Świetna powieść. Bardzo wciągająca i bardzo dobrze się czytało. Polecam.

Świetna powieść. Bardzo wciągająca i bardzo dobrze się czytało. Polecam.

Bardzo mi się podobała książka. Super pisarz. Na pewno przeczytam więcej jego książek

Bardzo mi się podobała książka. Super pisarz. Na pewno przeczytam więcej jego książek

Książka przyjemnie napisana. Pokazuje trudy życia w pojedynkę z przeszłością i demonami.
Jednak gdy dwoje ludzi się spotka przejście przez życie jest łatwiejsze niemniej jednak…

Książka przyjemnie napisana. Pokazuje trudy życia w pojedynkę z przeszłością i demonami.
Jednak gdy dwoje ludzi się spotka przejście przez życie jest łatwiejsze niemniej jednak…

Książka porusza ważny problem. Kluczowe dla odbioru fabuły było zakończenie. Niestety słabe rozwiązanie.

Książka porusza ważny problem. Kluczowe dla odbioru fabuły było zakończenie. Niestety słabe rozwiązanie.

Fajnie się czyta, dla mnie trochę w tej książce jest pomysłu z "Bezpiecznej przystanie" Sparksa.

Fajnie się czyta, dla mnie trochę w tej książce jest pomysłu z "Bezpiecznej przystanie" Sparksa.

Okładka tej książki może sugerować lekką, ciepłą opowieść o dwójce zakochanych w sobie ludziach.
Tylko czy właśnie taka ona jest?
Otóż nie do końca.

Historia opisuje losy Pauliny oraz Dominika. Ona samotnie wychowuje syna. On samotnie wychowuje córkę. Oboje muszą się mierzyć z różnego rodzaju wyzwaniami i cieniami przeszłości, które się za nimi ciągną. Kiedy ich drogi nieoczekiwanie się przecinają, mogłoby się wydawać, że właśnie otrzymali szansę na zrodzenie czegoś wyjątkowego.
Chyba że nagle pojawi się coś, co za wszelką cenę będzie próbowało zamienić ich życie w koszmar.

Nie jest to tkliwa historia o rodzącej się miłości, ale dojrzała powieść o równie dojrzałych bohaterach, którzy niejedno już w życiu przeszli, przez co tak trudno jest im ponownie wpuścić kogoś do swojego życia, otworzyć się i zaufać.
Książka porusza wiele ważnych, choć trudnych tematów, jak samotne rodzicielstwo, toksyczny związek, traum z przeszłości czy odwiecznego bycia skazanym tylko na siebie.

Z książek autora, które przeczytałam do tej pory, ta zrobiła na mnie największe wrażenie. Wciągnęła mnie, zaciekawiła i sprawiła, że naprawdę miałam ochotę ją czytać oraz dowiedzieć się, jak się jej historia zakończy. A zakończyła się w sposób, który mnie zaskoczył, ale i zmroził... Warto tutaj dodać, że choć jest to literatura obyczajowa, momentami przybiera ona wątki wręcz kryminalne, dlatego miłośnikom danego gatunku również powinna przypaść do gustu.

Mnie przypadła. I zachęcam, abyście Wy również ją odkryli!

Okładka tej książki może sugerować lekką, ciepłą opowieść o dwójce zakochanych w sobie ludziach.
Tylko czy właśnie taka ona jest?
Otóż nie do końca.

Historia opisuje losy Pauliny oraz Dominika. Ona samotnie wychowuje syna. On samotnie wychowuje córkę. Oboje muszą się mierzyć z różnego rodzaju wyzwaniami i cieniami przeszłości, które się za nimi ciągną. Kiedy ich drogi...

Tomasz Kieras to autor wielu książek z gatunku literatury obyczajowej z mocno rozwiniętym wątkiem romantycznym. Jego najnowsza powieść "Mamy siebie, mamy wszystko" to pochłaniająca bez reszty, pełna wzruszeń, skłaniająca do refleksji historia pewnej miłości.

*
On, mechanik samochodowy samotnie wychowujący nastoletnią córkę Gabrysię.

Ona, niespełniona tatuażystka, z konieczności kasjerka w osiedlowym sklepie. Kilkuletni syn Bartek jest dla niej całym światem.

Co może połączyć tę dwójkę? Obydwoje samotni od lat, po nieudanych związkach, nie wydają się być otwarci na nowe uczucie. Sprawy nie ułatwia również trudna przeszłość kobiety, która nie da o sobie zapomnieć...

*
Tomasz Kieres to autor, który z każdą kolejną powieścią coraz głębiej przenika serca i dusze. Jego prosty, a jednocześnie dojrzały, uważny i pełny czułości styl oczarowuje, z historii znajomości dwójki, z pozoru zwyczajnych osób tworząc wyjątkową opowieść o miłości. Akcja toczy się nieśpiesznie, a my mamy okazję nacieszyć się zgłębionymi portretami psychologicznymi głównych bohaterów.

