Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Debit wydany przez Wydawnictwo Czarna Owca autorstwa C.J.Tudor
#współpracabarterowa

"Świat jest pełen martwych dobrych ludzi"

Hannah jest zamknięta w autokarze po wypadku wraz z innymi studentami Akademii.
Meg znajduje się uwięziona w połowie drogi kolejki linowej. Zmierza do miejsca nazywanego Azylem.
Carter jest w schronisku narciarskim na odludziu gdzie psuje się generator. Ciężka sytuacja powoduje rosnącą niezgodę z innymi ludźmi, a ostatnim spoiwem ich relacji jest prąd.

Po prostu wow. Co to była za książka! Trzymający w napięciu wielowątkowy thriller postapo pełen tajemnic dotyczących postaci i działającego świata. Większość fabuły dzieje się w tych samych klaustrofobicznych lokacjach ale czytelnik po prostu nie może się nudzić. Autorka sprawia, że każdy wątek początkowo ma znamiona trzech oddzielnych thrillerów do czasu, aż wszystko zaczyna się łączyć i zazębiać tworząc jedną całość. To zdecydowanie jedna z najlepszych książek jakie przeczytałem w tym roku - nie dlatego, że jestem fanem postapo. Ale dlatego, że p. Tudor nieziemsko przemyślała całą historię i smakuje nas swoim zapierającym w duchu stylem.

Debit to książka oparta na dialogach, rozmyślaniach, grach psychologicznych, nieufności do bohaterów i ich motywów gdzie tajemnice piętrzą się w chronologii geometrycznej. Autorka stworzyła niesamowity i unikalny świat, który po prostu intryguje, który chce się poznać. Wraz z rozwojem fabuły wiemy coraz więcej ale nigdy wystarczająco i żonglerka naszym wyobrażeniem świata trwa aż do końca. Pani Tudor zdecydowanie wie co niepokoi w horrorach najbardziej - niepewność, niewiadoma, suspens. Było to wyważone w sposób perfekcyjny sprawiając, że Debit to niezapomniane doświadczenie.

Początkowo byłem zagubiony przez mnogość postaci nam przedstawionych w każdym wątku, ale nikt nie dostaje taryfy ulgowej, każdy próbuje przetrwać za wszelką cenę i w tym wszystkim są po prostu wiarygodni. Niczym postacie z krwi i kości. Tylko polecam nie przywiązywać się do żadnej z nich. C.J. Tudor może sobie podać rękę z autorem Gry o Tron w kwestii znęcania się nad postaciami ze swojej książki. Ale całość wypada niezwykle naturalnie. Każda postać była inna i bez względu na ilość "czasu antenowego" każdy czymś się wyróżniał, albo lepiej powiedzieć - odróżniał.

Debit to taki escape room na sterydach - sprawia nie tylko satysfakcję, ale buduje napięcie i porusza naszymi neuronami. Więc muszę na końcu powtórzyć, że to jedna z najlepszych książek jakie przeczytałem w tym roku i coś czuję, że musi pojawić się w najlepszych książkach 2024 roku. A mi pozostaje tylko czekać na inne książki autorki. No i muszę nadrobić Kredziarza, który jak będzie przynajmniej w 1/3 tak dobry jak Debit to będzie wybitną książką.
Sięgnijcie po Debit! 🤌

Debit wydany przez Wydawnictwo Czarna Owca autorstwa C.J.Tudor
#współpracabarterowa

"Świat jest pełen martwych dobrych ludzi"

Hannah jest zamknięta w autokarze po wypadku wraz z innymi studentami Akademii.
Meg znajduje się uwięziona w połowie drogi kolejki linowej. Zmierza do miejsca nazywanego Azylem.
Carter jest w schronisku narciarskim na odludziu gdzie psuje się...

"I zadrżała noc" autorstwa Nadii Terranovej
Wydana przez Wydawnictwo Mova
#współpracabarterowa

1908 rok podczas jednego z najbardziej katastrofalnych trzęsień ziemii XX wieku. Spotyka się Nicola i Barbara. Dwójka, których świat się wali w jedną noc. Włóczą się wśród ruin dopóki nie spotykają siebie. Ich spotkanie, mimo że trwa parę chwil zostaje z nimi do końca życia.

Ciężka opowieść w realiach, w których trudno się odnaleźć i utożsamić. Czas powolnych przemian zarówno przemysłowych, technologicznych jak i w świadomościach ludzi. "I zadrżała noc" to opowieść ważna zahaczająca o wątki radzenia sobie w trakcie katastrofy - zarówno z osobami, które sobie pomagają jak i tym, które pomocy potrzebują. Poszukiwanie normalności po tragicznej zmianie życia o 180 stopni, pewnej chwilowej anarchii, bezprawia, uzwierzęcenia niektórych ludzi, ale i o tych co zachowali świadomość społeczną. Ponad 80 tys. martwych ofiar, a wśród nich rodziny naszych bohaterów.

Przechodzimy przez katastrofę razem. Od momentu przed, zarysujacą otoczkę rodzinną postaci, przez samą katastrofę i pierwszy oddech tuż po. Odnajdywanie się w całkowicie nowej rzeczywistości pełnej zmian, niewiadomych i niepewności jutra. Wśród zmarłych bliskich i śmierci widocznej na naszych oczach. Kończymy na lata po trzęsieniu ziemi, gdy Nicola i Barbara spotykają się ponownie. Nie były to łatwe czasy, szczególnie przy takiej katastrofie i czuje, że książka dołożyła swoją cegiełkę do wzbogacenia mojej wiedzy i wrażliwości emocjonalnej na podobne wydarzenia. Książka skłania do refleksji, bawi i uczy czyli dostajemy cały pakiet. U mnie aspekt zabawy był najmniejszy, bo czułem ten ciężar historii i nie czytało mi się tego łatwo. Czułem się jak zagubione dziecko w XX wiecznych Włoszech.

Dla zaciekawionych historią Włoch jest to pozycja obowiązkowa. W innym przypadku sam nie wiem dla kogo może być to powieść. W pewien sposób uczy wrażliwości, ale nie ma tego co można uznać za szczególnie przyjemne. Dlatego decyzję zostawiam Wam.

"I zadrżała noc" autorstwa Nadii Terranovej
Wydana przez Wydawnictwo Mova
#współpracabarterowa

1908 rok podczas jednego z najbardziej katastrofalnych trzęsień ziemii XX wieku. Spotyka się Nicola i Barbara. Dwójka, których świat się wali w jedną noc. Włóczą się wśród ruin dopóki nie spotykają siebie. Ich spotkanie, mimo że trwa parę chwil zostaje z nimi do końca...

