Książka liczy niecałe 250 stron, ma niewielki format, w sam raz do zabrania w długą podróż. A do tego ma uroczą okładkę. Akcja powieści dzieje się w podlubelskim miasteczku i w samym Lublinie. W roku 1990, w trakcie przemian ustrojowych i gospodarczych w naszym kraju.
Tytułowe One to pięć kobiet w różnym wieku i statusie społecznym, które łączy miejsce - biblioteka. Pierwszoplanową bohaterką jest Marta, świeżo upieczona absolwentka UMCS, która rozpoczyna pracę w bibliotece w rodzinnym Grabowie. Kolejne bohaterki: Anna, Jadwiga i Barbara są tam zatrudnione już wcześniej. Jest jeszcze Renata, salowa, zaglądająca do koleżanki Jadwigi. Życie tej ostatniej naznaczone jest największą traumą za przyczyną męża alkoholika i tyrana. Mogłaby to być dobra książka. Ale niestety, nie jest.
O ile pomysł pokazania polskiej rzeczywistości sprzed 30 lat przez pryzmat losów pięciu bohaterek wydaje się ciekawy, a ówczesne realia oddane wiernie (pamiętam),to kompozycyjnie, stylistycznie i językowo książka nie jest udana. Fragmentami było lepiej, ale często chciało się zawołać: gdzie jest redaktor?
Na str. 206 wkradł się też błąd rzeczowy. Otóż mąż Anny nie mógł w trakcie rozwodu występować o zachowek, bo ten należy do instytucji prawa spadkowego.

Książka liczy niecałe 250 stron, ma niewielki format, w sam raz do zabrania w długą podróż. A do tego ma uroczą okładkę. Akcja powieści dzieje się w podlubelskim miasteczku i w samym Lublinie. W roku 1990, w trakcie przemian ustrojowych i gospodarczych w naszym kraju.
Tytułowe One to pięć kobiet w różnym wieku i statusie społecznym, które łączy miejsce - biblioteka....

Pamiętacie jak zaczęła się wasza pierwsza przyjaźń? Nie, nie miłość. Przyjaźń właśnie. Macie przyjaciółkę od serca? Taką, co nawet w środku nocy odbierze telefon, żeby Was wysłuchać?
Obok miłości, przyjaźń jest jedną z najważniejszych rzeczy w życiu człowieka. Ciężko żyć bez wsparcia kogoś bliskiego. Prawda?
Po takim przydługim wstępie powiem Wam, że warto przeczytać powieść „One” Katarzyny Woś Wydawnictwo Novae Res.
Jest to historia pięciu kobiet. Każda z nich to inny żywioł, to odrębne życie i los przypisany tylko do jednej duszy.
Marta, Renata, Jadwiga, Anna i Barbara. Ich losy splatają się w bibliotece.
Każda z nich ma za sobą wydarzenia, które chcą wymazać z pamięci, ale też takie, dzięki którym mają siłę podnieść się z łóżka następnego dnia.
Niby widzą się codziennie, ale każda z nich skrycie pilnuje swoich tajemnic. Dopiero życie daje im możliwość otwarcia się przed innymi kobietami i okazuje się, że nic nie jest tak idealne na jakie wygląda i że każda z nich żyje po części wbrew sobie i wyznawanym wartościom.
Nie jest to cukierkowa opowieść. Tylko taka... prawdziwa, życiowa. Każda z nas mogłaby być jedną z bohaterek.
„One” to powieść, która pokazuje nam, że często jakże mylnie oceniamy życie innych wokół nas. Daje nam próbę zrozumienia drugiego człowieka i zapewnia, że prawdziwa przyjaźń pozwala przetrwać wszystko co spotyka nas w życiu. Wystarczy tylko pozwolić sobie zaufać drugiej osobie.
Polecam :)

Pamiętacie jak zaczęła się wasza pierwsza przyjaźń? Nie, nie miłość. Przyjaźń właśnie. Macie przyjaciółkę od serca? Taką, co nawet w środku nocy odbierze telefon, żeby Was wysłuchać?
Obok miłości, przyjaźń jest jedną z najważniejszych rzeczy w życiu człowieka. Ciężko żyć bez wsparcia kogoś bliskiego. Prawda?
Po takim przydługim wstępie powiem Wam, że warto przeczytać...

Akcja dzieje się w latach 90-tych. Poznajemy tutaj główną bohaterkę Martę, która po skończeniu studiów magisterskich wraca do małej rodzinnej miejscowości, gdzie rozpoczyna pracę w bibliotece, a jej życie splata się z kilkoma kobietami, których problemy są zupełnie różne. Często nie brakuje w nich przemocy.

