Książka poetycka nagrodzona Pulitzerem (2021).

Postkolonialny wiersz miłosny to hymn na cześć pożądania i głos sprzeciwu wobec prób wymazywania kolonialnych krzywd. Jednak zamiast rozliczeń Natalie Diaz proponuje intymną i ekstatyczną przyjemność, przeżywaną na przekór opresyjnym porządkom.

Miłość jest tu formą elektryzującej transmisji pomiędzy ciałami – ziem, wód, języków, bogów, krewnych i kochanek – zdolną przebić się przez pozornie nienaruszalne struktury dominacji.

Diaz myśli językiem, w którym pragnienie stanowi siłę napędową naszego istnienia i drogowskaz kierujący nas w stronę wolności.