„Ćmony i Smeśki” Julii Donaldson i Axela Schefflera to zabawna historyjka z mądrym przesłaniem niczym „Romeo i Julia” w wersji dla dzieci i ze szczęśliwym zakończeniem. Książka uczy, żeby nie postrzegać świata tylko na dwa sposoby: czerwony albo niebieski, swój albo obcy, dobry albo zły. Okazuje się, że życie może mieć o wiele więcej fascynujących odcieni, jeśli będziemy umieli otworzyć się na „inność”, która nie zagraża, ale ubogaca. Szczególnie dzieci potrzebują tego rodzaju lekcji, pokazujących, że czyjaś odmienność może być wartością, którą warto poznać i uszanować. A i niektórym dorosłym nie zaszkodziłaby podobna nauka.

Książka przyciąga młodych czytelników wyrazistymi kolorami i zabawnymi ilustracjami. Chwytliwe rymy i prosta melodia wierszyków sprawiają, że cała opowieść łatwo „wpada w ucho” i przyjemnie czyta się na głos. Dzieci powinny docenić też przemyślne neologizmy, takie jak nazwy tytułowych stworków, ale też „hecne obuwie” czy świecący na niebie „grzężyc”. Dużą rolę odgrywa tu humor i wyobraźnia autorów: świat Żanety i Arturka pełen jest dziwacznych stworzeń i roślin, a okoliczne planety mogą być całe porośnięte kwiatami albo pokryte lepkim śluzem. Kolejną zaletą „Ćmonów i Smeśków” stanowi też to, że jest skierowana zarówno do dziewczynek, jak i do chłopców. A co najważniejsze, pod tą barwną i zabawną otoczką kryje się uniwersalna i aktualna dziś lekcja o tolerancji i potrzebie szukania zrozumienia ponad podziałami.

Agnieszka Kruk