Szkarłatna łuna

„Czas jest największą tajemnicą każdego ludzkiego losu. Każdą ważną sprawę w końcu uczyni błahostką”.

Jest trok 1922 w Rosji niepodzielnie panuje Lenin, jego czas powoli się kończy, następcy tylko na to czekają. Coraz śmielej poczyna sobie Stalin, Borys widząc w nim swoją szansę, bezwzględnie wykorzystuje swoich bliskich, aby przypodobać się przyszłemu wodzowi. Jego podłość nie zna granic. Kazimierz wydaje się, że ma wszystko, opływa w dostatki, ma kochającą żonę, zdrowego synka, pracę, która staje się jego ucieczką. Pozory – pod nimi, głęboko ukryte, czają się jego prawdziwe uczucia, staje się bezwolnym, posłusznym zięciem. Nie potrafi wymazać z pamięci, zapomnieć o miłości swego życia, Anastazji. A ta wyruszyła razem z Serhijem na Ukrainę, chcą walczyć o jej niepodległość. Dowiaduje się, że jej mentor, były mąż, człowiek, któremu zawdzięcza bardzo dużo, doktor Kirsanow popełnił samobójstwo. Dziewczyna jest wstrząśnięta, ma ogromne poczucie winy. Czas płynie, życie się toczy, w pewnym momencie drogi Anastazji i Kazimierza ponownie się przecinają…

Anastazja i Kazimierz ich miłość nieustannie napotyka na ogromne przeszkody. Czy w końcu będzie im dane zaznać szczęścia, spokoju i spełnienia? Akcja powieści toczy się swoim rytmem, niesie ogromne bardzo zróżnicowane emocje. Fabuła dopracowana w każdym szczególe, intryguje, niepokoi i całkowicie przykuwa uwagę. Pani Maria z lekkością, barwnie, płynnie potrafi łączyć fakty historyczne z fikcją literacką. Czuć ogromne zaangażowanie, pasję i talent autorki. Jest to literatura najwyższych lotów. Rewelacyjnie ukazani bohaterowie, ludzie, którym przyszło żyć w strasznych czasach. To pokomplikowane, charakterne osobowości, ze ściśniętym sercem, niepokojem śledziłam ich losy. Nie dało się inaczej. Autorka z empatią oddaje ich wewnętrzne rozterki, zmagania, porywy serca. Już od pierwszej części do obojga poczułam sporo sympatii, jednak moje serce całkowicie i niezmiennie skradła Anastazja. Silna, inteligentna, odważna młoda kobieta. Życie nigdy jej nie rozpieszczało, za chwile szczęścia z Kazimierzem zawsze przychodziło jej słono zapłacić. Zachowanie Kazimierza rozczarowuje, jego decyzje, czy raczej ich brak powodują, że coraz mniej go lubię. Pogubiony, słaby człowiek. Borys – człowiek myślący tylko o sobie, jest inteligentny, sprytny, pozbawiony skrupuł, nie cofnie się przed niczym, aby osiągnąć swój cel. Zły człowiek, który swoimi intrygami i kłamstwami z premedytacją niszczy innym życie.

„Brak zaufania jest niewybaczalnym grzechem w miłości, śmiertelnym ciosem, mogącym obrócić w pył każdą relację”.

Dramatyczne zwroty akcji, niepokojące losy naszych bohaterów, przerażająca, złowroga codzienność tamtych czasów, robią ogromne wrażenie. Zostałam porwana w wir namiętności, miłości, nienawiści. Radości, smutki, nieutulony żal, rozpacz, chwile szczęścia, nostalgia, przerażająca pustka. Bardzo mocną stroną powieści jest tło historyczne. Nie przytłacza, jest odpowiednio dawkowane i ściśle współgra za całością. Ci, co mieli być wyzwolicielami niosą ucisk, terror i zagładę. Głód, który zbiera ogromne żniwo. Bolszewicka propaganda nabiera rozmiarów i robi swoje. Kłamstwa, intrygi, szerząca się niesprawiedliwość, strach, ból. Ludzie będący u władzy i zwykli, prości zjadacze chleba. Przepaść między nimi jest rażąca, nie do pokonania.

