[Opis wydawcy] Walerija, rosyjska modelka, finalistka znanego programu „Models On”, prowadzi w Warszawie naprawdę intensywne życie. Od melanżu do imprezy, od kreski do kieliszka. Jej wzloty i upadki śledzą w social mediach tysiące fanów. Podczas jednej z imprez w klubie poznaje tajemniczego Dawida o ciemnych oczach i charakterystycznej bliźnie na klatce piersiowej. To, co poczują do siebie tej nocy, totalnie pokrzyżuje im plany i wywróci ich życie do góry nogami. Dwa dni po tym elektryzującym spotkaniu mężczyzna musi się ukryć, bo jeden z jego współpracowników zaczyna regularnie odwiedzać prokuraturę… Zafascynowana Dawidem Walerija decyduje się wyjechać z nim do Hiszpanii. Tam Dawid odkrywa przed nią karty i daje jej wybór: ma być wobec niego całkowicie lojalna i porzucić publiczne życie albo się rozstaną i zerwą wszelkie kontakty. Walerija zna jedynie życie na świeczniku, ale teraz może ono kosztować ją zarówno wolność, jak i miłość...

Magdalena Pyznar jako uczestniczka „Warsaw Shore” bardzo dobrze poznała nocne życie stolicy. Możemy się tylko domyślać, ile jej własnych doświadczeń, a ile fikcji jest w jej debiucie książkowym. Jedno jest pewne – powieść „60” was rozpali!

Sonia Miniewicz: Wspominałaś, że twoją drugą największą pasją po tańcu było pisanie. Kiedy zaczęłaś pisać? Pamiętasz swoje pierwsze literackie wprawki? A może trzymasz w szufladzie pierwszą, napisaną jeszcze za czasów nastoletnich powieść?

Magdalena Pyznar: Odkąd pamiętam, pisanie przychodziło mi z wyjątkową łatwością. Już za czasów szkolnych uwielbiałam lekcje języka polskiego. W przeciwieństwie do innych uczniów cieszyłam się, gdy musieliśmy pisać przeróżne wypracowania, a nauczyciele zawsze byli pod wrażeniem moich prac. Wysyłali mnie na konkursy międzyszkolne i teraz żałuję, że nie zatrzymałam tych wszystkich dyplomów czy wyróżnień, bo naprawdę byłoby się czym pochwalić. Nigdy natomiast nie napisałam pełnej powieści, książka „60” jest moim debiutem. Pamiętam, że będąc w podstawówce, pisałam wiersze, pamiętniki. Wszystko jednak chowałam do szuflady. Później, gdy internet zaczął być coraz bardziej popularny, miałam kilka przygód z blogowaniem. Obserwatorzy, których nazbierałam na swoich social mediach, bardzo często mówili mi, że nie mogę marnować talentu i pisanie postów na blogu powinnam zamienić w coś większego – książkę. I faktycznie, dopiero napisanie jej sprawiło, że powiedziałam sobie: Magda, to jest to! Ty chcesz to robić i to płynie z serca. Fun fact: w szkole ja pisałam siostrze wypracowania z polskiego, a ona mi zadania z matematyki lub, co gorsza, fizyki. (śmiech)

Kiedy na początku 2021 roku wyjawiłaś, że zaczęłaś pisać książkę, byłaś bardzo tajemnicza. Zdradziłaś wtedy, że będzie to częściowo thriller, ponieważ sama uwielbiasz je czytać, a także powieść motywacyjna, ponieważ w ciągu lat przeszłaś wielką przemianę. Do czego chciałabyś zainspirować swoich czytelników? Jakie jest twoje najważniejsze przesłanie dla nich?

Wtedy jeszcze nie byłam do końca pewna, w którą stronę chcę iść, natomiast teraz, gdy powieść jest już gotowa, wiem, że po części udało mi się to połączyć. Chciałabym tylko, żeby czytelnicy przeczytali moją książkę dokładnie, żeby nie traktowali jej jako – jak to lubią często mówić hejterzy – „kolejnego wymysłu kolejnej celebrytki”. Książka „60” ma ukrytych wiele głębszych przekazów, chociażby to, że każdy człowiek ma swoją historię, która odbiła na nim swoje piętno. Walerija sporo przeszła i choć często podejmuje mało racjonalne decyzje, może być przykładem dla osób po podobnych przejściach. Przede wszystkim chciałabym jednak, żeby czytelnicy zauważyli, że złym człowiekiem może być każdy, i niekoniecznie będzie to przestępca z miejscowego blokowiska. Źli ludzie kryją się również tam, gdzie najmniej moglibyśmy się ich spodziewać.

