne, mogą być poważnym naruszeniem godności, a wręcz przejawami rasizmu w stosunku do Serene oraz Liana.

Historia jest dynamiczna i angażująca. Osobiście płynęłam przez kolejne strony, choć pojawiło się kilka zgrzytów w kwestii stylu pisania autorki. Mam wrażenie, że momentami język, stylizowany na młodzieżowy, wybrzmiewał nieadekwatnie. Niektóre sceny kulminacyjne dla całej fabuły są bardzo pospieszone, przez co wątki tracą na realności. Budowanie samej akcji to mocna strona Yang, jednak jej rozwiązanie wymagałoby dopracowania.

Moje oczekiwania w kwestii powtórki doznań, które towarzyszyły mi przy „Spadochronach”, niestety nie zostały spełnione. „Projekt miłość” to całkiem solidna powieść, poruszająca wiele istotnych i ważnych społecznie wątków, ale nie robi tego w sposób tak trafiający do mnie jak pierwsza pozycja. Grupa docelowa odbiorców tej powieści może jednak odnaleźć w niej cząstkę siebie i poznać kilka nowych perspektyw.

Dominika Wojtera