Krwawa Toskania wydana przez Sonie Drage i napisana przez Grzegorza Kapla
#współpracabarterowa

Zacznijmy od tego, że nie mogłem się zabrać za tą powieść i przez wielowątkowy początek szło mi się jak po mękach. W okolicy strony 50 rozważałem porzucenie pozycji. Na szczęście tego nie zrobiłem, bo coś kliknęło w okolicy 60 strony i od tego momentu dostrzegłem w książce to COŚ. Była to scena gdy w każdej z trzech z pozoru niezwiązanych ze sobą perspektyw zacząłem się odnajdywać kreując sobie w głowie dalszy przebieg akcji.

Styl autora wydaje mi się surowy, ale w pewnym stopniu ciekawy. Długo zajęło mi przyzwyczajenie się do niego i czułem jakbym czytał jakąś gwarę przewracając kartki w długich odstępach. Ale tak jak z fabułą - trzeba było czasu i jakoś naturalnie siadł mi sposób pisania autora, już nie potrzebując moich 120% skupienia podczas czytania. Te wszystkie aspekty sprawiały, ze trzy tygodnie przeciągałem lekturę, ale za magiczną barierą tych 60 stron czułem jakbym trafił na odpowiednie miejsce. Intryga jest ciekawa aczkolwiek mało kryminalna bo nie ma tu żadnego suspensu, kto jest winowajcą ale jednak dużą satysfakcję dawało obserwowanie wszystkich wątków jak powoli się zazębiają. Dodatkowo autor wykorzystał niezwykle przyjemny zabieg zgrabnego przemieszczania się między innymi bohaterami. Np. jest wątek postaci X, i w pewnym momencie przed nim przejeżdża samochodem postać Y, zgrabnie zmieniając perspektywę na nią. Czuć, że całość była jednością i uważam, że w taki sposób powinno się pisać powieści wielowątkowe.

Ciężka z pozoru, ale przyjemna za warstwą tłuszczyku zapewniła mi niezwykle wiele pozytywnych chwil podczas lektury grając na moich neuronach jak na organach. Krwawa Toskania wręcz ocieka klimatem, ale nie jestem pewny czy fani kryminałów jakich znam się w tym odnajdą. Bliżej dla mnie było jej do powieści sensacyjnej, z tą szczyptą romansu. Ale to nie świadczy źle o książce. Jeśli czytelnik już się wkręci w historię, to wierzę, że będzie bawił się dobrze, aż do ostatniej strony. Czuję, że prędką o Krwawej Toskanii nie zapomnę co jest najlepszym komplementem dla tego typu powieści.

Krwawa Toskania wydana przez Sonie Drage i napisana przez Grzegorza Kapla
#współpracabarterowa

Zacznijmy od tego, że nie mogłem się zabrać za tą powieść i przez wielowątkowy początek szło mi się jak po mękach. W okolicy strony 50 rozważałem porzucenie pozycji. Na szczęście tego nie zrobiłem, bo coś kliknęło w okolicy 60 strony i od tego momentu dostrzegłem w książce to...

"Idealny czas na smuteczek" to książka autorstwa Naname Aoyama wydana przez niezastąpione Wydawnictwo Mova
#współpracabarterowa

Młoda Chizu w poszukiwaniu siebie przyjeżdża do Tokio i zamieszkuje u nietypowej ponad 70-letniej pani Ginko. A w jej domu okazuje się, że jest więcej kotów niż ludzi. Duża różnica światopoglądu z racji różnicy wieku sprawia, że relacja budowana jest niepewnie i powoli.

Powieść trudna, wypełniona metaforami i symboliką. Opierająca się na walce ze stereotypami pokoleniowymi między Chizu i Ginko. Mamy ujęte w książce różnorodne wątki, głównie związane z przemijaniem, codziennością, miłością i strachem przed stratą. Postrzeganie osób starszych zawsze jest różne od stanu faktycznego, a wchodzenie w dorosłość niemniej trudne i ciężkie dla psychiki. Jest to okres wypełniony często dużym brzeminiem i niepewnością przyszłości - zmiany, zmiany i jeszcze raz zmiany. Ja osobiście czuje się dobrze w rutynie, a każda zmiana budzi we mnie dużo stresu więc okres wchodzenia w dorosłość wspominam źle. I wydaje mi się, że gdzieś w sposób symboliczny próboje autorka okiełznać ten temat.

Czy mi się podobała? Trudno stwierdzić. Powinienem moc się utożsamić z poruszającymi problemami, ale gdzieś ta symbolika mi uciekała i pozostawiła mnie z poczuciem niedokończenia, nieogarnienia całości i nie wchłonięcia esencji powieści. "Idealny czas na smuteczek" czyta się szybko i przyjemnie. Obserwujemy przez kolejne pory roku życie Chizu i rozwijającą się z relacja z Ginko - z tego można czerpać największą satysfakcję.

To nie jest książka do czytania, tylko do analizowania, interpretowania i smakowania. Najlepiej oznaczać cytaty i wracać do nich by przetrawić raz jeszcze. Doszukiwać się drugiego dna, czytać wspólnie w kółku literackim i omawiać w większym gronie. Nie jest to styl, który ja preferuję, tego drugiego dna nie poczułem, mimo, że naprawdę dobrze się bawiłem. Polecam sprawdzić i samemu poczytać między wierszami. Ale na pewno nie jest to literatura do posiedzeń na toalecie.

"Idealny czas na smuteczek" to książka autorstwa Naname Aoyama wydana przez niezastąpione Wydawnictwo Mova
#współpracabarterowa

Młoda Chizu w poszukiwaniu siebie przyjeżdża do Tokio i zamieszkuje u nietypowej ponad 70-letniej pani Ginko. A w jej domu okazuje się, że jest więcej kotów niż ludzi. Duża różnica światopoglądu z racji różnicy wieku sprawia, że relacja budowana...

Czerwony autorstwa Agnieszki Lis i wydane przez Wydawnictwo Purple Book
#współpracabarterowa

Marcelina widzi kolory jako aurę wokół ludzi w swoim życiu. Może przez to określić emocje jakie targają ludźmi w danym momencie. Dodatkowo śnią jej się tragedię w Bromierzykach, opuszczonej wsi w Puszczy Kampinoskiej. Jak się okazuje z tej miejscowości pochodzą jej przodkowie.

Czy po opisie wiecie czego możecie się spodziewać? Ja też nie i właśnie tutaj miałem problem w odbiorze fabuły bo nie wiedziałem kompletnie do czego to zmierza i w jakim kierunku.

Za to bardzo spodobał mi się fakt, że historia jest inspirowana faktami jakie miały miejsce na tej wsi, przez co myślałem, że doznam większej immersji i wchłonę historię z przejęciem. Niestety nie spodobała mi się tak bardzo jak myślałem. Może to wynik wysokich oczekiwań i nawiązań do mojego ulubionego koloru?

