Ceony Twill właśnie ukończyła Szkołę Magów Tagis Praff, jednak jej marzenie nie zrealizowało się w pełni. Choć ukończyła wymarzoną szkołę, nie przydzielono jej do zajmowania się magią metalu, czego zawsze pragnęła, lecz nakazano jej zostać magiem papierowym. Nie mogąc nic poradzić na ten fakt, Ceony staje pod drzwiami posiadłości Emery’ego Thane’a, uznawanego powszechnie za dziwnego człowieka, by odbyć niezbędną praktykę i stać się Składaczem. Okazuje się jednak, że tajemniczy mag ma swoją mroczną historię.

Tak jak obiecywał opis powieści, system magii przedstawiony w „Papierowym magu” jest nietuzinkowy. Mamy tutaj parę głównych dziedzin magicznych, które skupiają się na określonym materiale. Ponadto, a przynajmniej tak zrozumiałam, nie potrzeba wrodzonej umiejętności, by parać się jakąkolwiek magią, co jest niespotykanym elementem w powieściach z tym motywem. Oczywiście, występuje tu też rodzaj magii, który jest zabroniony, jednak również i on jest na swój sposób oryginalny. W tym tomie co prawda system magii został nakreślony jedynie pobieżnie, ale wydaje się być ciekawy i mam nadzieję, że w przyszłych tomach zostanie on jeszcze trochę rozwinięty.

Niestety, w przypadku ogólnej fabuły powieści ciężko mówić o nietuzinkowości. Akcja książki raczej nie należy do oryginalnych, co nie oznacza jednak, że jest zła. W wielu miejscach widać, że autorka nie uznała za stosowne poświęcić większej uwagi paru elementom, które sprawiłyby, by przedstawiona historia była bardziej realna. Pewne części fabuły zostały opisane albo zbyt szybko i pobieżnie, albo są zupełnie pominięte, przez co ciężko jest uwierzyć w pewne wydarzenia oraz relacje, które zachodzą między bohaterami. Ponadto kreacja postaci pozostawia również wiele do życzenia, bowiem nie poświęcono im zbyt większej uwagi, co z kolei sprawia, że czytelnik nie jest w czegokolwiek do nich czuć. Ceony oraz Emery, sprawiają wrażenie bohaterów nijakich, przez co powieść traci. Choć postacie te nie mają za sobą kolorowej przeszłości, to wciąż ciężko jest wyskrobać jakiekolwiek uczucia względem nich, poprzez praktyczny brak nakreślenia dla nich konkretnych cech charakteru, jakby sama autorka nie bardzo wiedziała, jacy ci bohaterowie mieliby być.

„Papierowy mag” to książka, która ma wady i zalety. Zdecydowanym plusem jest stworzenie ciekawego systemu magii opartego na konkretnych surowcach i materiałach. Niestety, w trakcie lektury powieści, nie sposób nie zauważyć kolokwialnego potraktowania zarówno postaci, jak i samego przedstawienia historii i świata. Powieść ma więc swoje wzloty i upadki, jednak nie jest ona kompletnie złą pozycją. „Papierowy mag” to książka posiadająca potencjał, który to, mam nadzieję, zostanie w pełni rozwinięty w kolejnych tomach.

Edyta Tomaszewska