„Shenzhen” to komiks autobiograficzny, z trzymiesięcznej wizyty w tytułowym mieście. Na stu pięćdziesięciu stronach obserwujemy, jak autor radzi sobie z dala od bliskich podczas prac nad filmem animowanym produkowanym przez francuską firmę. Delisle dzieli się z nami swoimi spostrzeżeniami o Państwie Środka, mieszkańcach, różnicach kulturowych pomiędzy Azją a Europą, ale i odmiennościach w traktowaniu zagranicznych turystów w różnych chińskich miastach. Autor, kiedy tylko mógł, podróżował do Hongkongu, gdzie biały turysta nie był niczym nadzwyczajnym, dzięki czemu niknął w tłumie. Co dla Delisle’a było wyjątkowo przyjemne.

Autor celowo szkicuje czarno-białe kadry, gdyż Chiny to dla niego kraj wyjątkowo szary. Shenzhen to miasto brudne, głośne i zatłoczone. Próbuje zrozumieć inną kulturę, ale jak to zwykle bywa – najpierw musi popełnić szereg błędów. Wyjątkowo empirycznie poznaje więc zasady obowiązujące w knajpach, kolejkach, hotelach, pracy czy też u dentystów. Niejednokrotnie kończy się to narastającą frustracją, ale w efekcie każdego dnia uczy się czegoś nowego, czym dzieli się z nami. Jednakże niekoniecznie przybliża go to do zrozumienia kogokolwiek.

„Shenzhen” to umiejętna próba opisania kompletnie odmiennej kultury. Fragmenty, w których Delisle próbuje nawiązać więź ze współpracownikami, to zdecydowanie najzabawniejsze momenty tego komiksu. Widać, że osobom o innej mentalności bardzo trudno jest efektywnie się porozumieć, a nasze systemy wartości są bardzo różne. Niby żadne prawdy objawione nie są przed czytelnikami odkrywane, ale mimo wszystko autorowi wyjątkowo skutecznie udało się oddać problemy, z jakimi zmagał się podczas trzymiesięcznego pobytu w Chinach.

Oczywiście większość prób autora spełza na niczym. W efekcie Delisle momentami jawi się nam jako osoba niesamowicie samotna. Nie tylko jest sam w obcym kraju, z dala od rodziny. Jakby tego było mało, jego próby nawiązania relacji spełzają na niczym. Zaczyna więc chodzić na siłownię, ale nie do końca ta forma aktywności jest w stanie wypełnić emocjonalną pustkę. Z czasem tworzy się więc duży dysonans – samotny mężczyzna otoczony tysiącem innych ludzi marzy tylko o chwili spokoju i… samotności.
„Shenzhen” to udany komiks. Docenią go najbardziej ludzie, którzy – podobnie jak autor – zetknęli się z podobnym rodzajem osamotnienia. Ale i podróżnicy, głodni wiedzy o innych państwach i kulturach, a także lubiący dobre opowieści. Bo „Shenzhen” to przede wszystkim wspaniała historia o ludzkich odmiennościach, Chinach i obcej (względem europejskiej) kulturze.

Michał Wnuk