Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Moje idee to gwiazdy, których nie potrafię ułożyć w konstelacje.

Moje idee to gwiazdy, których nie potrafię ułożyć w konstelacje.

To tylko nasza, a nie gwiazd naszych wina

To tylko nasza, a nie gwiazd naszych wina

Panie, daj mi siłę, abym zmienił to, co zmienić mogę; daj mi cierpliwość, abym zniósł to, czego zmienić nie mogę, i daj mi mądrość, abym odróżnił jedno od drugiego.

Panie, daj mi siłę, abym zmienił to, co zmienić mogę; daj mi cierpliwość, abym zniósł to, czego zmienić nie mogę, i daj mi mądrość, abym odr...

Tęsknota bywa strasznie dołująca. Bo niby człowiek godzi się z utratą drugiego człowieka, opłakuje go i po sprawie, a tu nagle BUM! Wystarczy błahostka i raptem cały ten okropny żal powraca ze zdwojoną siłą.

Tęsknota bywa strasznie dołująca. Bo niby człowiek godzi się z utratą drugiego człowieka, opłakuje go i po sprawie, a tu nagle BUM! Wystarcz...

Nigdy nie wiadomo do jakiego stopnia decyzje, które podejmujemy wpłyną na nasz los, bo są to na ogół decyzje nie znaczące.

Nigdy nie wiadomo do jakiego stopnia decyzje, które podejmujemy wpłyną na nasz los, bo są to na ogół decyzje nie znaczące.

Wybrać powątpiewanie jako filozofię życia to jak wybrać bezruch jako środek transportu.

Wybrać powątpiewanie jako filozofię życia to jak wybrać bezruch jako środek transportu.

Entuzjazm samotnych ludzi jest czasem nie do wytłumaczenia. Kiedy coś ich rozweseli, intensywność i czas trwania ich śmiechu odzwierciedlają głębokość ich samotności, i są oni w stanie rżeć jak jak konie. Kiedy coś ich wzruszy, przeszywa ich jak kula, wzbudzając uczucia, które zbierają się w wielką armię.

Entuzjazm samotnych ludzi jest czasem nie do wytłumaczenia. Kiedy coś ich rozweseli, intensywność i czas trwania ich śmiechu odzwierciedlają...

Przeszłość to obcy kraj. Tam wiele rzeczy robi się inaczej.

Przeszłość to obcy kraj. Tam wiele rzeczy robi się inaczej.

Cała ludzkość grzeszy , a Syn Boży płaci za to własnym życiem? Próbowałem sobie wyobrazić ojca, jak mówi do mnie: „Piscine, lew wśliznął się do zagrody lam i zabił dwie sztuki. Inny zabił wczoraj garnę. W zeszłym tygodniu dwa lwy zjadły wielbłąda. Tydzień wcześniej — kilka bocianów i czapli. I kto zaręczy , że nie pożarły naszego aguti? T ego dłużej nie można tolerować. Coś należy zrobić. Pomyślałem, że jedynym sposobem, by lwy mogły odpokutować swoje grzechy , jest rzucenie im ciebie na pożarcie”. „Tak jest, tato, to słuszna i logiczna decyzja. Muszę się tylko umyć”. „Alleluja, synu”. „Alleluja, ojcze”. Cóż za niesamowita historia! Co za dziwaczne rozumowanie.

Cała ludzkość grzeszy , a Syn Boży płaci za to własnym życiem? Próbowałem sobie wyobrazić ojca, jak mówi do mnie: „Piscine, lew wśl...