Historia rozwija się bardzo powoli i całość nie budzi we mnie większych uczuć, na szczęście po połowie książki zacząłem się wciągać gdy historia nabiera rumieńców i zaczynałem dostrzegać kierunek fabuły. Agnieszka Lis ma niewątpliwie talent pisarski i widać było jak rzetelnie przyłożyła się do omawianej tematyki oraz historii Bromierzyka. Pod tym względem nie mam nic do zarzucenia. Było to na tyle inspirujące, że aż sam poszperałem co nieco w internecie o tym co się tam stało. Niestety w powieści czułem pewien chaos opowiadanej historii i coś mnie blokowało w doświadczaniu jej.

Książka była w porządku. Tak tylko potrafię ją podsumować. Nie była zła, była dobra ale w jakimś niewyróżniającym się dla mnie sensie. Może trafiła na zły okres kiedy ją czytałem, a może po prostu nie jest dla mnie. Jeśli lubicie mroczne historię oparte na faktach z danych miejsc to musicie sięgnąć po tę pozycję. Ale jako zwykły zjadacz thrillerów trudno przewidzieć czy Wam się spodoba. Dlatego decyzja leży po Waszej stronie!

Czerwony autorstwa Agnieszki Lis i wydane przez Wydawnictwo Purple Book
#współpracabarterowa

Marcelina widzi kolory jako aurę wokół ludzi w swoim życiu. Może przez to określić emocje jakie targają ludźmi w danym momencie. Dodatkowo śnią jej się tragedię w Bromierzykach, opuszczonej wsi w Puszczy Kampinoskiej. Jak się okazuje z tej miejscowości pochodzą jej przodkowie.

Czy...

"Wszystko, czego szukasz, znajdziesz w bibliotece" autorstwa Michiko Aoyama wydana przez Grupę Wydawniczą Relacja
#współpracabarterowa

Pani Komachi wie doskonale czego szukasz w określonym miejscu w swoim życiu. I doskonale wie jaka książka przekaże Wam to czego musicie się dowiedzieć. A spotykamy najróżniejsze postacie - ekspedientkę, która nie wierzy w siebie; księgowego z marzeniami o własnym sklepie; redaktorka, która nie może odnaleźć się w macierzyństwie, 30-letni NEET i emeryt, który nie może się odnaleźć w codzienności.

Kolejna inspirująca książka, którą nazywam "Kawopodobna", bo ma ten podobny vibe i celuje w nurt, który w Polsce moim zdaniem zapoczątkowała Zanim Wystygnie Kawa. O ile często te Kawopodobne książki jakoś do mnie nie trafiają na płaszczyźnie emocjonalnej tak powieść p. Aoyama była pod tym względem idealna. Pokochałem nastrój i przekaż już od pierwszego z opowiadań a czym dalej było tym lepiej. Właśnie to kocham w literaturze japońskiej, bo poprzez lekki styl i prostą formę przekazuje ciekawą historię skłaniająca do refleksji i samodzielnego myślenia. To jedna z tych właśnie wartościowych lektur, które mimo różnic kulturowych mogą dotrzeć do nas uniwersalnym językiem.

Wszystko, czego szukasz, znajdziesz w bibliotece to po prostu niezwykle przyjemna książka, z którą można się utożsamiać, znaleźć coś dla siebie mimo wielu różnic, która poruszy serca wielu czytelników co przypomina mi, dlaczego czytanie jest takie piękne i dlaczego łączy tak wielu ludzi. P. Aoyama świetnie wypełniła dla mnie lukę w serduszku w oczekiwaniu na kolejny tom Zanim Wystygnie Kawa. Często o niej wspominam, ale nie zrozumcie mnie źle. To nie jest to samo w innych szatach. To dwie osobne powieści, które łączy jedynie podobny nastrój - pewna melancholia, brak mówienia wszystkiego wprost i taka przyziemność problemów ludzi wokół nas. A sam fakt bycia tzw. "japońszczyzną" nie stanowi tutaj żadnej bariery kulturowej, a jedynie tło dla wydarzeń, które mogą czasami nawet nam zaimponować podejścia do rzeczy, które my tak dobrze znamy.

Jeśli nie przypadły do Waszego gustu Kamagawa lub Fotograf utraconych wspomnień, to uważam, że nadal powinniście spróbować "Wszystko, czego szukasz, znajdziesz w bibliotece". To wyjątkowo świeża, przyziemna ale i wartościowa pozycja, która każdy powinien poznać. Może p. Komachi znalazła już odpowiedź na to, czego szukacie.

"Wszystko, czego szukasz, znajdziesz w bibliotece" autorstwa Michiko Aoyama wydana przez Grupę Wydawniczą Relacja
#współpracabarterowa

Pani Komachi wie doskonale czego szukasz w określonym miejscu w swoim życiu. I doskonale wie jaka książka przekaże Wam to czego musicie się dowiedzieć. A spotykamy najróżniejsze postacie - ekspedientkę, która nie wierzy w siebie; księgowego...

Puste Miejsce Pauliny Cendlerskiej wydana przez Wydawnictwo Filia Mroczna strona
#współpracabarterowa

Cztery osoby zostają zagubione podczas powrotu z zawodów pływackich. Samochód zostaje porzucony w lesie, nawet nie na planowanej trasie powrotu. Po kilku tygodniach znajdują ciała dwójki z nich. 10 lat później w podobnych okolicznościach i podobnym miejscu znika małżeństwo - Jaśmina i Wojtek. Karolina mimo 10 lat, nadal nie może pogodzić się z zaginięciem brata i w związku z kolejną tragedia walczy o wznowienie śledztwa, twierdząc, że obie tragedię muszą mieć ze sobą coś wspólnego.

Jako czytelnicy zostajemy postawieni po fakcie dokonanym i śledzimy losy Karoliny, która próbuje przekonać policję do swoich racji, a w międzyczasie retrospekcje Jaśminy i Wojtka zostają nam dawkowane co kilkanaście stron dokładając cegiełki do budowanej w naszej głowie chronologii wydarzeń. Całość przykuwa czytelnika już od pierwszych stron od razu rzucając na głęboką wodę niepokoju i ciekawości jaka jest prawda. Główny bohater - Puszcza Piska nie daje żadnych odpowiedzi, a czytelnik otrzymuje puzzle, które wraz z pomocą p. Cendlerskiej zaczynamy układać kawałek po kawałku.

