Colin nie zdołał jej powstrzymać, lecz gdy tylko dźwignęła się do pionu, grunt uciekł jej spod nóg i zemdlała w objęciach męża”.

Wojna jest zawsze koszmarem dla ludności cywilnej. Żołnierze – przynajmniej teoretycznie – są na nią przygotowani. Chociaż czy można się przygotować na cierpienie, ból i niepewność? Czy można przywyknąć do ciągłego strachu o życie swoje i najbliższych? Cóż dopiero mówić o kobietach i dzieciach, tych najbardziej bezbronnych ofiarach każdej z wojen? To właśnie one musiały stawić czoło rzeczywistości, na którą zupełnie nie były gotowe.

Właśnie wokół podobnych tematów osnuta jest powieść pod tytułem „Skradzione dziecko”. Ukazała się ona nakładem Wydawnictwa Kobiecego. Jej autorką jest Diney Costeloe, znana choćby ze znakomitej książki „Skazane na poniewierkę”. Akcja recenzowanej powieści rozgrywa się w roku 1941 w Plymouth. Wielka Brytania doświadcza niemieckich nalotów bombowych. Niemcy zrzucają bomby na angielskie miasta, siejąc spustoszenie i śmierć. Przerażeni mieszkańcy uciekają do schronów, gdzie drżą o własne życie. Właśnie podczas jednego z takich nalotów do schronu chowa się Nancy wraz z dziećmi. Kobieta liczy na to, że atak szybko się skończy i wkrótce rodzina będzie bezpieczna. Jednak w schronie ze zgrozą uświadamia sobie, że nie ma z nią Freddiego – najmłodszego członka rodziny. Rozpoczyna się dramatyczny wyścig z czasem.

Nazajutrz sierżant Colin w ruinach domu znajduje płaczące niemowlę. Nie zastanawiając się długo, postanawia zabrać je do domu. Jego żona otacza go matczyną opieką i traktuje jak syna. Własnego syna, który zmarł tuż po urodzeniu. Kobieta jest przekonana, że jej postępowanie jest słuszne i nie chce słuchać argumentów męża.

Tymczasem niemiecki nalot okazał się śmiercionośny w skutkach dla Nancy i dzieci. Gdy jej mąż dociera do ich domu, na miejscu zastaje tylko ruiny. Co się stało z Freddiem? Czy chłopiec ocalał? Zrozpaczony mężczyzna robi wszystko, aby odnaleźć chłopca. Nie przypuszcza nawet, jak trudne będzie to zadanie.

Diney Costeloe napisała opartą na faktach wojenną powieść. Jednak to nie wojna jest w niej na pierwszym planie. Autorka skupiła się na sile matczynej miłości. Chciała pokazać, jak wiele jest w stanie znieść kobieta, byle tylko chronić to, co dla niej najcenniejsze.

„Skradzione dziecko” to książka, którą czyta się bardzo szybko. Język i styl autorki są proste i zrozumiałe dla każdego. Sama historia ma niewątpliwy potencjał. Historia została opowiedziana po prostu od początku do końca – nie ma tu żadnych retrospekcji czy pętli czasowych, utrudniających odbiór powieści. Niemniej jednak uważam, że Diney Costeloe tym razem nie wykorzystała w pełni swych pisarskich umiejętności. Książka jest dobra, lecz tylko dobra. Nie spodziewajcie się żadnych fajerwerków, bo ich zwyczajnie nie ma. To raczej ckliwa powieść obyczajowa z elementami romansu, którą pochłoniecie w kilka godzin. Czy to zarzut? Nie, chociaż po lekturze czuję pewien niedosyt. Jednak Diney przyznaje, że książka ta powstała w czasie pandemii COVID-19. Być może ten fakt miał pewien wpływ na wydźwięk całej historii.

Niemieckie naloty bombowe na Anglię, wojna i śmierć, miłość i nadzieja, rozpacz i szczęście. Wszystkich tych uczuć doświadczają bohaterowie „Skradzionego dziecka”. Czy ta powieść skradnie wasze czytelnicze serce? Przekonajcie się sami.

Wojciech Sobański