Lao She

Chiński pisarz i dramaturg narodowości mandżurskiej, jeden z najbardziej cenionych przedstawicieli chińskiej literatury XX wieku.

Urodził się jako Shū Qìngchūn (舒庆春) w ubogiej rodzinie mandżurskiej. Jego ojciec był żołnierzem i zginął podczas powstania bokserów. Mimo ciężkich warunków materialnych zdołał ukończyć szkołę pedagogiczną i został nauczycielem literatury chińskiej. W 1924 wyjechał do Anglii, gdzie przez pięć lat wykładał na uniwersytecie w Londynie. Podczas pobytu za granicą napisał pierwszą powieść.

Lao She jest autorem kilkunastu powieści, m.in.: Filozofia starego Zhanga, Wielbłąd Xiangzi (inny tytuł: Rikszarz, najbardziej znana z jego powieści, która uczyniła go sławnym),Cztery generacje pod jednym dachem, Niezrównany pan Zhao Ziyue (przekład na język polski Niezrównany pan Czao Tsy-jüe Witolda Jabłońskiego). Napisał także kilkadziesiąt opowiadań i trzy sztuki, z których najbardziej znaną jest Herbaciarnia.

Po utworzeniu Chińskiej Republiki Ludowej w 1949 roku został redaktorem naczelnym pisma Beijing Wenyi i wiceprzewodniczącym Związku Pisarzy Chińskich. Zasiadał także w Ogólnochińskim Zgromadzeniu Przedstawicieli Ludowych.

Po rozpoczęciu w 1966 roku rewolucji kulturalnej Lao She był poddawany szykanom ze strony czerwonogwardzistów jako pisarz kontrrewolucyjny. Po ataku czerwonogwardzistów na siedzibę Związku Pisarzy Chińskich popełnił samobójstwo rzucając się do jeziora Tai Ping (太平湖, Jezioro Wielkiego Pokoju).

3 czerwca 1978 roku został pośmiertnie zrehabilitowany.