Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Na pierwszy rzut oka, to książka, której tematyka nie powinna mnie zainteresować, jednakże wciągnęła mnie niesamowicie. Pierwsze 250 stron było niesamowicie ciekawe i budowało napięcie. Samo spotkanie Mesjasza, było jednak bardzo zdawkowe i miałem poczucie, że trochę wydarzenia z Konstantynopola, były zbyt szybko opisane. Historia Żydów w Europie w tamtych czasach jest bardzo interesująca. Research jaki autor zrobił jest imponujący, a wrzucenie w formę przystępną dla czytelnika, wcale nie jest rzeczą oczywistą. Nechemia sam w sobie nie jest osobą jednoznaczną i jego dobre chęci nie zawsze mają dobre zakończenie. Gdy odkrywamy jego kolejne przygody, liczymy po cichu, że wróci do domu po szalonych przygodach. Moment, gdy pojawia się w swoim rodzinnym domu i odwiedza żonę, nie zwiastuje nic dobrego, ale nie spodziewałem się chyba, że to będzie tak szybkie pożegnanie i to jeszcze tak dramatyczne (zarówno wiadomość o chorobie, jak i teatr szekspirowski odegrania dla córki). Zaskoczyła mnie również końcówka życia i śmierć poniekąd w odosobnieniu i zapomnieniu.
Wątki wykraczające poza realizm, są wplecione idealnie. Pierwsze sceny, gdy Nechemia się rodzi i ma 6 palców u lewej ręki I zostaje podmieniony, na tego prawdziwego, posiadającego 6 placów u prawej ręki. Ich spotkanie po wielu latach, jakby obrazujące, co mogłoby się dziać w jego życiu, gdyby wychował się w innym środowisku. Bardzo dobra lektura.

Na pierwszy rzut oka, to książka, której tematyka nie powinna mnie zainteresować, jednakże wciągnęła mnie niesamowicie. Pierwsze 250 stron było niesamowicie ciekawe i budowało napięcie. Samo spotkanie Mesjasza, było jednak bardzo zdawkowe i miałem poczucie, że trochę wydarzenia z Konstanty...

Rozwiń Zwiń

Trzeba powiedzieć, że książka Claudii jest napisana niesamowicie poetyckim i pięknym językiem. Mimo iż, nie wszystkie jej wspomnienia czy obrazy z życia są zachwycające, ubiera je w piekne słowa. Przytacza wiele postaci, książek, filmów, które były jej inspiracją, a niekiedy pomagały jej zrozumieć samą siebie. Co ciekawe pojawia się tu również wiele wątków związanych z Polską.
Claudia zaprasza nas do siebie I pokazuje bez owijania w bawełnę, co znaczy być córką dwóch osób, które posiadają skomplikowaną osobowość, a na dodatek są głusi i wręcz nie chcą żeby dzieci uczyły się języka migowego. Komunikacja jest więc wielopoziomowa i bardzo skomplikowana. Nie pomaga również fakt ciągłych przeprowadzek, które utrudniają autorce zakorzenienie. Mówi o swoich lapsusach językowych w rodzimym języku - z jednej strony jej to przezkadza np. jako tłumaczce, z drugiej strony pozwala jej na więcej wolności i kreatywności jako pisarce.
Książka ciekawa, niejedna osoba może się przejrzeć w niej jak w lustrze, a szczególnie ci, którym dane było żyć w rodzinach dysfunkcyjnych lub takich, które nie zagrzeawają jednego miejsca na dłużej.

Trzeba powiedzieć, że książka Claudii jest napisana niesamowicie poetyckim i pięknym językiem. Mimo iż, nie wszystkie jej wspomnienia czy obrazy z życia są zachwycające, ubiera je w piekne słowa. Przytacza wiele postaci, książek, filmów, które były jej inspiracją, a niekiedy pomagały jej ...

Rozwiń Zwiń

Isaac jest świetnym story tellerem. Jego bardzo osobiste opowieści czyta się świetnie, mimo że historie niejednokrotnie nie są lekkie i przyjemne.

Isaac jest świetnym story tellerem. Jego bardzo osobiste opowieści czyta się świetnie, mimo że historie niejednokrotnie nie są lekkie i przyjemne.

