Po ostatniej lekturze "Ręki Thrawna", gdzie występował były gwardzista Tierce, ten komiks był bardzo interesujący. To tutaj można poznać szczegóły szkolenia gwardzistów, ich sposób władania bronią, ich pojedynki na śmierć i życie, (jednorazowe dla kursanta) sprawdziany umiejętności z... Vaderem, ostateczny test bezwzględnej lojalności wobec Imperatora, polegający na wyborze między służbą, a życiem przyjaciela...
Dotychczas oprócz "Ręki Thrawna" o umiejętnościach czerwonych gwardzistów mogłem poczytać jeszcze w komiksie "Lando Calrissian przeciwko imperium", gdzie tak naprawdę pierwszy raz ich poznałem.
Natomiast fabuła komiksu (w której lojalny wobec zmarłego Imperatora Kir Kanos obiecał zemstę za jego śmierć wobec dowodzącego obecnie Imperium Carnora Jaxa, a pozostając w ukryciu miesza się w obronę rebelianckiej bazy) niestety jest trochę grubymi nićmi szyta. Niewykryty oczywisty zdrajca w szeregach rebeliantów; masakra gwardzistów dokonana przez zwykłych szturmowców (czemu gwardziści się nie wycofali wobec przewagi liczbowej?),atak Sheva i jakaś nieskładna obrona rebeliantów, pani Mirth Sinn (początkowo wziąłem ją za Marę Jade) w dowodzeniu zdaje się kierować uczuciami (żeby nie powiedzieć dosadniej) zamiast rozumem i taktyką... Jak ona mogła zostać dowódcą? Albo prośba o statek podwładnego Mirth, bo "przy tym sporze omal nie polała się krew. Muszę ją odnaleźć... pomóc jej, jeśli będzie trzeba... Przyznać się do błędu, jeśli się myliłem"... Dość to naiwne słowa, kierowane do dowódcy jednego z największych okrętów w Nowej Republice... A w ogóle jakim cudem Imperator "I have foreseen this" nie przejrzał motywów i zapędów Jaxa?
Ale jak przymknąć oko na te drobiazgi, to komiks czyta się całkiem miło. Szkoda, bo gdyby fabuła była trochę bardziej dopracowana (w sumie niewiele było trzeba, np. dokładniej wyjaśnić motywy postępowania bohaterów, żeby nie wydawały się absurdalne),spokojnie dałbym dwie gwiazdki wyżej.
Co ciekawe, w tej historii oprócz Wedge Antillesa nie występuje chyba żadna postać z filmów (pomijając wspomnienia Imperatora, Luka i Vadera). Kanos po prostu ucieka przed pościgiem Jaxa, który zdaje sobie sprawę, że tylko on mu może zagrozić. Jax bowiem spiskował przeciwko Imperatorowi, a pozostali gwardziści (dopóki Jax ich nie wyeliminował) przysięgli go pozbawić życia. Kanos chroni się na mało znanej planecie, pokonuje wchodzących na jego trop szturmowców i w ten sposób przechwytują go Rebelianci, pod dowództwem Mirth Sinn. Tam za sprawą zdrajcy Imperium odnajduje Kanosa i przypuszcza szturm, w którym m.in. Kanos z broni ręcznej zabija pilota ostrzeliwującego ich myśliwca (ach te imperialne myśliwce i brak opancerzenia ;). Mirth jest w siódmym niebie i jej uwielbienie dla Kanosa przekracza granice rozsądku. Kanos w końcu musi uciekać i do rozgrywki z Jaxem dochodzi na planecie szkoleniowej Gwardzistów--Yinchorr. Po drodze Kanos wysadza w powietrze Imperialnego Niszczyciela. Kto wygrał? Dobro czy zło? A czy Kanos był tak naprawdę dobry czy to tylko wyszkolony i pozbawiony uczuć morderca? Z dalszych ciekawostek, Jax w jakimś stopniu próbował panować nad Mocą, choć oczywiście nie był Jedi i była to najwyżej namiastka tego co potrafili Luke lub Vader (mimo to, żołnierze mianowali go Lordem).

Po ostatniej lekturze "Ręki Thrawna", gdzie występował były gwardzista Tierce, ten komiks był bardzo interesujący. To tutaj można poznać szczegóły szkolenia gwardzistów, ich sposób władania bronią, ich pojedynki na śmierć i życie, (jednorazowe dla kursanta) sprawdziany umiejętności z... Vaderem, ostateczny test bezwzględnej lojalności wobec Imperatora, polegający na wyborze...

Na przestrzeni wielu lat istnienia, świat Star Wars znacząco się rozrósł. Wyobraźnię fanów rozpalały nie tylko filmy, ale także książki, komiksy i gry, otoczone przy okazji masą gadżetów na każdą okazję. Praktycznie każdy, nawet najdrobniejszy element uniwersum, został przez autorów wyciągnięty na wierzch i poddany dokładnej eksploatacji. Czasami (najczęściej?) otrzymywaliśmy zwyczajne zapychacze, jednak od czasu do czasu trafiał się też projekt iście imponujący. Powieści „Darth Bane” i „Ja Jedi”, komiksowy „Darth Vader i Widmowe Więzienie” – to jedne z najjaśniejszych przykładów. Wydawane właśnie po raz kolejny na polskim rynku „Karmazynowe Imperium” wydaje się także należeć do kategorii tych tytułów, które zostają w pamięci na dłużej.