Powieść napisana jest prostym językiem wciągając jak bagno. Całość czyta się niezwykle przyjemnie i aż mnie kusiło by przeskakiwać co drugie zdanie by szybciej dowiedzieć się prawdy. To niezwykle przyjemna lektura, która dobrze dawkuje nam prawdę. Niestety bohaterów nie polubiłem od początku. Każdy wydaje mi się dość nienaturalnie przejaskrawiać swoje emocji co dość często prowadziło do dziwnych i nagłych kłótni, które można by było załatwić rozmową. Rozumiem, że kłótnie są tym czynnikiem emocjonalnym dla czytelnika, ale bywało to irytujące - szczególnie u przewrażliwionej Karoliny. Każdy bohater wydaje się na tyle toxic bym nie chciał mieć do czyninia z żadnym z nich. Ale oni są tylko tłem dla świetnej historii! Może odkrycie całej prawdy nie przyniosło mi tyle satysfakcji co oczekiwałem, ale zakończenie wszystko wynagrodziło i sprawia, że nawet parę dni po skończeniu lektury czuje ciarki na plecach gdy myślę o tym jak to się skończyło.

Mimo kreowania takich sobie bohaterów, uważam, że autorka zasługuje na uznanie w kontekście całej książki. Czuje, że rozumie esencje mazurskich lasów i idealnie potrafi oddać ich klimat. Chociaż nie obraził bym się, gdybym mógł w kolejnej książce zobaczyć obszar poza Polską. A teraz nie pozostaje mi nic innego jak włożyć poprzednią powieść autorki (Lalkarza) do koszyka i liczyć na to że Pani Bozia Pieniężna będzie dla mnie łaskawa w kolejnych tygodniach!
Moim zdaniem ta powieść jest warta przeczytania! Uwaga: Książka zawiera elementy przemocy wobec zwierząt... :(

Puste Miejsce Pauliny Cendlerskiej wydana przez Wydawnictwo Filia Mroczna strona
#współpracabarterowa

Cztery osoby zostają zagubione podczas powrotu z zawodów pływackich. Samochód zostaje porzucony w lesie, nawet nie na planowanej trasie powrotu. Po kilku tygodniach znajdują ciała dwójki z nich. 10 lat później w podobnych okolicznościach i podobnym miejscu znika małżeństwo...

Pustać autorstwa Agaty Zamarskiej Wydawnictwa Filia Mroczna Strona
#współpracabarterowa

Ada wraz ze swoim nowym chłopakiem Kamilem jedą do jego rodzinnej miejscowości gdzie poznaje rodzinę i przyjaciół z dzieciństwa. Oni jednak okazują się mniej przyjaźni, niż mogła zakładać. Pewnego dnia wszyscy spotykają się w domku letniskowym jednego z nich, a całe jej życie zostaje wywrócone do góry nogami. Co tam się wydarzyło?

Mógłbym zacząć recenzję słowami - Debiut Roku! Chociaż nie wiem co mnie jeszcze czeka to jestem pewny, że Pustać znajdzie się w zestawieniu ulubionych książek 2024. Dawno też nie miałem sytuacji, by udało mi się przeczytać książkę w jeden dzień, ale od tej wręcz nie mogłem się oderwać i całość wchłonąłem niczym dobry sernik na urodzinach cioci.

Mrok, mrok i jeszcze raz mrok. To uczucie niepokoju oraz emocje które władały mną podczas lektury sprawiają, że nawet kilka dni po zakończeniu nadal mam ciarki na plecach. Książka, która wywołała u mnie namiastkę lęku, co nawet nie udało się Lśnieniu, S. Kinga. Nieoczywista, naszpikowana ciekawymi, ale i dwulicowymi bohaterami powieść, która kwestionuje percepcję czytelnika - nie wiemy co jest prawdą, a co nie, a narracja przyjmuje stanowisko czysto subiektywne. Czy to co widziała bohaterka to prawda? A może przywidzenia? Coś co wytrąciło mnie z tradycyjnego podejścia do przyswajania książek, gdzie narracja opisuje faktyczny stan rzeczy tak w Pustaci jest tylko punktem widzenia. W końcu każdy człowiek przyswaja rzeczywistość przez pryzmat swojego indywidualnego działania mózgu. W powieści p. Zamarskiej wypadło to niezwykle realnie i naturalnie. Coś zwyczajnego, o czym bym całkowicie nie pomyślał sprawiło, że historia nabrała życia i autentyczności.

Zakończenie trochę mnie rozczarowało, ale trudno było wyjaśnić to w jakikolwiek sposób by sprostać nagromadzonemu napięciu i oczekiwaniom. Niemniej jednak całość jest rzetelnie przemyślana i mimo odwróconej chronologii zdarzeń byłem niejednokrotnie zdziwiony dokąd zmierza cała historia zarówno w przeszłości jak i teraźniejszości. Jedynym faktycznym minusem, który mógłbym nadmienić stała się słabo wyjaśniona motywacja głównej osoby skategoryzowanej jako tej "złej". Jej cel wydał się błachy w porównaniu do czynów jakich się podjęła i brakowało wyjaśnienia co doprowadziło ją do takich socjopatycznych zachowań. Ale to tylko szczypta dziegciu w morzu moich zachwytów nad tą powieścią. Bawiłem się wręcz wybitnie i zaczynam coraz lepiej rozumieć dlaczego Thrillerly aż tak kocha ten gatunek. To nie jest książka, która ma nas czegoś nauczyć, czy w jakiś sposób przekazać ważną wartość podprogową. Pustać to po prostu niezwykle dobrze napisana pozycja do czystej rozrywki i to udało jej się spełnić, aż z nawiązką!!! Dlatego ja polecam zdecydowanie! Idealna lektura na spędzenie weekendu podczas wypadu na Mazury. Ja na pewno jej nie zapomnę na długo.

Pustać autorstwa Agaty Zamarskiej Wydawnictwa Filia Mroczna Strona
#współpracabarterowa

Ada wraz ze swoim nowym chłopakiem Kamilem jedą do jego rodzinnej miejscowości gdzie poznaje rodzinę i przyjaciół z dzieciństwa. Oni jednak okazują się mniej przyjaźni, niż mogła zakładać. Pewnego dnia wszyscy spotykają się w domku letniskowym jednego z nich, a całe jej życie zostaje...

"Nie zapomnij mnie" autorstwa Alix Garin wydane na łamach Wydawnictwa Młody Book
#współpracabarterowa

Wnuczka próbuje zapewnić radość w ostatnich chwilach chorującej na Alzheimera babci i zabiera ją w podróż do jej rodzinnego domu, w którym spędziła dzieciństwo.

Od lat w mojej nerwicy natręctw mam pewną obsesyjną obawę o zapomnieniu czegoś ważnego i nawet trudno jest mi sobie wyobrazić jak bym się czuł, gdy nawet mógłbym zapomnieć o najbliższych mi osobach... albo o całym swoim życiu od pewnego momentu. To głęboko poruszająca opowieść o pożegnaniu, ale i o poszukiwaniu siebie oraz samoakceptacji.