Nie za wiele ta książka wniosła do mojego życia. Lubię reportaże, z których czegoś nowego się dowiaduję. Tu się dowiedziałem, że autor nadal stereotypowo patrzy na niektórych ludzi. Zapewne przez pryzmat swoich doświadczeń w światku korporacyjnym, napisał rozdział o ponglish, z jakim korpoludy są kojarzeni. Tym tekstem (który jest na początku książki), trochę mnie do siebie zraził. Rozumiem taki tekst jeszcze 10 lat temu - dziś to ani stayra, ani reportaż.
Czytając dalej, miałem wrażenie, że wylicza tylko kolejne znane osoby, z którymi dane mu było jechać, ale bez zbytniego zagłębiania się w temat.
Chyba forma tej książki mi nie leży. Wolałbym, żeby któryś ciekawy temat, jako reporter pogłębił i opisał z prawdziwego zdarzenia, bo tematów ciekawych w książce nie brakuje - duch Mokotowa, wszelkie uzależnienia, babcia, która jeździ na masaże. Gdyby tak przez parę miesięcy ją woził na masaże i później to opisał, przeczytałbym to z satysfakcją, bo pisze dość dobrze (mówię dość dobrze, bo w tej książce są zbyt krótkie rozdziału, żebym mógł sobie wyrobić zdanie).

Nie za wiele ta książka wniosła do mojego życia. Lubię reportaże, z których czegoś nowego się dowiaduję. Tu się dowiedziałem, że autor nadal stereotypowo patrzy na niektórych ludzi. Zapewne przez pryzmat swoich doświadczeń w światku korporacyjnym, napisał rozdział o ponglish, z jakim korpo...

Rozwiń Zwiń

Opowieść o czwórce dorosłych, którzy wracają do swojego rodzinnego miasta za sprawą babci (omamy), która po udarze wraca do Polski. Wyjechała do Niemiec w momencie, gdy 4 bohaterów, potrzebowała jej najbardziej. Gdy byli młodzi i popełniali jak wszyscy młodzieńcze błędy, a brak wzorców i rodziców, popchnął ich w różne strony. Mamy Alinę, która po zajściu w ciążę z Robertem, nie chciała takiego życia dla siebie i córki i uciekła z miasta. W międzyczasie wrobiła w dziecko innego mężczyznę, żeby ktoś płacił alimenty. Jej chłopak Robert, to przystojniak, za którym biega pół szkoły. Ale on chcę Alinę, ale też mocne używki. Marcelina za wzór do naśladowania bierze Alinę, choć ta wcale w młodzieńczych latach nie jest taka silna. Marcelina i Janek o mało nie padają ofiarami satanistów, których w ofierze chciała ofiarować Alina. Chciała, aby za taką ofiarę, wróciła do niej matka. W ostatnim momencie się jednak z tego wycofuje i ofiarami padają inne osoby. No I Janek, brat Roberta. W młodości chłopak Marceliny. Teraz jej były mąż m, ale wciąż mieszkają razem, bo mają wspólny kredyt. Karty mówią, że jest dla nich jeszcze szansa. I sami po paru miesiącach utarczek i rozłąki, dostrzegają, że może faktycznie jest to jeszcze możliwe. Alina ma moment słabości z Robertem, ale seks z nim traktuje jako odczarowanie przeszłości. Wykawia też córce, że to on jest jej mężem. Babcia po paru miesiącach dochodzi do się biesiadnicy i kiedy spodziewamy się, że wszystko się dobrze skończy, Janek dostaje wiadomość, że Robert nie żyje. Smutne zakończenie, ale lepsze takie niż nierealne happy end. Za dużo się tu wydarzyło I życie poszło zbytnio do przodu, żeby móc wrócić do dziecięcego świata.

Opowieść o czwórce dorosłych, którzy wracają do swojego rodzinnego miasta za sprawą babci (omamy), która po udarze wraca do Polski. Wyjechała do Niemiec w momencie, gdy 4 bohaterów, potrzebowała jej najbardziej. Gdy byli młodzi i popełniali jak wszyscy młodzieńcze błędy, a brak wzorców i r...

Rozwiń Zwiń