W tej książce możemy zobaczyć jak te kobiety próbują sobie radzić ze swoimi problemami, i jak wsparcie innych kobiet jest ważne. Fajnie, że są tu poruszane trudne zagadnienia. Książka z pewnością może dać do myślenia osobom, które są w podobnych sytuacjach, jak bohaterki. Jest to dość gorzka pozycja, więc nie polecam, jeżeli szukacie czegoś miłego na wieczór, a raczej wtedy, kiedy jesteście zainteresowani dokładnie taką tematyką, bo czyta się to szybko. Mnie nie powaliło na kolana, ale źle wspominać też nie będę.

http://niezwykle-slowa.blogspot.com/2020/09/220-one.html

Akcja dzieje się w latach 90-tych. Poznajemy tutaj główną bohaterkę Martę, która po skończeniu studiów magisterskich wraca do małej rodzinnej miejscowości, gdzie rozpoczyna pracę w bibliotece, a jej życie splata się z kilkoma kobietami, których problemy są zupełnie różne. Często nie brakuje w nich przemocy.

W tej książce możemy zobaczyć jak te kobiety próbują sobie radzić...

Autorka w swojej debiutanckiej powieści, porusza problemy kobiet w których nie brakuje alkoholu , przemocy, bicia i zdrady.

Tyle historii ile kobiet, każda inna i boli inaczej.
Strach o dzieci i kolejny dzień powstrzymuje je przed ujawnieniem prawdy, bo lepiej jest znosić upokorzenia i żyć z dnia na dzień.❗

Kobietty połączyła praca w bibliotece w której pracowały. Przyjaźń, jaka się między nimi nawiązała wyszła m na zdrowie.
Spotkania, rozmowy i wspólne spędzony czas przy filiżance kawy i kawałku ciasta pozwala chociaż na chwilę zapomnieć, przywołują uśmiech na twarzy.

Historie tych kobiet, są historiami nie jednej kobiety, znęcanie fizyczne, psychoczne, zdrady, samotność, brak miłości, to problemy
z jakimi muszą się borykać na co dzień nie mówiąc nikomu, mając cichą nadzieję na poprawę.
Polecam bardzo.

Autorka w swojej debiutanckiej powieści, porusza problemy kobiet w których nie brakuje alkoholu , przemocy, bicia i zdrady.

Tyle historii ile kobiet, każda inna i boli inaczej.
Strach o dzieci i kolejny dzień powstrzymuje je przed ujawnieniem prawdy, bo lepiej jest znosić upokorzenia i żyć z dnia na dzień.❗

Kobietty połączyła praca w bibliotece w której pracowały....

Tym razem w moje ręce wpadł debiut Katarzyny Woś One.I przyznam szczerze, że to udany debiut, który czytało mi się doskonale. Jasne, że pewnie do czegoś mogę się przyczepić i wytykać braki. Tylko po co skoro książka wciągnęła mnie od pierwszej strony i byłam bardzo ciekawa jej zakończenia. Jasne, że nie mówimy tu o literaturze przez duże L, ale o książce, której przeczytanie zajmie Wam jedno popołudnie. I niech Was nie zmyli ta ladrynkowa okładka, bo w środku wcale nie jest miło, lekko i przyjemnie. Znajdziecie tu za to smutek, gorycz i z pewnością tak jak ja poczujecie niemoc i beznadzieję.
" Czasami prawdziwa przyjaźń czeka na ciebie tam, gdzie nigdy jej nie szukałaś.
Marta właśnie skończyła studia i z tytułem magistra wraca do swojego rodzinnego miasteczka. Jednak zamiast z optymizmem patrzeć w przyszłość, wciąż rozpamiętuje wydarzenia, które rozegrały się w ciągu ostatniego roku. Pełna żalu i rozgoryczenia, stara się puszczać mimo uszu wścibskie pytania o zamążpójście i plany na przyszłość. I chociaż los wciąż szykuje dla niej przykre niespodzianki, nadchodzące wydarzenia pozwolą jej odkryć, że bliskość i wsparcie można znaleźć tam, gdzie się ich wcale nie spodziewa.
One to słodko - gorzka powieść o próbie zrozumienia drugiego człowieka, o miłości i przyjaźni, która pomoże przetrwać najtrudniejsze chwile, jeśli tylko będziemy w stanie jej zaufać."
Tyle z opisu wydawcy, a co ja sądzę o debiucie Katarzyny Woś?
Mała miejscowość Grabów. To tutaj poznajemy Martę, Renatę, Basię, Annę i Jadwigę. Wszystkie te kobiety łączy praca w miejscowej bibliotece, oprócz Renaty, która przesiaduje w niej godzinami tak jakby nie miała własnego domu i obowiązków. Pięć kobiet, pięć różnych historii i charakterów. Dzieli je niemal wszytko od statusu społecznego począwszy, a na postrzeganiu otaczającej je rzeczywistości skończywszy. jest jednak coś cenniejszego niż wszystkie pieniądze tego świata, a mianowicie przyjaźń, która dzięki splotowi okoliczności je połączyła.
Więcej na blogu https://rudabiblioteczka.blogspot.com/2020/08/katarzyna-wos-one.html

Tym razem w moje ręce wpadł debiut Katarzyny Woś One.I przyznam szczerze, że to udany debiut, który czytało mi się doskonale. Jasne, że pewnie do czegoś mogę się przyczepić i wytykać braki. Tylko po co skoro książka wciągnęła mnie od pierwszej strony i byłam bardzo ciekawa jej zakończenia. Jasne, że nie mówimy tu o literaturze przez duże L, ale o książce, której...