Trudno zżyć się z postaciami przez 30 minut czytania, ale osoba autorska świetnie oddała ciężar sytuacji walki z chorobą i powolnej akceptacji rodziny tym stanem. Opieka nad takimi osobami na pewno jest trudna, ale bardzo skłania do refleksji na temat znaczenia naszego istnienia jeśli nawet mogą nam wspomnienia zostać odebrane. Historia zabiera nas przez wiele etapów wypełnionych smutkiem zapomnienia, ale i radości - momentami wręcz dziecięcej radości osoby starszej, która jedynie pamięta swoje życie przez pryzmat dzieciństwa.

To dzieło równie wspaniałe co filmy pixara w których można zarówno płakać ze śmiechu jak i wzruszenia czy smutku. Całościowo zamknięta piękna historia, która otula i wzbogaca nas jako ludzi. Coś co na pewno długo nie wyjdzie mi z głowy mimo krótkiej lektury.

Na szczęście chora na Alzheimera babcia to nie jedyny wątek tej powieści. Znacząco jest tu również nakreślona sytuacja jej wnuczki, która niez była tolerowana i akceptowana w toku swojego życia i przez kolejne elementy podróży stara się to przepracować, nawet mimo kolejnych kłód rzucanych pod nogi.

Komiks słusznie został nagrodzony wieloma nagrodami, jest przyjemny w odbiorze i został przepięknie narysowany. Prostota kreski i uproszczenie wielu elementów np. anatomii ludzkiej nie sprawia, że całość wydaje się mało szczegółowa. Wręcz przeciwnie - nabiera indywidualnego charakteru, podkreślając cały styl wyrazistymi pastelowymi kolorami. To opowieść na raz, która znajdzie swoje miejsce w Waszych sercach, a także porusza problem który nie widnieje w wielu powieściach graficznych. Także polecam!

"Nie zapomnij mnie" autorstwa Alix Garin wydane na łamach Wydawnictwa Młody Book
#współpracabarterowa

Wnuczka próbuje zapewnić radość w ostatnich chwilach chorującej na Alzheimera babci i zabiera ją w podróż do jej rodzinnego domu, w którym spędziła dzieciństwo.

Od lat w mojej nerwicy natręctw mam pewną obsesyjną obawę o zapomnieniu czegoś ważnego i nawet trudno jest mi...

Francja. Radość życia autorstwa Cathy Yandell wydana w ramach Serii Podróżniczej przez Wydawnictwo Poznańskie
#współpracabarterowa

Niezwykle zawsze jestem zaszczycony, gdy wydawca zaproponuje mi współpracę zgodną z moim wykształceniem. Dlatego tak chętnie sięgam po literaturę podróżniczą, dzięki której mogę nieco lepiej poznać dane miejsce, a może i coś przemycić do swoich lekcji w szkole. O Francji wiedziałem zaskakująco niewiele, oprócz języka który był dla mnie niezwykle ciężki, z dużą ilością niemych liter, gdzie słowo wypowiedziane wcale mi nie brzmi jak to napisane.

Radość Życia to książka bardzo ciekawa. Autorka pochodzi z Ameryki więc punkt widzenia był nieco inny, ale nadal można dowiedzieć się z książki niezwykle dużo jeśli chodzi o kulturę, sztukę, zwyczaje, stereotypy, jedzenie, edukację i ogólny sposób myślenia Francuzów. To pozycja niezwykle inspirująca i motywująca, po której nawet przejrzałem Spotify pod względem francuskich zespołów (niestety nic mi się nie spodobało szczególnie).

Podróże od zawsze mnie inspirowały a dzięki książce p. Yandell poczułem się jak na objazdowej wycieczce, z której aż kipiało francuską kulturą. Co niepokojące dodatkowo nawet mój umysł stworzył mi w głowie zapach świeżej bagietki, którą zacząłem czuć podczas lektury.

To było moje pierwsze zetknięcie z Serią Podróżniczą Wydawnictwa, ale już teraz jestem pewny, że na pewno nie ostatnie, a mój koszyk wzbogacony został o 4 dodatkowe pozycje z tej serii (na pewno muszę zebrać je wszystkie!). To była kwintesencja tego co szukam w literaturze podrożniczej - bogato ilustrowanej inspiracji wypełnionej magią danego miejsca bez wchodzenia w zbyt konkretne szczegóły (jakie znajduje w innych pozycjach). Dlatego niezwykle dziękuję Wydawnictwu Poznańskiemu za współprace i zapowiadam... będę w Was rzucać tą pozycją, tylko uwaga bo ma twardą oprawę...

Dla ludzi lubiących Francję, lub generalnie podróże pozycja OBOWIĄZKOWA!

Francja. Radość życia autorstwa Cathy Yandell wydana w ramach Serii Podróżniczej przez Wydawnictwo Poznańskie
#współpracabarterowa

Niezwykle zawsze jestem zaszczycony, gdy wydawca zaproponuje mi współpracę zgodną z moim wykształceniem. Dlatego tak chętnie sięgam po literaturę podróżniczą, dzięki której mogę nieco lepiej poznać dane miejsce, a może i coś przemycić do...

Vatani Pozdrowiona spod pióra Szymona Chwalińskiego
#samowydawca
#współpracabarterowa

Siedziba tajemniczych Vatanów z Zakonu Potępiających Dobro - Hexagon i Madeleine, księżniczka cesarska, która znalazła się u bram tego miasta próbując odnaleźć samą siebie i dowiedzieć się kim jest.

Fantastyka kreująca nowy, fantastyczny świat (ale czy na pewno nieznany?), który jednak dostał dość ciężką w odbiorze ekspozycję skutkując tym, że czytelnik, aż do ostatniej strony czuje się w nim zagubiony. Dobra historia została przeze mnie kiepsko odebrana i miałem momentami wrażenie, że autor chciał trochę za bardzo zrobić z niej historię głęboką, pełną przemyśleń na temat sytuacji w których aktualnie znajduje się Madeleine.

Czy to książka zła? Absolutnie nie, ale też nie mogę tutaj powiedzieć, że bawiłem się wybitnie. Jest to pozycja, którą czytało mi się bez żadnych uczuć - ani się nie męczyłem, ani nie ekscytowałem zdarzeniami. Vatani zostali ze mną parę dni i obawiam się, że szybko o nich zapomnę w tym wszystkim. Żałuję tylko, że potencjał świata nie został według mnie w pełni wykorzystany - pewne odkrycia w biegu historii wzbudzały we mnie zaciekawienie, a nie zostały rozwinięte.

Druga książka p. Chwalińskiego to powieść całkiem w porządku. Tyle potrafię o niej napisać. Gdzieś stoję z nią na rozstaju i nie potrafię ani jednoznacznie odradzić ani polecić. Brakuje mi po prostu jakiegoś zapadającego w pamięci elementu, który sprawiłby, że mógłbym tę recenzję rozpocząć przez wielkie litery "WOW". Ale jeśli zdecydujecie się mimo to sięgną po tę książkę, to może wy znajdziecie to, co mi umknęło. Mogę jedynie zagwarantować, że nie będzie to stracony czas.

