„Akcja powieści „Bez oręża” rozgrywa się w XIII wieku, za pontyfikatu Innocentego III i mówi o jednej z ostatnich prób odzyskania Grobu Świętego. Rusza najpierw tragicznie zakończona krucjata dziecięca, a następnie nowa wyprawa pod wodzą dzielnego, urodziwego i szaleńczo zakochanego w księżnie Szampanii, Jana de Brienne. Płomienna miłość, jaką kochankowie przeżywają w stolicy szczątkowego państwa jerozolimskiego, w Akrze, opóźnia objęcie dowództwa nad ostatnią wyprawą, którą w rezultacie dowodzi dumny i uparty kardynał Pelagiusz.

W poprzednich częściach cyklu fabuła snuła się w dwóch wątkach, romansowym i politycznym, tutaj między tymi dwoma przewija się trzeci, związany z postacią św. Franciszka, założyciela zakonu żebrzącego, głoszącego konieczność życia według zasad Ewangelii. Postać św. Franciszka, będąca źródłem inspiracji dla wielu poetów i pisarzy, od dawna interesowała również autorkę „Bez oręża”. Na przykładzie działalności św. Franciszka ukazała problem podboju świata wyłącznie siłą ducha, przeciwstawiając jej bankructwo walki orężnej. Takie postawienie problemu wypływało naturalnie z założeń światopoglądowych pisarki, usiłującej zrehabilitować człowieka, ukazanego w dwóch pierwszych częściach trylogii w tak ciemnych barwach. Tylko św. Franciszek dotrze do Grobu Świętego, o nim też powie sułtan, że jednego tylko widział chrześcijanina, którego czyny wierze nie kłamią.

Po wojnie powieść stała się bestsellerem w Stanach Zjednoczonych i jako jedna z najlepszych książek antywojennych osiągnęła nakład 750 000 egz.”

-Amelia Szafrańska, w: „Kossak-Szatkowska. Sylwetki współczesnych pisarzy”, Warszawa 1968.