Klimatyczna, niebanalna, mądra, smutna, głęboko poruszająca seria, od której trudno się oderwać. Wątki historyczne idealnie współgrają z obyczajowością. Obok tej opowieści nie da się przejść obojętnie. Tylko to zakończenie… Trudno było złapać oddech… Z niecierpliwością czekam na finalny tom. Za każdym razem ogromne wrażenie robi na mnie prolog. Bardzo polecam całą serię :)

http://tatiaszaaleksiej.pl/szkarlatna-luna/

„Czas jest największą tajemnicą każdego ludzkiego losu. Każdą ważną sprawę w końcu uczyni błahostką”.

Jest trok 1922 w Rosji niepodzielnie panuje Lenin, jego czas powoli się kończy, następcy tylko na to czekają. Coraz śmielej poczyna sobie Stalin, Borys widząc w nim swoją szansę, bezwzględnie wykorzystuje swoich bliskich, aby przypodobać się przyszłemu wodzowi. Jego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Trzeci tom czyta się bardzo dobrze,wspaniałe tło historyczne i to zakończenie.....tego nie robi się czytelnikowi...

Trzeci tom czyta się bardzo dobrze,wspaniałe tło historyczne i to zakończenie.....tego nie robi się czytelnikowi...

Pokaż mimo to

Szkarłatna łuna jest dla mnie na ten moment najlepsza z całego cyklu. Uwielbiam romanse historyczne, a Pani Maria udowadnia, że ma nie tylko wielki talent, ale oddaje w ich pisanie całe swoje serce.

Tworzy pełną emocji historię o Kazimierzu i Anastazji, z których los drwi raz za razem i wciąż rzuca im kolejne kłody w postaci Borysa lub rosyjskiej rewolucji. Ta miłość nie może rozkwitać, tak jak dziś. Musi istnieć na podłożu bolszewickiej propagandy wśród przerażającej biedy i ogromnego głodu. I mimo, że ich drogi wciąż się przecinają, któryś z nich zmuszony jest znów zboczyć z tego kursu. Prawdy, półprawdy, kłamstwa, kiełkujące ziarenko nieufności spychają ich stale z torów. Przynoszą rozpacz, żal i pustkę, odbierają radość życia.

Nie spodziewałam się, że ta część skończy się w tak bezlitosny sposób, że autorka będzie mnie zwodzić raz za razem, by na końcu złamać mi serce. Całą sobą odczułam targające bohaterami emocje, całą sobą przeżywałam pustkę, której doświadczyli. Maria Paszyńska stała się jedną z moich ulubionych bohaterek. Z pewnością i wy ją pokochacie za pióro, za bohaterów, za kanwę historyczną, która nie przytłacza, a jedynie dodaje smaku i sprawia, że ta miłość staje się jeszcze bardziej autentyczna. Ogromnie wam polecam. Dziękuję @publicat_sa za egzemplarz.

Szkarłatna łuna jest dla mnie na ten moment najlepsza z całego cyklu. Uwielbiam romanse historyczne, a Pani Maria udowadnia, że ma nie tylko wielki talent, ale oddaje w ich pisanie całe swoje serce.

Tworzy pełną emocji historię o Kazimierzu i Anastazji, z których los drwi raz za razem i wciąż rzuca im kolejne kłody w postaci Borysa lub rosyjskiej rewolucji. Ta miłość nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dalsze losy Anastazji i Kazimierza z serii “Wichry ze wschodu”. Dziewczyna wraz z przyjacielem Serhijem wyjeżdża na Ukrainę, aby walczyć o niepodległą ojczyznę. Natomiast Kaza żyje w idyllicznym domu z piękną żoną i synem, lecz czuje się tam, jak niepotrzebny element. Los nieoczekiwanie splata drogi dawnych kochanków. Jednak pojawiający się na ich drodze Borys może zniszczyć wszystko, do czego doszli.

Pierwsze dwa tomy bardzo mnie zachwyciły, ze względu na połączenie romansu z fikcją historyczną. A ciekawe wątki powodowały, że nie mogłam oderwać się od książki. A jak wypadła trzecia część? Mam wrażenie, jakby wszystko zostało mocno przegadane. Przeważają tutaj przede wszystkim wątki związane z sytuacją polityczną Związku Radzieckiego. I żeby nie było, ta część została świetnie napisana. Jednak według mnie w tym wszystkim brakuje relacji Anastazji i Kazimierza. A kiedy się już pojawia, to jest tylko kropką szczęścia w nieszczęściu bohaterów. Mam jednak wrażenie, że w przypadku tych ludzi, jakiekolwiek szczęśliwe chwile przypominające te, z pierwszej części, o ile się pojawią to na samym zakończeniu serii.