Vatani Pozdrowiona spod pióra Szymona Chwalińskiego
#samowydawca
#współpracabarterowa

Siedziba tajemniczych Vatanów z Zakonu Potępiających Dobro - Hexagon i Madeleine, księżniczka cesarska, która znalazła się u bram tego miasta próbując odnaleźć samą siebie i dowiedzieć się kim jest.

Fantastyka kreująca nowy, fantastyczny świat (ale czy na pewno nieznany?), który jednak...

Jak powstawał Tomb Raider autorstwa Daryla Baxtera od Wydawnictwa Open Beta
#współpracabarterowa

Wielu ludzi nawet nie zdaje sobie sprawę jak gry powstają, ile potrzebują czasu, pracy, ludzi. Nawet najmniejszy elemennt danej gry musi zostać zaprojektowany i wykonany przez programistę. Wraz z rozwojem technologii zarówno budżet jak i potrzebna kadra się zwiększają, a gry stają się coraz większe i droższe. Jednak w latach 90. też powstały gry i jakoś musiało to funkcjonować skoro rynek się rozwijał.

Tomb Raider to jedna z najbardziej kultowych serii, która zdobyła serca graczy ale i ludzi, w ogóle z tą branżą rozrywki niezaznajomionych za sprawą atrakcyjnej, silnej i niezależnej żeńskiej bohaterki - Lary Croft. Ale i Core Design odpowiedzialne za pierwszą część przecierało szlaki na nieznanych dotychczas wodach 3D tego okresu. Cały proces okazał się bardzo trudny, szczególnie w czasach przed internetem, który mógł służyć za bogate źródło wiedzy. I właśnie dzięki książce p. Baxtera możemy przeczytać szereg naprawdę interesujących rozmów z najważniejszymi członkami Core Design odpowiedzialnych za pierwszą i drugą część. Autor zabrał nas w proces twórczy od fazy narodzin koncepcji, przez tworzenie samej gry, jej mechanik, scenariusza, muzyki i grafiki, aż do działań marketingowych i odbioru pozycji w ówczesnych czasopismach gamingowych.

Jak powstawało Tomb Raider to niezwykle przemyślana książka, gdzie autor bardzo rzetelnie podszedł do tematu nie sięgając nawet do innej literatury w tej sprawie, a samemu wyciągając rękę do twórców, źródła informacji z pierwszej ręki. Więc p. Baxter jedynie świetnie uporządkował zdobytą wiedzę i przedstawił historię jednej z najbardziej kultowej gry w historii, wypełniając po brzegi zdjęciami i ciekawostkami - jak np. fakt że Lara Croft miała się na początku nazywać Laurą Cruz!

Jeśli interesują Was takie smaczki, które bądź co bądź posiadają dość wąskie grono odbiorców to zdecydowanie zachęcam do sięgnięcia po Jak powstawało Tomb Raider wraz z innymi książkami tego wydawnictwa. Open Beta idealnie wypełniło lukę na rynku właśnie dla takich nerdów m.in. jak ja!

Jak powstawał Tomb Raider autorstwa Daryla Baxtera od Wydawnictwa Open Beta
#współpracabarterowa

Wielu ludzi nawet nie zdaje sobie sprawę jak gry powstają, ile potrzebują czasu, pracy, ludzi. Nawet najmniejszy elemennt danej gry musi zostać zaprojektowany i wykonany przez programistę. Wraz z rozwojem technologii zarówno budżet jak i potrzebna kadra się zwiększają, a gry...

Między nami jest Śmierć autorstwa Patryka Żelaznego wydana na łamach Wydawnictwa Excalibur
#współpracabarterowa

Książka dosłownie wciąga od pierwszych stron przez które się płynie niczym surfer aż do podziękowń i muszę przyznać, że to jedna z najlepszych książek tego roku, coś co po serii średniaków przywróciło mi wiarę w moje zamiłowanie do literatury. Między nami jest Śmierć to piekielnie udany debiut autora niezwykle skromnego, ale i inteligentnego i zaskakującego. Wykreowana historia po prostu zwyczajnie ciekawi, a zakończenie tylko podnosi ciśnienie i zostawia czytelnika z dużym rozwarciem ust kreującym słowo: "WOW".

Mogę wręcz długo wymienia co mi się w tej książce podobało od postaci samego Nicolasa, który nie jest zwykłym protagonistą, aż do słodko-gorzkiego zakończenia które wgniata w fotel czy w to na czym czytacie. Ale nie tylko Nic'a się tu zapamiętuje - Maia i profesorowie uczący w Akademii również wrzucają swoje 5 groszy do naszej pamięci i stanowią idealne dopełnienie graczy sceny książkowej. No i już trzeci raz muszę przypomniec o zakończeniu, które było wręcz perfekcyjne. 🤌

Jedynym minusem, który mógłbym w tej historii nadmienić jest konstrukcja świata, gdyż życie w Akademii nie było jakoś specjalnie rozbudowane i czasami miałem wrażenie, że studiują tam 4 osoby. Ale trzeba pamiętać, że to debiut nad którym pracował Patryk bardzo wytrwale i jeden mankament nie umniejsza jego talentu do pisania historii, które po prostu chce się czytać. Ja zdecydowanie będę czekał, co dla nas autor przygotuje w przyszłości. Moim zdaniem ścieżka pisarza to był najlepszy pomysł Patryka w życiu i coś czuję, że jego książki będą się czytać naprawdę świetnie, a o autorze nie raz usłyszymy.

Początkowo miałem dużo skojarzeń z Harrym Potterem, wiele elementów wydawało mi bardzo podobnych ale uważam, że to krzywdzące porównywać tę pozycję do Harry'ego. Za to nie trudno poczuć podobny vibe, a po połowie książki porównania się zacierają a MnjŚ zyskuje swoj własny charakter. Chociaż muszę wspomnieć, że główny zły do końca przypominał mi Voldemorta.
Za to jeśli lubicie motyw Dark Akademia, gdzie autor sypie zwrotami akcji jak z rękawa to będzie dla Was pozycja obowiązkowa! Nawet przyporządkowanie książki do literatury młodzieżowej w ogóle nie umniejsza historii, która wielu momentach jest naprawdę mroczna i porusza ciężkie wątki.

Między nami jest Śmierć autorstwa Patryka Żelaznego wydana na łamach Wydawnictwa Excalibur
#współpracabarterowa

Książka dosłownie wciąga od pierwszych stron przez które się płynie niczym surfer aż do podziękowń i muszę przyznać, że to jedna z najlepszych książek tego roku, coś co po serii średniaków przywróciło mi wiarę w moje zamiłowanie do literatury. Między nami jest...