Postanowiłaś mocno zmienić swoje życie – zrezygnowałaś z suto zakrapianych imprez i zaczęłaś dbać o siebie. Zostałaś dietetyczką, wydałaś e-booka „Kuchnia Magdy”, by propagować zdrowy styl odżywiania. Skąd wzięła się u ciebie ta pasja do gotowania?

Ojej, ja zawsze uwielbiałam gotować! Mniej lub bardziej zdrowo, ale faktem jest, że jako dziecko zawsze towarzyszyłam mamie w kuchni. Moja koleżanka ze szkolnych lat do dziś wspomina, że pierwsze krewetki jadła właśnie według mojego przepisu, kiedy to jeszcze ludzie na słowo „krewetki” reagowali, jakbym mówiła o czarnej magii. Po zakończeniu przygody z programem i wejściu w związek z mężczyzną, który bardzo mnie zmienił, mój sposób również gotowania zaczął ewoluować. Poszłam trochę za trendem i jako pierwsza z rodziny wyszukiwałam zdrowe rozwiązania dla posiłków. Całą resztę już znacie. (śmiech)

 

 

 

 

Wyświetl ten post na Instagramie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Post udostępniony przez 𝓶𝓲𝓵𝓬𝔃𝓮𝓷𝓲𝓮.𝓸𝓯𝓲𝓬𝓳𝓪𝓵𝓷𝓮 (@milczenie.oficjalne)

W zapowiedzi twojej książki na stronie wydawnictwa pojawiła się informacja, że dobrze poznałaś nocne życie w Warszawie, a potem pada zdanie: „Możemy się tylko domyślać, ile jej własnych doświadczeń, a ile fikcji jest w jej debiucie książkowym”. Bez wątpienia po premierze pojawi się mnóstwo spekulacji na ten temat. Możesz uchylić rąbka tajemnicy i zdradzić, które wydarzenia czy postacie zostały zainspirowane prawdziwym życiem?

Klara jest bez wątpienia ucieleśnieniem kilku kobiet, które spotkałam na swojej drodze. Cała reszta pozostanie moją słodką tajemnicą.

Walerija „zdążyła poznać celebrycki świat od podszewki” i nie ukrywa, że Warszawa „to jeden wielki k***dołek, w którym wszyscy się znają”. Jako jedna z gwiazd „Warsaw Shore” również miałaś możliwość zanurzenia się w tym celebryckim świecie. Jak to wspominasz?

Na pewno było mnóstwo świetnych przeżyć. Do dziś pamiętam swoje pierwsze wyjście na ściankę z uczestnikami programu. To są takie spełnione marzenia nastoletniej dziewczyny, która widzi swoich idoli w blasku fleszy i marzy, by sama choć raz tam stanąć. Niestety ma to zarówno piękne, jak i mroczne strony. Trzeba być przede wszystkim bardzo silnym psychicznie, trzeba być odpornym na „celebrytów”, którzy uśmiech wykonują jedynie w stronę kamer, trzeba być odpornym na hejt i to nawet ze strony „znajomych z branży”, ponieważ wielu ludzi tylko czeka, aż powinie ci się noga. Tam toczy się tak zaciekły wyścig szczurów, że finalnie wciąż moimi najlepszymi znajomymi są osoby, które nie mają nic wspólnego z show-biznesem.

Twoja bohaterka Walerija zmaga się z wieloma demonami i kompletnie sobie z nimi nie radzi. „Prawdę mówiąc, czuła spokój tylko wtedy, gdy wracała do domu kompletnie zalana. (…) Alkohol pełnił w jej życiu funkcję szybkiej i bezbolesnej terapii”. Poruszasz tu niezwykle ważny problem; alkohol wielu ludziom wydaje się doskonałym środkiem na przetrwanie trudnych chwil, tymczasem wciąga ich w pułapkę, często taką, z której wyjść jest bardzo trudno.

