Całkiem zgrabnie napisana powieść szpiegowska. Jednym z plusów są naturalne, błyskotliwe dialogi, co najbardziej przypadło do gustu, zwięzła narracja. Rzecz dzieje się w trakcie zimnej wojny, jest więc to gratka dla amatorów powieści, których akcja toczy się w tym właśnie okresie. Warto też wspomnieć, że postać głównego bohatera jest ciekawie zarysowana i rzeczywiście, jak twierdzi opis na okładce, odnosi się wrażenie, że jest wzięta wprost z kart powieści Raymonda Chandlera.

Całkiem zgrabnie napisana powieść szpiegowska. Jednym z plusów są naturalne, błyskotliwe dialogi, co najbardziej przypadło do gustu, zwięzła narracja. Rzecz dzieje się w trakcie zimnej wojny, jest więc to gratka dla amatorów powieści, których akcja toczy się w tym właśnie okresie. Warto też wspomnieć, że postać głównego bohatera jest ciekawie zarysowana i rzeczywiście, jak...

Rewelacyjna pozycja i podzielam w tym zakresie poglądy innych oceniających tę książkę. Len Deighton, autor dotychczas mi nieznany, ale skusiłem się porównaniami do Johna le Carre i wyszło świetnie. Rzeczywiście podobieństwa są, szczególnie jeśli chodzi o spokojny i uporządkowany sposób narracji a przede wszystkim postać głównego bohatera Bernarda Samsona, oficera brytyjskiego wywiadu, w pewnym sensie trochę podobnego do "lecarrowskiego" Georga Smileya. Samotny wśród tłumu, inteligentny w nieefektowny sposób, raczej wycofany i niepozorny, ironiczny i sarkastyczny, z dystansem i humorem podchodzący do życia i pracy, ale gdy trzeba bezwzględny i twardy. Bardzo lubię ten typ bohatera i w tym Len Deighton kupił mnie w całości.
Z niecierpliwością przystępuje do lektury kolejnych dwóch części tej trylogii. Zachęcam do przeczytania tych którzy są miłośnikami opowieści szpiegowskich raczej bliższych estetyce Le Carre niż tradycji bondowskiej.
Ważna "techniczna" uwaga na koniec. W polskim wydaniu książki i chyba jedynym (AMBER 1991) wydawnictwo na drugiej stronie okładki zamieściło opis trylogii "Gem, Set, Mecz", mający w założeniu zachęcić czytelnika do jej lektury, jednak popełniło obrzydliwy i fatalny SPOJLER, który jest niefajny z samej istoty rzeczy, a do tego rzeczywiście wpływa negatywnie na postrzeganie losów bohaterów książki. Nie będę oczywiście go przytaczał, ale jeśli nie chcecie obniżyć jakości odbioru lektury NIE CZYTAJCIE WEWNĘTRZNEJ STRONY OKŁADKI :).

Rewelacyjna pozycja i podzielam w tym zakresie poglądy innych oceniających tę książkę. Len Deighton, autor dotychczas mi nieznany, ale skusiłem się porównaniami do Johna le Carre i wyszło świetnie. Rzeczywiście podobieństwa są, szczególnie jeśli chodzi o spokojny i uporządkowany sposób narracji a przede wszystkim postać głównego bohatera Bernarda Samsona, oficera...

Berlin Game: audio + ebook

Lata 1970/1980-e (pierwsze wydanie książki ukazało się w roku 1983). Brytyjska siatka szpiegowska we wschodnim Berlinie, szczególnie agent o kryptonimie Brahms Cztery, jest w niebezpieczeństwie. Prawdopodobnie w londyńskiej centrali wywiadu działa szpieg KGB. Bernard Samson, po kilku latach pracy za biurkiem centrali, rusza w teren. Cel: znaleźć moskiewskiego kreta. Dość dobrze orientuje się, kto jest kim w Londynie, a Berlin zna jak własną kieszeń z czasów, gdy stacjonował tam jego ojciec. Ma przyjaciół z dzieciństwa po obu stronach muru, mówi po niemiecku z berlińskim akcentem.

Jest to pierwsza z dziewięciu powieści szpiegowskich z Samsonem. Cały serial tworzą trzy trylogie. Ta, którą otwiera Gem w Berlinie nosi nazwę tenisowej. Set rozgrywa się w Meksyku, a na finał Meczu przenosimy się do Londynu. Są to powieści odległe od tradycji bondowskiej czy typowych thrillerów amerykańskich, bardziej przypominają książki le Carrégo. John le Carré, Len Deighton i Ian Fleming to, według krytyków, czołówka brytyjskiej literatury szpiegowskiej. Z tej trójki w Polsce chyba najlepiej jest znany Fleming, i to głównie dzięki filmom. Książki Deightona były tłumaczone, ale zdaje się są trudno dostępne, a ich wersji elektronicznych nie ma.

Powieść jest świetnie napisana, choć trudno tu liczyć na mrożące krew w żyłach wydarzenia. Tak naprawdę jest to kuchnia wywiadu, rozmowy wykluczające lub potwierdzające podejrzenia, analiza sytuacji, faktów i przypadków, ocena ludzi i stosunków między nimi. Ponadto, dla Deightona ważna jest sceneria, przede wszystkim, choć nie tylko, berlińska, którą opisuje nie stroniąc od szczegółów. Swoich bohaterów traktuje poważnie, żeby nie powiedzieć, z szacunkiem. Panuje opinia, że w zasadzie nie ma u niego czarnych charakterów. Co nie znaczy, że są to postaci papierowe. Przeciwnie, nawet jeśli kłamią i oszukają jesteśmy w stanie wyrobić sobie pogląd o ich osobowości, a często także o sytuacji życiowej. Jednym słowem, jest to solidna, elegancka choć trochę staroświecka proza, w którą trzeba chcieć się wgryźć, aby ją docenić. Oczekując jedynie sensacji, możemy być rozczarowani.