“Szkarłatna łuna” to część, gdzie bohaterowie zaczęli ostro działać mi na nerwach. Kazimierza od początku praktycznie nie lubiłam, więc kiedy zdecydował się na jedyną rozsądną decyzję (w dodatku na samym końcu), to w końcu uwierzyłam, że ktoś chce coś zmienić zamiast jęczeć. Natomiast Anastazja decydowała się na same beznadziejne decyzje, przez co łapałam się za głowę, jak dziewczyna może być tak głupia! Ciekawym rozwiązaniem okazało się za to przedstawienie głównego intryganta tej serii, czyli Borysa. I to z jego perspektywy dowiadujemy się o polityce Rosjan. Mam też wrażenie, że to on jedyny działa tutaj najbardziej skrupulatnie i logicznie. Dalej go nie cierpię, ale chyba jego część była najciekawsza.

Mimo że trzecia część tej serii jest najbardziej przegadana, to i tak wam ją polecam. Zwłaszcza jeśli lubicie wątki historyczne, związane z pierwszymi latami XX wieku. Ja natomiast nie mogę się doczekać finału “Wichrów ze wschodu”. A moja ocena to 6/10.

Za egzemplarz bardzo dziękuję @publicat_sa!

Dalsze losy Anastazji i Kazimierza z serii “Wichry ze wschodu”. Dziewczyna wraz z przyjacielem Serhijem wyjeżdża na Ukrainę, aby walczyć o niepodległą ojczyznę. Natomiast Kaza żyje w idyllicznym domu z piękną żoną i synem, lecz czuje się tam, jak niepotrzebny element. Los nieoczekiwanie splata drogi dawnych kochanków. Jednak pojawiający się na ich drodze Borys może...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pierwsza polowa, kiedy Anastazja przebywa poza Petersburgiem, zbyt polityczna, potem z każdą stroną jest coraz lepiej, by zakończyć się z przytupem. Nie wiem, kto mnie bardziej wkurzał, Borys czy Kaza, wiem, że bardzo podobały mi się nawiązania do szczątków Lenina (jakkolwiek to brzmi; nie chcę za bardzo spoilerować). Polecam zaznaczając, że początek jest ciężkawy. Czekam na wielki finał, ooo.

Pierwsza polowa, kiedy Anastazja przebywa poza Petersburgiem, zbyt polityczna, potem z każdą stroną jest coraz lepiej, by zakończyć się z przytupem. Nie wiem, kto mnie bardziej wkurzał, Borys czy Kaza, wiem, że bardzo podobały mi się nawiązania do szczątków Lenina (jakkolwiek to brzmi; nie chcę za bardzo spoilerować). Polecam zaznaczając, że początek jest ciężkawy. Czekam...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wspaniała ksiazka

Wspaniała ksiazka

Pokaż mimo to

Doskonała powieść. Książka dla tych, którzy poszukują orzeźwiającej lektury, pełnej niemęczącej wiedzy, barwnych, wzbudzających skrajne uczucia postaci, ale i emocji, których jest tu mnóstwo. Rzadko zdarza się, by w cyklu po dwóch świetnych powieściach trzeci był aż tak dobry. Pozostaje czekać na ostatni...Nie mogę doczekać się finału!

Doskonała powieść. Książka dla tych, którzy poszukują orzeźwiającej lektury, pełnej niemęczącej wiedzy, barwnych, wzbudzających skrajne uczucia postaci, ale i emocji, których jest tu mnóstwo. Rzadko zdarza się, by w cyklu po dwóch świetnych powieściach trzeci był aż tak dobry. Pozostaje czekać na ostatni...Nie mogę doczekać się finału!

Pokaż mimo to

Po lekturze dwóch poprzednich tomów Wiatru ze wschodu starałam się jakoś oddać ambiwalencję moich wrażeń, z jednej strony zwracając uwagę na wybiórczy zestaw faktów historycznych i brak szczerości Anastazji wobec Kazimierza niszczący ich romans, z drugiej zaś podkreślając elegancję języka i umiejętność autorki w kreowaniu nastroju. W „Szkarłatnej łunie” stosuje Maria Paszyńska podobną poetykę, ale, moim zdaniem, ze znacznie gorszym rezultatem.