W odległej galaktyce nastąpiły wielkie przetasowania sił. Imperium zostało pokonane przez Rebelię, a w wojnie zginął zarówno Vader, jak i Imperator. Także klony tego ostatniego uległy eksterminacji, do czego przyczynił się jeden z byłych imperialnych gwardzistów, Carnor Jax. Były podwładny Palpatine’a ma jednak o wiele większe ambicje – chce samemu zostać władcą absolutnym i zaprowadzić rządy twardej ręki. Na jego drodze staje jednak Kir Kanos, kolejny były gwardzista Imperatora. On jednak pozostaje lojalny dawnemu zwierzchnikowi, jego misją staje się zaś wymierzenie sprawiedliwości zdrajcy. Kara może być tylko jedna.

„Karmazynowe Imperium” skonstruowane jest w bardzo dynamiczny sposób. Akcja toczy się kilkutorowo, a kolejne sceny są zazwyczaj krótkie, prezentując na przemian losy kolejnych bohaterów. Dodatkowo czytelnik otrzymuje kilka retrospekcji, co również urozmaica całość i pozwala spojrzeć na historię z szerszej perspektywy. Zawarte są tu klasyczne i lubiane przez czytelników motywy, takie jak zdrada we własnych szeregach, widowiskowe walki, pościgi, a także walka o wielką władzę. W scenariuszu Richardsona i Stradley’a widać schemat zagęszczania akcji – wraz z kolejnymi scenami napięcie rośnie, aż dochodzi do wieńczącej całość kosmicznej bitwy, przeplatanej pojedynkiem dwóch przeciwników. Znamy to choćby z „Nowej Nadziei” i „Powrotu Jedi”, jednak czytając kolejne strony „Karmazynowego Imperium” nie ma się odczucia deja vu, co oznacza, że twórcy jedynie lekko inspirowali się klasykami, nie tłamsząc tym samym własnej opowieści.

Gwardia Imperialna to jeden z tych elementów uniwersum Star Wars, który zawsze przyciągał dużą uwagę odbiorców. Działo się tak głównie z powodu swoistej enigmatyczności, w której skąpana była ta formacja. Informacje o straży osobistej Imperatora wydzielane były nadzwyczaj skąpo, co rozbudzało wyobraźnię fanów. Dobrze się stało, że ktoś postanowił w końcu rzucić na nią więcej światła. Ryzyko, że twórcy strywializują postacie gwardzistów, było realne, i choć origin wojowników w czerwonych płaszczach nie jest może specjalnie wyszukany, jednak doskonale pokazuje co trzeba było zrobić i jakie próby przejść, by dostąpić zaszczytu służby dla najważniejszych postaci Imperium. Twórcom udało się pokazać ducha w jakim szkoleni byli członkowie gwardii, uwypuklając przy okazji metody szkoleniowe stosowane w imperialnych strukturach.

Pierwsze wydanie „Karmazynowego Imperium” to rok 1997 . Prawie 20 lat to w komiksie czas dość długi, jednak strona wizualna tytułu sprawdza się dobrze także dzisiaj. Dynamicznemu scenariuszowi towarzyszy dynamiczne kadrowanie, dzięki czemu sceny akcji są jeszcze szybsze, a i można zwrócić większą uwagę na detale. W kilku momentach otrzymujemy oczywiście także rysunki obejmujące całą planszę, dzieje się tak zazwyczaj w punktach kulminacyjnych kolejnych zeszytów, co uwypukla ich znaczenie dla fabuły. Styl Paul Gulacy’ego jest wyrazisty, artysta dobrze sprawdza się zarówno w scenach potrzebujących ruchu, jak i tych bardziej statycznych. Dobrze wypada też rysowanie twarzy – są one charakterystyczne i dobrze oddają emocje przeżywane przez bohaterów. Strona wizualna zatem jak najbardziej na plus.

„Karmazynowe Imperium” to tytuł bardzo dobry, który nie dosyć, że daje fanom wiele wiedzy na temat Gwardii Imperialnej, to sam w sobie jest po prostu wciągającą opowieścią. Miarą jego popularności i znaczenia dla uniwersum Star Wars niech będzie fakt, że powstały już dwa sequele, opisujące dalsze losy Kira Kanosa (oba mają się ukazać nakładem wydawnictwa Egmont w przyszłym roku). To klasyka, która na swoje miano zasłużyła nie kontrowersjami, ale jakością. Dla fana Gwiezdnych Wojen jest to doskonała zabawa i jeden z tych tytułów, których nie wypada nie znać.


Recenzja do przeczytania także na moim blogu - http://zlapany.blogspot.com/2016/07/star-wars-legendy-karmazynowe-imperium.html
oraz na łamach serwisu Szortal - http://szortal.com/node/10342

Na przestrzeni wielu lat istnienia, świat Star Wars znacząco się rozrósł. Wyobraźnię fanów rozpalały nie tylko filmy, ale także książki, komiksy i gry, otoczone przy okazji masą gadżetów na każdą okazję. Praktycznie każdy, nawet najdrobniejszy element uniwersum, został przez autorów wyciągnięty na wierzch i poddany dokładnej eksploatacji. Czasami (najczęściej?)...