Każdy z nas chodził kiedyś do szkoły. Kilkanaście lat szkolnej edukacji w każdym zostawia ślad. Ze szkołą wiążą się różne wspomnienia – te dobre i te, o których wolelibyśmy zapomnieć. Chwile sukcesów i szkolnych porażek czasem potrafią zdeterminować późniejsze życie. Jestem pewien, że każdy z nas miał w szkole ulubionych nauczycieli, przedmioty. Niektórzy z chęcią by do szkoły wrócili, inni wręcz przeciwnie – cieszą się, że mają ten epizod już za sobą.

Wszyscy jednak zgodzimy się co do tego, że szkoła to niezwykle ważny etap w życiu każdego człowieka. Przekonujemy się o tym, sięgając po najnowszą powieść Aurélie Valognes pod tytułem „Urodzony pod szczęśliwą gwiazdą”. Od razu zdradzę, że bardzo mi się ta książka spodobała. Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością tej francuskiej autorki i zapewne nie ostatnie. Lektura recenzowanej książki wzrusza, bawi i skłania do naprawdę głębokich refleksji.

Głównym bohaterem powieści jest Gustaw, który właśnie rozpoczyna szkolną przygodę. Chłopiec bardzo się martwi, jak sobie poradzi. Ma bowiem świadomość tego, że nie dorówna swojej szkolnej siostrze, która zawsze była klasową prymuską. Tymczasem Gustaw chciałby przynosić do domu dobre oceny i w ten sposób sprawiać przyjemność mamie. Niestety charakter chłopca nie bardzo nadaje się do zasad panujących w szkole. Jest on niepoprawnym marzycielem, raczej stroniącym od innych ludzi. Nie lubi sportu, nie pociąga go majsterkowanie ani inne tzw. męskie zajęcia. Zamiast tego woli obserwować ptaki, które są jego prawdziwą pasją. Jak się domyślamy, w szkole szybko zostaje mu przypięta łatka lenia i nieuka.

Tymczasem Gustaw w domu nie robi nic innego, jak tylko spędza czas na nauce. Mama bardzo chce mu pomóc, jednak nie bardzo potrafi. Nie rozumie, czemu jej starsza córka wszystko łapała w lot, tymczasem synowi zdobywanie wiedzy przychodzi z takim trudem.

Jednak „Urodzony pod szczęśliwą gwiazdą” to nie tylko opowieść o Gustawie. To także opowieść o pewnej zwykłej francuskiej rodzinie, przeżywającej obecnie trudne chwile. Rodzice Gustawa przechodzą małżeński kryzys. Ojciec jest raczej nieobecny w domu, a wszystko spada na barki matki. Matki, która poświęca całe swoje życie innym, zapominając przy tym o sobie. Przeciwko zwykłemu życiu robotniczej rodziny buntuje się siostra Gustawa. Mimo że jest bardzo dobrą uczennicą, to jednak tak naprawdę ona również jest nieszczęśliwa. Pragnie czegoś więcej, awansu społecznego – powiedzielibyśmy. Swojej szansy upatruje w edukacji.

Jest to w końcu opowieść o szkole. O szkole, z jej zasadami, zaletami i wadami. O szkole, w której spotykają się różni uczniowie i nauczyciele. Czy profesorowie mogą znaleźć wspólny język z młodzieżą, z którą mają coraz mniej wspólnego? Autorka nikogo nie oskarża, pozwala natomiast zrozumieć motywy swoich bohaterów. Pokazuje przeciążonych pracą i odpowiedzialnością nauczycieli i niesfornych uczniów. Jednak opowiadana historia ma pozytywny wydźwięk. Tak jakby płynęło z niej przesłanie, że zawsze warto się starać. Warto odrzucić codzienną rutynę i spojrzeć na pewne sprawy z innego punktu widzenia. Gustaw ma to szczęście, że spotyka na swojej drodze nauczycielkę, która postanawia o niego zawalczyć. Wbrew panującym opiniom, wbrew reszcie kadry dostrzega w chłopcu potencjał. Wierzy, że trzeba tylko trochę pracy, aby go uwolnić.

Przyznam szczerze, że recenzowana książka zdecydowanie skradła moje czytelnicze serce. Nie jest to bajka, w której wszystko zawsze dobrze się kończy. Jest to jednak piękna, wzruszająca i refleksyjna opowieść o rodzinie, szkole, dorastaniu i zmaganiu się z samym sobą. Któż z nas nie ma bowiem w sobie czegoś z Gustawa?

„Urodzony pod szczęśliwą gwiazdą” to powieść, przy której bardzo dobrze spędziłem czas. W dzisiejszym pesymistycznym świecie warto sięgać po takie książki. Szczególnie polecam ją nauczycielom, rodzicom i wszystkim uczniom.

Wojciech Sobański