Sama kiedyś wpadłam w tę pułapkę. Może daleko było mi do osoby uzależnionej, ponieważ w momencie poznania mojego partnera natychmiast odrzuciłam imprezowy styl życia i nie miałam z tym większego problemu, a wiemy, że osoby w nałogach walczą latami o normalność, lądując na odwykach. Natomiast tak, przez chwilę była to pułapka. Byłam rozpoznawalna, mogłam dosłownie imprezować za darmo, ludzie uwielbiali, gdy pojawialiśmy się w klubach, tymczasem w środku nadal byłam Magdą, która miała jakieś tam swoje wewnętrzne rozterki, czy to miłosne, czy to stricte życiowe. Co robić? W jaką stronę iść? Co dalej? Czy się szczerze zakocham? Czy ktoś pokocha mnie? Dlaczego ktoś zachował się tak, a nie inaczej względem mnie? I dlaczego ja postąpiłam tak źle z kimś? Teraz wiem, że alkohol czy inne używki nigdy nie dadzą nam odpowiedzi. Mogą tylko dołożyć problemów. Nasza wartość, samopoczucie, chęć do życia maleją. Jesteśmy nerwowi, nasze demony i przeżycia z przeszłości rosną w nas do gigantycznych rozmiarów, a to odbija się na nas lub, co gorsza, na innych. Niestety im bardziej ktoś wypiera, że nie ma problemu z alkoholem, lub twierdzi, że „dwie lampki każdego wieczora to nie nałóg”, tym większej pomocy potrzebuje. A ja, dzięki temu, co przeżyłam, zawsze namawiam na sięgnięcie po pomoc, chociażby psychologa.

Dawid jest na bakier z prawem, nie wygląda na grzecznego chłopca i ma mrok w oczach. Walerija nie potrafi mu się oprzeć, chociaż wszystko podpowiadało jej, że nie jest to dla niej najlepszy wybór. Dlaczego, według ciebie, kobiety zainteresowane są „złymi chłopcami”?

Haha, chyba będę słabym doradcą w tej kwestii! Może właśnie z powodu tej tajemniczości? A może dlatego, że za tymi „złymi chłopcami” często kryją się naprawdę fajni i bardzo często uczuciowi, inteligentni mężczyźni? Tu podobnie, jak w każdej innej profesji, możemy trafić na gościa, który będzie świetnym, kochającym ojcem i partnerem, i możemy też trafić na kata, który będzie znęcał się nad swoją rodziną. Często największe dramaty ludzkie dzieją się tam, gdzie na pierwszy rzut oka jest normalna, szanowana, wykształcona rodzina. Nie można więc oceniać ludzi według standardów.

Prokurator Adam to prawdziwy szwarccharakter – niejeden pisarz uwielbia tworzyć takie negatywne postaci, może dać wtedy upust swoim emocjom. Jak ty się czujesz, kreując postacie, które wzbudzają w czytelnikach tak negatywne uczucia?

Z tego, co mi wiadomo po pierwszych recenzjach, to postać Adama jest najmocniejszą i wywołuje najgorsze uczucia wśród czytelników. Challenge uważam za zaakceptowany. Prokurator Adam musiał mi bardzo podpaść, skoro tak dosadnie udało mi się go wykreować. Jak się czuję? Świetnie – teraz nienawidzę go nie tylko ja, ale również cała Polska! (śmiech)

Jedni pisarze siadają przed klawiaturą i dają się ponieść natchnieniu, inni skrupulatnie rozpisują całą fabułę i przeprowadzają wnikliwy research. Jak proces twórczy przebiega w twoim przypadku?

Ja chyba jestem gdzieś pomiędzy. Na co dzień należę do bardzo pedantycznych osób, w moim życiu wszystko ułożone jest jak w zegarku, korzystam z kalendarza i nie lubię, jak nagle z jakichś powodów muszę coś przekładać. Jeśli chodzi o książkę, to staram się znaleźć balans – rozpisuję kolejno główne wydarzenia, jakie mają się w niej znaleźć, ale daję się też ponieść fantazji i często z czegoś niezamierzonego wychodzi całkiem fajny zwrot akcji.

 

 

 

 

Wyświetl ten post na Instagramie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Post udostępniony przez MAMA • DIETY • BIZNES (@magda.pyznar)

Porzuciłaś Warszawę i przeprowadziłaś się do Hiszpanii. Jak ta słoneczna aura wpływa na twoją wenę? Wiemy, że „60” doczeka się kontynuacji – możesz zdradzić czytelnikom choć kilka słów na jej temat? I czy słoneczna aura nie kusi cię, by napisać coś pogodniejszego?

Kocham to miejsce. Dużo lepiej pisze mi się w knajpce na plaży, z kawą u boku i widokiem na morze. Natomiast to ani trochę nie oznacza, że kolejny tom będzie bardziej pogodny. Dobrze czuję się w tym tajemniczym, mocnym klimacie i raczej przy nim już pozostanę. Waleriję i Dawida czeka niemały sprawdzian na każdej płaszczyźnie życia, no i czytelniczki domagają się sprawiedliwości względem prokuratora Adama! (śmiech)

Przeczytaj fragment książki:

60

Issuu is a digital publishing platform that makes it simple to publish magazines, catalogs, newspapers, books, and more online. Easily share your publications and get them in front of Issuu's millions of monthly readers.

Książka „60” jest już dostępna w sprzedaży.

Artykuł sponsorowany.