Kawiarnia pod pełnym księżycem to powieść japońskiej autorki Mai Mochizuki wydana przez Wydawnictwo W.A.B.
#współpracabarterowa

Wybieramy się w podróż mini historii z jednym wspólnym punktem - kawiarni, która otwiera się w losowym miejscu i tylko podczas pełni księżyca. W dodatku nawet nic nie można w niej zamówić, to właściciel kawiarni decyduje co Tobie zaserwuje.

Mamy zatem do czynienia z przyziemnymi problemami ludzi, którzy trafiają na moment krytyczny i nie wiedzą co zrobić. Z pomocą przychodzą koty, które zajmują rozmową klientów i dają profesjonalną wróżbiarską radę. Wróżbiarską? Tak! To mój główny zarzut do tej książki...

Kawiarnia pod pełnym księżycem to powieść wypełniona astrologią i wyjaśnieniami jaki wpływ na nasze życie ma dane ułożenie gwiazd i planet. To najbardziej mi przeszkadzało - czułem że bohaterowie nie mają wpływu na swoje życie, a rozwiązaniem problemu jest przeczekanie aż np. Merkury zmieni swoje położenie. Całe rozterki bohaterów zostają zatem zamknięte w ramy astrologiczne - jest problem? Koty wyjaśnia że to z winy Merkurego. *Problem rozwiązany*

Kocham literaturę japońska, jej prostotę ale bogactwo emocji. Tą melancholię, piękny język i odmienną kulturę którą można wręcz poznać jakby się było na miejscu. Ale Kawiarnia pod pełnym księżycem do mnie nie trafiła. Autorka sama twierdziła, że inspirowała się zachodnią astrologia więc ten duch japońszczyzny, której się spodziewałem nie wystąpił, nie pojawił się.

Przypominam, że to tylko moje zdanie i pewne oczekiwania co do zawartości powieści. Ale jeśli sami interesujecie się wróżbiarstwem i wszelką astrologia to ta powieść musi być wręcz obowiązkowa!

Kawiarnia pod pełnym księżycem to powieść japońskiej autorki Mai Mochizuki wydana przez Wydawnictwo W.A.B.
#współpracabarterowa

Wybieramy się w podróż mini historii z jednym wspólnym punktem - kawiarni, która otwiera się w losowym miejscu i tylko podczas pełni księżyca. W dodatku nawet nic nie można w niej zamówić, to właściciel kawiarni decyduje co Tobie zaserwuje.

Mamy...

The Witch od the Forest Magia Ziemii autorstwa Lindsay Squire wydane przez Wydawnictwo Publicat
#współpracabarterowa

Magia Ziemi to przepięknie wydana książka wypełniona współczesną magią naturalną. Już będę abstrachował od tego czy ktoś w to wierzy czy nie - to sprawa osobista, ale trzeba przyznać że autorka podeszła do sprawy bardzo rzetelnie i przedstawiła nam tylko wiedzę, która w żadnym miejscu nie będzie przynosić dla nas fizycznych niekorzyści. W dodatku p. Squire w żadnym momencie książki niczego nam nie narzuca i podkreśla za każdym razem, że możemy skorzystać z tego z czego chcemy i co intuicyjnie nam się podoba albo uważamy za pomocne/przydatne.

Podejście do magii naturalnej jest wieloaspektowy gdzie każdy może znaleźć coś dla siebie - karty tarota, medytacja, wróżenie, zioła i kwiaty lub minerały, a także magia pór roku. O ile tarota do mnie nie przemawia, tak rozdział o minerałach czytało mi się z ogromną przyjemnością!

Magia Ziemi cechuje się śliczną oprawą graficzną i wyszczególnieniem najważniejszych informacji. Często w podobnych tytułach przytłacza mnie poziom szczegółowości opisanych zjawisk. Pani Squire oszczędziła nam tego prezentując świetną pigułkę + strony z rysunkami i streszczeniem danego podrozdziału. Czyni to pozycję znacznie przyjemniejszą i przydatniejszą w odbiorze przez "szarego" początkującego czarownika.

Ja do Magii Ziemi będę wracał z wielką przyjemnością przeglądając najwazniejsze informacje. Magia, która nie szkodzi, a może pomóc to niezwykle urozmaicenie codzienności i dlaczego by nie spróbować? Koniecznie będę też wypatrywał innych książek autorki - o tarocie i astrologii. Jestem ciekaw, co odkryje po tych pozycjach! A tymczasem będę polecał tę książkę wszystkim zainteresowanych. Każdy intuicyjnie powinien móc stwierdzić czy jest to temat, który jego fascynuje!

The Witch od the Forest Magia Ziemii autorstwa Lindsay Squire wydane przez Wydawnictwo Publicat
#współpracabarterowa

Magia Ziemi to przepięknie wydana książka wypełniona współczesną magią naturalną. Już będę abstrachował od tego czy ktoś w to wierzy czy nie - to sprawa osobista, ale trzeba przyznać że autorka podeszła do sprawy bardzo rzetelnie i przedstawiła nam tylko...

Dar Anomalii Księga 2 autorstwa Pawła Zboroszczyka i wydana przez Wydawnictwo Elfickie.
#współpracabarterowa

Księgę 2 określiłbym miane trzech E - Epicka Przygoda, Epicka Fabuła i Epickie postacie. To rzetelnie przemyślana kontynuacja przygód Brena, Pieprza i Zdrady, która wręcz wbije Was w fotel i rozniesie wasze emocje epickości!

Bren nadal ucieka przed Piewcami wplątując się w dalsze intrygi i kształtując nowy cel swojej przygody. A nie jest to łatwe przy dość krzykliwej najemniczce i kłamliwym gnomie. Mimo pewnej nieufności poczułem bliskość i rozwój relacji między trójką głównych bohaterów, którzy z czasem stają się dla siebie rodziną. Z początkowej nieufności trafiają w sytuację, która ich wszystkich łączy, a Paweł sprawił, że to ich połączenie było niesamowicie naturalne.

Księga 1 była dla mnie dobra, ale kontynuacja pięknie rozwinęła skrzydła stając się różnorodną i nieobliczalną przygodą. Oliwy do ognia dodają ciężkie wybory moralne i przygnębiające mini historie poszerzające wiedzę o świecie przedstawionym. Szczególnie zapadła mi w pamięć ta na wyspie, z przyjaciółmi Pieprza z dawnych lat.

Autor jest skromny z natury ale jego wyobraźnia robi niesamowite wrażenie jak wiele jest w niej do odkrycia, szczególnie ze świata Leby. Całość jest przemyślana z najmniejszymi szczegółami jak fakt, że mapa świata tworzy konkretny kształt, który dopiero zauważyłem jak mi o tym powiedzieli bohaterowie.

