Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie mogłam przestać myśleć o tym, jak bardzo domagałam się uwagi Alice. Niedobrze mi się robiło na samo wspomnienie - to ja zawsze mówiłam, nie ona. Brzydziłam się myśli, że przy niej czułam się całością, a ona w ogóle mnie nie potrzebowała.

Gdyby wszystkie nieszczęścia tego świata zamknąć w jednym odgłosie, byłoby nim przenikliwe zawodzenie kojota. (str. 385).