Audiobooka ładnie czyta James Lailey.

Berlin Game: audio + ebook

Lata 1970/1980-e (pierwsze wydanie książki ukazało się w roku 1983). Brytyjska siatka szpiegowska we wschodnim Berlinie, szczególnie agent o kryptonimie Brahms Cztery, jest w niebezpieczeństwie. Prawdopodobnie w londyńskiej centrali wywiadu działa szpieg KGB. Bernard Samson, po kilku latach pracy za biurkiem centrali, rusza w teren. Cel: znaleźć...

Ponad rok temu książka mnie skusiła w antykwariacie: powieść szpiegowska za 1 zł. Od razu kupiłam, ale przeleżała u mnie kilkanaście miesięcy, zanim w ogóle do niej zajrzałam. Len Deighton jest historykiem wojennym i jego przygotowanie merytoryczne świetnie odbija się na książce: Czytając losy głównego bohatera, które częściowo działy się w powojennym Berlinie („przeciętym” przez Mur Berliński),miałam wrażenie, jakbym cofnęła się w czasie i poznawała miasto. Sama fabuła została skonstruowana tak, że jest realistyczna i jestem skłonna uwierzyć, że to się działo naprawdę. Chociaż nie znajdziemy tu nieoczekiwanych zwrotów akcji, jak w wielu powieściach kryminalnych (gdzie się tego wymaga),fabuła wciąga. Niestety z jakiegoś powodu, osobiście trudno mi stwierdzić, z jakiego, jest to dość „ciężka” lektura. Zajęła mi kilka dni, początkowo myślałam, że byłam zbyt zmęczona na czytanie, ale to czytanie mnie męczyło. Mimo tej wady uważam tę książkę za dobrą i z pewnością sięgnę po kontynuacje (szczególnie, że 3 część też mam w domu)

Ponad rok temu książka mnie skusiła w antykwariacie: powieść szpiegowska za 1 zł. Od razu kupiłam, ale przeleżała u mnie kilkanaście miesięcy, zanim w ogóle do niej zajrzałam. Len Deighton jest historykiem wojennym i jego przygotowanie merytoryczne świetnie odbija się na książce: Czytając losy głównego bohatera, które częściowo działy się w powojennym Berlinie („przeciętym”...

Jeśli ktoś sięga po tę książkę z myślą, że trafił na powieść sensacyjną z mnóstwem akcji i narracją w stylu Jamesa Bonda, to zapewne strasznie się rozczaruje.
Deighton zawodowo jest historykiem wojennym. Jeżeli jest ktoś, kto potrafi poprzez fikcję dobrze i realistycznie oddać atmosferę pracy oficera brytyjskiego wywiadu w okresie Zimnej Wojny, to jest to właśnie on. Zwrotów akcji na miarę Agathy Christie nie sugerowałbym się spodziewać. Ta intryga trzyma w napięciu w zupełnie inny sposób - to brzmi jak prawdziwa historia.

Jeśli ktoś sięga po tę książkę z myślą, że trafił na powieść sensacyjną z mnóstwem akcji i narracją w stylu Jamesa Bonda, to zapewne strasznie się rozczaruje.
Deighton zawodowo jest historykiem wojennym. Jeżeli jest ktoś, kto potrafi poprzez fikcję dobrze i realistycznie oddać atmosferę pracy oficera brytyjskiego wywiadu w okresie Zimnej Wojny, to jest to właśnie on....

Znakomite!!! Chyba tylko le Carre, Littell (Robert) i właśnie Len Deighton potrafią pisać o tajnych służbach (w szczególności brytyjskich) tak dobrze. "Gem w Berlinie" to pierwsza część trylogii "tenisowej" - kolejne części nazwane są "Set w Meksyku" i "Mecz w Londynie" - z Bernardem Samsonem w roli głównej. Samson przypomina nieco leCarrowskiego Smileya, ale w odróżnieniu od George'a dość często zdarza mu się pracować w terenie, realizując zadania agenta operacyjnego.

Wyśmienita znajomość topografii i realiów powojennego Berlina, dbałość o szczegóły (vide epizodyczna rola Jana Kara z armii Andersa),inteligentny humor i wciągająca intryga - czego chcieć więcej?

Ano właśnie, intryga: w tej części koncentrujemy się na wykryciu sowieckiego kreta pracującego w londyńskiej centrali wywiadu. Podobnie jak w w książce le Carra "Drukarz, krawiec, żołnierz, szpieg" o przyszłości kreta zadecyduje jedna noc, jedna transmisja radiowa i jeden jedyny błąd popełniony przez ...

Nie, tego Wam nie powiem :) - przeczytajcie sami.

Znakomite!!! Chyba tylko le Carre, Littell (Robert) i właśnie Len Deighton potrafią pisać o tajnych służbach (w szczególności brytyjskich) tak dobrze. "Gem w Berlinie" to pierwsza część trylogii "tenisowej" - kolejne części nazwane są "Set w Meksyku" i "Mecz w Londynie" - z Bernardem Samsonem w roli głównej. Samson przypomina nieco leCarrowskiego Smileya, ale w odróżnieniu...