Już Wstęp jest swoistym miłosnym epitafium. Z kolei smuta ciążąca nad trzema latami bolszewickiego imperium - taki okres, lata 1922-1924, obejmuje akcja powieści - opisywana jest w mniejszym stopniu przez pokazywanie konkretnych faktów, co przez nieznośnie rozwlekłe historiozoficzne refleksje, które, przyznaję, najbardziej zaciążyły na moim negatywnym odbiorze książki. Natomiast sam romans Nuti i Kaza w dość kuriozalny sposób upodabnia się do dzieł literatury rosyjskiej, takich jak „Doktor Żywago” czy „Anna Karenina”.

Tak jak zachwyciłam się opowiadaniem Paszyńskiej w „Tańcu pszczół” a tetralogia Owoc granatu, mimo zastrzeżeń, była po prostu ciekawa, tak Wiatr ze wschodu zdecydowanie mnie rozczarował.

Po lekturze dwóch poprzednich tomów Wiatru ze wschodu starałam się jakoś oddać ambiwalencję moich wrażeń, z jednej strony zwracając uwagę na wybiórczy zestaw faktów historycznych i brak szczerości Anastazji wobec Kazimierza niszczący ich romans, z drugiej zaś podkreślając elegancję języka i umiejętność autorki w kreowaniu nastroju. W „Szkarłatnej łunie” stosuje Maria...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Autorce udało się stworzyć najbardziej irytującą parę głównych bohaterów, o jakich czytałam :)

Autorce udało się stworzyć najbardziej irytującą parę głównych bohaterów, o jakich czytałam :)

Pokaż mimo to

Anastazja wyjeżdża na Ukrainę walczyć o niepodległość ojczyzny. Praca pozwala jej zapomnieć o tym, co przeżyła i daje nadzieję na spokojniejszą przyszłość. Pewnego dnia na jej drodze kolejny raz pojawia się Kazimierz. Mężczyzna, mimo że ma rodzinę, nie potrafi odnaleźć się w roli męża i ojca, a Anastazja nieustannie pojawia się w jego myślach. Czy będzie w stanie poświęcić wszystko i ich uczucie zwycięży?

Tłem dla tego burzliwego romansu jest niesamowicie opisana historia rewolucji, wciągająca nas mocno już od pierwszych stron. Jest to zdecydowanie jedna z najpiękniejszych serii jakie wpadły w moje ręce, a fakt, że przeczytałam ją praktycznie ciągiem tylko potęgował moje emocje!
Miałam to szczęście, że byłam na bieżąco z wszystkimi wydarzeniami, a to z pewnością ułatwiło mi odbiór każdego kolejnego tomu. Dlatego podkreślam, te serię trzeba czytać w kolejności, nie widzę innego rozwiązania. Będziecie nią w jakiś sposób zauroczeni. Tło historyczne jest naprawdę mocno rozbudowane, ale nie przytłacza. Autorka posiada niesamowity, lekki styl, którym wręcz maluje najpiękniejsze powieści. Ciężko rozstać się z jej bohaterami, dlatego ogromnie się cieszę, że powstanie kolejny tom. Jeśli lubicie powieści obyczajowo-historyczne to zakochacie się w tej serii. A jeśli nie, to nieustannie zachęcam Was przekonać się do gatunku. Daje czytelnikowi niesamowite emocje, a jednocześnie przypomina wydarzenia, o których na codzień zapominamy, a warto pamiętać, o tych historycznych wydarzeniach, które przyniosły ogromne straty i cierpienie. Takie książki pokazują nam, że mimo przeżytego piekła można z nadzieją patrzeć w przyszłość.
Zachęcam Was mocno do lektury powieści.

Anastazja wyjeżdża na Ukrainę walczyć o niepodległość ojczyzny. Praca pozwala jej zapomnieć o tym, co przeżyła i daje nadzieję na spokojniejszą przyszłość. Pewnego dnia na jej drodze kolejny raz pojawia się Kazimierz. Mężczyzna, mimo że ma rodzinę, nie potrafi odnaleźć się w roli męża i ojca, a Anastazja nieustannie pojawia się w jego myślach. Czy będzie w stanie poświęcić...

więcej

mniej

Pokaż mimo to