Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kupiłam to czasopismo przed wyjazdem do Grecji. Pomyślałam, że jak jadę na Santorini, to dobrze się składa, że na okładce jest Santorini. Jest nawet rozdział o Santorini! W nim 3 wielkie, piękne zdjęcia z tej wyspy. Czytam artykuł i nie rozumiem - co on ma wspólnego z tą wyspą??? Jedyny fragment jej dotyczący jest tak krótki, że mogę go spokojnie tu cały zacytować:

„Wystarczy omijać najbardziej zatłoczone wyspy - Santoryn i Mykonos - lub skierować się ku mniejszym wioskom, by trafić do świata, który niewiele zmienił się od dziesięcioleci.”

Jak zrobić dobrą fotkę, to Santorini jest ok, ale poza tym należy ją omijać. Genialne. Jakby co - jedźcie w listopadzie to zapewniam, że dalej będzie 20 stopni, a problemy autora artykułu nie będą miały miejsca.

Jeśli chodzi o resztę - tak, zadałam sobie trud, przeczytałam całe. Praktycznie wszystko opisane jest w tonie słodkiego pierdzenia. Tam, gdzie przewodnik z Michelin (który oceniłam wysoko) wprost potrafił nakreślić, że Ateny to bardzo zaniedbane miasto, tak tutaj mamy poetyckie wstawki „trzeba to miasto pokochać albo znienawidzić”, „prawo budowlane w Atenach jakoś się nie przyjęło”, „Stolica wyspy wymaga nieco czasu i uporu, by ją polubić”. Jak gdzieś jest zwykły burdel, to tu przeczytamy o „greckiej nonszalancji” czy „duchu miasta”. Niewiele konkretów, za to wiele wstawek o Greku, który kogoś poczęstował winem. Praktycznie każda plaża na każdej wyspie „uchodzi za jedną z najpiękniejszych plaż w Grecji”. Autorzy artykułów licytują się, komu uda znaleźć się „mniej utarty szlak” i „opierający się masowej turystyce”.

Po własnej wizycie w Grecji patrzę na to z dużym dystansem. Widziałam na własne oczy, jak słabo to państwo funkcjonuje. Wszystko, co było jako tako zadbane i na poziomie, było tak naprawdę robione pod turystów. Dają głównie to, co mają za free - czyli ruiny po przodkach, przyrodę oraz legendy do każdego miejsca. Podobny wniosek wynika z artykułów z tego wydania. Gdyby wyciąć wstawki typu „piłam pyszne wino”, „jadłam pyszne oliwki”, „uwielbiam w Grekach tę spontaniczność”, „legenda głosi, że jeśli przybyłemu na wyspę zaoferowano wodę w pierwszej studni, oznaczało to, że mieszkańcy go polubili” (sic!), to zostaje tego naprawdę niewiele.

Wystawiam niską ocenę za: lanie wody, przekłamywanie rzeczywistości, narzucanie swojego stylu zwiedzania (pchanie się latem, by narzekać, że tam gdzie jest fajnie, jest dużo ludzi).

Kupiłam to czasopismo przed wyjazdem do Grecji. Pomyślałam, że jak jadę na Santorini, to dobrze się składa, że na okładce jest Santorini. Jest nawet rozdział o Santorini! W nim 3 wielkie, piękne zdjęcia z tej wyspy. Czytam artykuł i nie rozumiem - co on ma wspólnego z tą wyspą??? Jedyny fragment jej dotyczący jest tak krótki, że mogę go spokojnie tu cały...