Pozycja warta uwagi, bo dobrze napisana. Polecam

Pozycja warta uwagi, bo dobrze napisana. Polecam

Kolejny klasyk z którym nie ma co dyskutować i jednocześnie powala z nóg. Jak pod względem konstrukcji intrygi tak i pod względem wykonania. Akcja non stop daje czadu a zawiła że aż kręci człowiekiem, pomysłowość autora po prostu zagina skąd on czerpał pomysły.
I co tu pisać więcej dla fanów literatury sensacyjnej Ludlum jest ikoną która jest podziwiana od wieków tak samo i on staje się nieśmiertelny.
Brawo i dycha

Kolejny klasyk z którym nie ma co dyskutować i jednocześnie powala z nóg. Jak pod względem konstrukcji intrygi tak i pod względem wykonania. Akcja non stop daje czadu a zawiła że aż kręci człowiekiem, pomysłowość autora po prostu zagina skąd on czerpał pomysły.
I co tu pisać więcej dla fanów literatury sensacyjnej Ludlum jest ikoną która jest podziwiana od wieków tak samo i...

Lubię Ludluma, jeszcze z czasów pradawnych gdy na początku lat 90-tych czytało się z wypiekami na twarzy różne "Ludlamy" i "Makliny" jako książkowy powiew Zachodu. Teraz gdy odświeżam sobie dawne lektury doceniam jego styl, umiejętność kreowania ciekawych światów i konstruowania akcji, choć przyznam nie wpadłem jeszcze w zachwyt nad jakimkolwiek dziełem (8 i więcej gwiazdek). Nie inaczej jest z Manuskryptem Chancellora, którą uważam za dość średnią pozycję w dorobku autora w której zgromadziły się wszystkie mankamenty prozy Ludluma, występujące w mniejszym zakresie w innych lekturach.
Trzeba przyznać, iż pomysł akcji jest dość oryginalny i frapujący, jednak cała fabuła ostatecznie wydaje się zbyt "przekombinowana" i przez to chaotyczna, nie dająca satysfakcji czytelnikowi. Ja przynajmniej tego nie ogarniałem. Jak na lekturę z nurtu conspiracy thriller brak tu również klimatu, który sprawia, z ciekawością podążamy za akcją, odczuwamy zagrożenie i kibicujemy bohaterom. Żeby nie spojlerować to moje główne dość ogólne zarzuty.
Dodam jeszcze, iż nie jestem przekonany czy tłumacz dał w tym wypadku radę. Niektóre dialogi i opisy brzmią sztucznie i nie poprawiają jakości lektury. Tę prawidłowość zauważyłem we wielu pozycjach literatury sensacyjnej wydawanych w latach 90-tych, gdzie jakość tłumaczeń nie szła w parze z ogromną liczbą książek pop-literatury z "Zachodu", które zalały nasz rynek.

Lubię Ludluma, jeszcze z czasów pradawnych gdy na początku lat 90-tych czytało się z wypiekami na twarzy różne "Ludlamy" i "Makliny" jako książkowy powiew Zachodu. Teraz gdy odświeżam sobie dawne lektury doceniam jego styl, umiejętność kreowania ciekawych światów i konstruowania akcji, choć przyznam nie wpadłem jeszcze w zachwyt nad jakimkolwiek dziełem (8 i więcej...

Nieco przekombinowana, ale z pewnością emocjonująca książka. Ładnie splata się w spójną całość, ale liczba twistów sprawia, że momentami czytelnik gubi się (końcówka jest już tak rwąca się, że trudno zorientować się, czy dana informacja jest podpuchą, podpuchą, że jest podpuchą czy naprawdę prawdziwymi danymi).

Nieco przekombinowana, ale z pewnością emocjonująca książka. Ładnie splata się w spójną całość, ale liczba twistów sprawia, że momentami czytelnik gubi się (końcówka jest już tak rwąca się, że trudno zorientować się, czy dana informacja jest podpuchą, podpuchą, że jest podpuchą czy naprawdę prawdziwymi danymi).

na temat tajnych archiwum narosło wiele mitów. Autor doskonale odnajduje się w jednym z nich.

na temat tajnych archiwum narosło wiele mitów. Autor doskonale odnajduje się w jednym z nich.