Dar Anomalii czyta się dobrze, płynnie i przyjemnie. Całość jest profesjonalna i dopracowana. Nie zauważyłem błędów, a posłuchanie rad sprawiło, że jest to książka nawet świetna pod względem wydania. W Księgę 2 łatwo się wkręcić i dość szybko czytelnik czuje się jak w domu - pomogły w tym nawiązania do pierwszej części przypominając nam kluczowe wydarzenia.

Cieszę się, że mogłem współpracować po raz drugi z Wydawnictwem Elfickim, które ewidentnie dodaje magiczny składnik - serce. Jestem przekonany, że fani fantastyki będą zachwyceni i nie pożałują ani minuty siedzenia z tą pozycją.

Dar Anomalii Księga 2 autorstwa Pawła Zboroszczyka i wydana przez Wydawnictwo Elfickie.
#współpracabarterowa

Księgę 2 określiłbym miane trzech E - Epicka Przygoda, Epicka Fabuła i Epickie postacie. To rzetelnie przemyślana kontynuacja przygód Brena, Pieprza i Zdrady, która wręcz wbije Was w fotel i rozniesie wasze emocje epickości!

Bren nadal ucieka przed Piewcami...

KontrAtak. Gniewni Trzydziestoletni autorstwa Won-Pyung Sohn wydane przez Wydawnictwo Mova
#współpracabarterowa

Sukces Almonda przyniósł dla autorki sławę, więc ona w toku pracy wzięła się za kontynuację swoich prac w gatunku literatury pięknej tworząc "Kontratak" o walce z systemem, poszukiwaniu siebie i obalaniu autorytetów. Almond podobał mi się bardzo swoim pomysłem na siebie, za to opis Kontrataku nie brzmiał dla mnie w ogóle interesująco. Ale pomyślałem - to w końcu Won-Pyung Sohn! Czy się zawiodłem? Nie! Ale czy spełniło to moje oczekiwania? Też nie.

Książka okazała się ciekawą pozycja azjatyckiej literatury z jedną poważną wadą w mojej ocenie - autorka po Almondzie chciała za bardzo! Mam przez to na myśli, że przez metafory i filozofię chciała nieco więcej i bardziej niż poprzednio, co już nie wyszło tak przyjemnie, lekko i klarownie. Dodatkowego bagażu dodało osadzenie fabuły mocno we współczesnej historii Korei Południowej przez co gdzieś umyka ten kontekst całości. A fakt, że jako osoba w podobnym wieku co bohaterzy Kontrataku nie potrafiłem się z żadną utożsamić, mówi dużo o tym jak się czułem.

Młodzi ludzie próbują się odnaleźć w otaczającej rzeczywistości, nieustannie tłamszeni przez ludzi wyższych rangą ekonomiczną, prawną lub społeczną. Bohaterowie decydują się na tytułowy kontratak, ale czy to przynosi skutek? Ja się czuję dość zmieszany nie wiedząc co chciała przekazać nam autorka - niesprawiedliwość w społeczeństwie? Czy motywację do walki o swoje?

Ja się w tej książce nie odnalazłem, a problemy w niej poruszane nie były dla mnie bliskie, ale mimo to muszę przyznać że przyjemnie i szybko mi to się czytało. Chociaż wątpię, że zapamiętam ją na dłużej - ale przynajmniej nie mam poczucia straconego czasu! To ciekawa pozycja ale z ostrzeżeniem, żeby nie oczekiwać tego samego "vibu" co w Almondzie i wtedy może nieco lepiej się na całości odnajdziecie.

KontrAtak. Gniewni Trzydziestoletni autorstwa Won-Pyung Sohn wydane przez Wydawnictwo Mova
#współpracabarterowa

Sukces Almonda przyniósł dla autorki sławę, więc ona w toku pracy wzięła się za kontynuację swoich prac w gatunku literatury pięknej tworząc "Kontratak" o walce z systemem, poszukiwaniu siebie i obalaniu autorytetów. Almond podobał mi się bardzo swoim pomysłem na...

Wyspa bijących serc autorstwa włoskiej pisarki Laury Imai Messina wydanej przez Grupę Wydawniczą Relacja
#współpracabarterowa

"Aby być szczęśliwym, należy przede wszystkim umieć to sobie wyobrazić"

Wyspa bijących serc to ciekawa pozycja literatury pięknej, niekoniecznie azjatyckiej, ale na pewno autorka zna realia, kulturę i zwyczaje. Książka, która na pierwszy rzut oka ma nam dać melancholijny spokojny vibe, jak wiele z podobnych książek chociażby od Kawaguchiego. Już nie ma prostoty w opowiadaniu przedstawionej historii, a wykwintny piękny język z wieloma metaforami i podejściem, z którego Sokrates byłby dumny. To ciężka w odbiorze książka wymagająca dużego skupienia i połapania się w historii pełnej retrospekcji, wtrąceń i cytatów. Mnie to momentami męczyło mimo, że sama historia urzeka swym pięknem bawiąc się naszymi neuronami.

Łatwo byłoby się odbić od tej książki przez przedstawioną formę. Dla ludzi bardziej logicznych, którym metafory i domyślanie się pewnych kwestii jest niezbyt po drodze może być to naprawdę trudna pozycja. Ale warto gdzieś tam na po nią sięgnąć, bo w wielu kwestiach może zainspirować, zmotywować, wywołać uczucie nadziei oraz zrozumienia w wielu aspektach życia. Trudne dzieciństwo, problem poradzenia sobie ze stratą bliskich, skomplikowane relacje małżeńskie, overthinking, problemy obsesyjnych myśli o własnym zdrowiu i wiele innych kwestii, z którymi każdy musi lub będzie musiał sobie prędzej czy później poradzić.

Ja przyznam, że chyba nie do końca wyłapałem przekaz tej książki i nie wiem co finalnie o niej myśleć. Dlatego dla mnie nie był to do końca relaks, a proces myślowy odnalezienia sensu i przesłania. Twórczość Messiny bardziej przypomina doświadczenie, niż zwykłą książkę. Ja ją na pewno zapamiętam i może wrócę na innym etapie mojego życia by zobaczyć efekty wewnętrznej zmiany. Jestem ciekawy, czym wtedy będzie dla mnie Wyspa bijących serc.

Wyspa bijących serc autorstwa włoskiej pisarki Laury Imai Messina wydanej przez Grupę Wydawniczą Relacja
#współpracabarterowa

"Aby być szczęśliwym, należy przede wszystkim umieć to sobie wyobrazić"

Wyspa bijących serc to ciekawa pozycja literatury pięknej, niekoniecznie azjatyckiej, ale na pewno autorka zna realia, kulturę i zwyczaje. Książka, która na pierwszy rzut oka...