To szalenie emocjonalna powieść o samotnym rodzicielstwie, odwadze otwarcia się na nowe uczucie, drugich szansach, walce o szczęście i upragniony spokój.

Muszę przyznać, że lektura tej powieści sprawiła mi mnóstwo satysfakcji czytelniczej. Wyciszyła mnie i uspokoiła, zapewniając oddech między niepokojącymi i mrocznymi historiami, po które najczęściej sięgam. Zachęcam do lektury.

Tomasz Kieras to autor wielu książek z gatunku literatury obyczajowej z mocno rozwiniętym wątkiem romantycznym. Jego najnowsza powieść "Mamy siebie, mamy wszystko" to pochłaniająca bez reszty, pełna wzruszeń, skłaniająca do refleksji historia pewnej miłości.

*
On, mechanik samochodowy samotnie wychowujący nastoletnią córkę Gabrysię.

Ona, niespełniona tatuażystka, z...

„Mamy siebie mamy wszystko” to kolejna książka, która wyszła spod pióra Kieresa. Autor za każdym razem zachwyca swoim niesamowicie lekkim i bardzo subtelnym piórem, dzięki któremu płynie się poprzez całą historię. Uwielbiam jego nienachalność i to w jak magiczny, a zarazem wyrazisty sposób potrafi połączyć romans obyczajowy z elementami sensacji i kryminału. Co prawda końcówka jak dla mnie była zbyt naciągana i za bardzo idealna, ale przy całej historii tak świetnie się bawiłam, że spokojnie mogę przymknąć na to oko…

Pewnie wielu z Was zna już twórczość pisarza, albo słyszało o nim wiele dobrego. Porównywalność do słynnego Nicholasa Sparksa wzięła się nie bez przyczyny. Jednak moim zdaniem wszystko ma swoje plusy i minusy. Bardzo często jest tak, że mamy zachowany pewien schemat w głowie i doszukujemy się podobieństw, co często może zakrawać o nieprawidłowy odbiór książki. Tutaj gdzieś w połowie książki miałam pewne obawy, że za dużo tego Sparksa jest, ale na szczęście bardzo szybko historia powróciła na swoje tory, dzięki czemu dostałam oryginalną historię, która pochłonęła mnie bez reszty.
Stopniowo budowane napięcie sprawiło, że nie potrafiłam odłożyć jej nawet na chwilę, ponieważ byłam ciekawa co będzie dalej. Fabuła prowadzona jest z perspektywy kilku bohaterów co również potęguje odbiór książki. Po raz kolejny udało się autorowi mnie pozytywnie zaskoczyć, więc ponownie mogę się pozachwycać tą niesamowitą wrażliwością Kieresa…

Samotna ona, samotny on. Dwoje rozbitków. Oboje po przejściach, z bagażem doświadczeń i dzieckiem, które nie ma nikogo innego… Czy można rozpocząć nowy rozdział w życiu, jeżeli nie udało się pozamykać wszystkich spraw z przeszłości? Czy każdy ma prawo do miłości i szczęścia? Jakie będzie ono miało cenę?

„Mamy siebie mamy wszystko” to kolejna książka, która wyszła spod pióra Kieresa. Autor za każdym razem zachwyca swoim niesamowicie lekkim i bardzo subtelnym piórem, dzięki któremu płynie się poprzez całą historię. Uwielbiam jego nienachalność i to w jak magiczny, a zarazem wyrazisty sposób potrafi połączyć romans obyczajowy z elementami sensacji i kryminału. Co prawda...

Nikt tak nie pisze o uczuciach jak Pan Kieres.
Bardzo dobra książka. Jest tu i wątek obyczajowy i sensacyjny,

Nikt tak nie pisze o uczuciach jak Pan Kieres.
Bardzo dobra książka. Jest tu i wątek obyczajowy i sensacyjny,

Historia dwojga samotnych rodziców , którzy dzięki przypadkowemu spotkaniu zaczynają tworzyć wspólna historię. Dla mnie nuda do momentu pojawienia się Emila strasznie mi się ciągło, później było trochę lepiej ale bez szału . To nie książka z tych od których ciężko się oderwać. Wymęczyłam do końca i raczej po kolejną twórczość autora prędko nie sięgnę .

Historia dwojga samotnych rodziców , którzy dzięki przypadkowemu spotkaniu zaczynają tworzyć wspólna historię. Dla mnie nuda do momentu pojawienia się Emila strasznie mi się ciągło, później było trochę lepiej ale bez szału . To nie książka z tych od których ciężko się oderwać. Wymęczyłam do końca i raczej po kolejną twórczość autora prędko nie sięgnę .