Peter Chancellor został w pewien sposób naznaczony. Już kiedyś próbował poruszyć temat niewygodny, ale odciągnięto go od tego. Po latach to wraca. Atakuje go prawda zmieszana z intrygą. Zostaje wciągnięty w wydarzenia, nad którymi myśli, że panuje. Mylnie. A wszystko to opisuje w swoich notatkach, które mają stać się w przyszłości najbardziej poczytną książką.
Uwielbiam Ludluma. To jak buduje akcje, jak wszystko jest niejasne i nieuchwytne. Jak jedno wydarzenie odwraca wszystko do góry nogami, aż sama nie wiem jak się nazywam. Polecam mocno, bo książka wciąga!

Peter Chancellor został w pewien sposób naznaczony. Już kiedyś próbował poruszyć temat niewygodny, ale odciągnięto go od tego. Po latach to wraca. Atakuje go prawda zmieszana z intrygą. Zostaje wciągnięty w wydarzenia, nad którymi myśli, że panuje. Mylnie. A wszystko to opisuje w swoich notatkach, które mają stać się w przyszłości najbardziej poczytną książką.
Uwielbiam...

Akcja w pełnej krasie, świetna powieść trzymająca w napięciu od początku do końca. Rozpoczyna się mocnym wejściem - tajna organizacja podejmuje udany zamach na J. Edgara Hoovera i przejmuje połowę jego teczek personalnych zawierających brudy na znane osobistości. Zawiązuje się intryga, pisarz Peter Chancellor zostaje zmanipulowany do napisania książki o zamachu i teczkach. Nie wie, że został mimowolnie przynętą na właściciela połowy zaginionych teczek, który będzie chciał go usunąć by prawda nie wyszła na jaw.

Polecam

Akcja w pełnej krasie, świetna powieść trzymająca w napięciu od początku do końca. Rozpoczyna się mocnym wejściem - tajna organizacja podejmuje udany zamach na J. Edgara Hoovera i przejmuje połowę jego teczek personalnych zawierających brudy na znane osobistości. Zawiązuje się intryga, pisarz Peter Chancellor zostaje zmanipulowany do napisania książki o zamachu i teczkach....

Mam tę książkę pod nieco innym tytułem - Manuskrypt Chancellora. O tajnym archiwum Hoovera do dziś krążą legendy. Ono istniało naprawdę. Ludlum popuścił wodze fantazji i wpasował w to wszystko Inver Brass. Czy takie stowarzyszenie mogło istnieć ? Pewno tak. A nawet jeśli nie, to dobrze, że Ludlum je wymyślił. Książkę czyta się znakomicie.

Mam tę książkę pod nieco innym tytułem - Manuskrypt Chancellora. O tajnym archiwum Hoovera do dziś krążą legendy. Ono istniało naprawdę. Ludlum popuścił wodze fantazji i wpasował w to wszystko Inver Brass. Czy takie stowarzyszenie mogło istnieć ? Pewno tak. A nawet jeśli nie, to dobrze, że Ludlum je wymyślił. Książkę czyta się znakomicie.

Trochę naiwna fabuła i wszechwiedzący główny bohater, ale ogólnie da się przeczytać.

Trochę naiwna fabuła i wszechwiedzący główny bohater, ale ogólnie da się przeczytać.

Szaraczki jak my też pokonują wszechmocne zło. Kolejny przykład zwykłego obywatela od którego jest zależne jutro świata. Nie straszny mróz na dworze,gdy z herbatką,w ciepłych skarpetkach zagłębimy się w ten świat :)

Szaraczki jak my też pokonują wszechmocne zło. Kolejny przykład zwykłego obywatela od którego jest zależne jutro świata. Nie straszny mróz na dworze,gdy z herbatką,w ciepłych skarpetkach zagłębimy się w ten świat :)