„Czasami prawdziwa przyjaźń czeka na ciebie tam, gdzie nigdy jej nie szukałaś”
Książka „One” autorstwa Katarzyny Woś opowiada historię kilku kobiet. Każda z nich boryka się z innymi problemami, które nie pozwalają im o sobie zapomnieć. Alkoholizm, brak miłości w małżeństwie, strata, zdrada, samotność - to tylko część problemów, które spotykają na swojej drodze bohaterki tej książki.
Łączą je nie tylko problemy, ale też wspólna praca w jednej z bibliotek. To właśnie tam ich więzy się zacieśniają.
Książka do przeczytania dla każdego, jest napisana lekkim piórem, skłania do refleksji i powoduje, że człowiek przypomina sobie o tym, by doceniać to, co ma.
Polecam przeczytać tą książkę każdej osobie, która chociaż raz w życiu czuła się samotna.
Powieść ma naprawdę bardzo ciekawy klimat, zresztą akcja toczy się w latach dziewięćdziesiątych, także ten kto urodził się w tych latach, na pewno ten klimat poczuje.

„Czasami prawdziwa przyjaźń czeka na ciebie tam, gdzie nigdy jej nie szukałaś”
Książka „One” autorstwa Katarzyny Woś opowiada historię kilku kobiet. Każda z nich boryka się z innymi problemami, które nie pozwalają im o sobie zapomnieć. Alkoholizm, brak miłości w małżeństwie, strata, zdrada, samotność - to tylko część problemów, które spotykają na swojej drodze bohaterki tej...

Historia rozgrywa się w latach'90 i opowiada o losach pięciu kobiet w różnym wieku i różnych doświadczeniach życiowych. Każda z nich ma swoje własne problemy i rozterki. Połączyła je biblioteka, gdzie pracują oraz przychodzą z dziećmi i wspólna miejscowość Grabów.  Każda postrzega problemy drugiej w inny sposób oceniając i uważając je za błahe, niejednokrotnie zazdroszcząc życia. Jednak z czasem ich postrzeganie świata się zmienia i nawiązuje się miedzy nimi przyjaźń.
Powieść porusza kwestie nieszczęśliwej miłości, życia z alkoholikiem, życia w złotej klatce w której teoretycznie niczego nie brakuje, ukrywanej choroby. Tematy bardzo przyziemne, zwykłe, ale gdy nas dotykają stają się udręką. Poradzenie sobie z nimi wymaga determinacji i wsparcia.
Lektura napisana prostym językiem. Szczera i prawdziwa. Ucząca, aby nie oceniać nikogo pochopnie. Nie ma w niej jakiejś konkretnej akcji. Jedynie historie, które powoli dążą do zakończenia.
Początek był ciężki. Nie umiałam się wczuć w te historie. Częste przeskakiwania miedzy bohaterami dezorientowały mnie. Jednak z każdą stroną było lepiej. Ostatecznie moja opinia jest pozytywna i polecam przeczytać książkę. https://www.instagram.com/p/CDlSKa2hXci/?igshid=1j413nydjdgzw

Historia rozgrywa się w latach'90 i opowiada o losach pięciu kobiet w różnym wieku i różnych doświadczeniach życiowych. Każda z nich ma swoje własne problemy i rozterki. Połączyła je biblioteka, gdzie pracują oraz przychodzą z dziećmi i wspólna miejscowość Grabów.  Każda postrzega problemy drugiej w inny sposób oceniając i uważając je za błahe, niejednokrotnie zazdroszcząc...

Powrót do rodzinnego miasteczka po studiach bywa trudny. Zwłaszcza gdy marzyło się o pracy w dużym mieście i to tam planowano swoją przyszłość. Kiedy jednak wszystko zaczyna walić się Marcie na głowę, ta postanawia szukać schronienia i pocieszenia w rodzinnym domu. Dziewczyna podejmuje pracę w miejscowej bibliotece i z przerażeniem dociera do niej, że nie jest szczęśliwa. Długoletni związek, w którym upatrywała swoją szansę na założenie rodziny, rozpada się jak domek z kart. Zamiast robić karierę w dużej bibliotece, bohaterka wylądowała w zapyziałej placówce. I do tego musi współpracować z kobietami tak bardzo od niej innymi. To, co na początku jawi się jej jako życiowa porażka, z czasem daje jej szansę na spojrzenie na swoje życie z innej perspektywy.

Każda z bohaterek książki niesie w sercu swoje zadry i ból i choć wzajemnie po cichu zazdroszczą sobie pewnych rzeczy, to dopiero kilka wspólnie przeżytych momentów uświadamia im, że nikt nie ma doskonałego życia. To opowieść o poszukiwaniach swojego szczęścia, które dla każdego z nas jest czym innym. Nie znajdziecie tutaj łzawych historii, wielkich namiętności, spektakularnych życiowych zmian. Zamiast tego autorka zabierze was do świata ludzi takich jak my. Nieśpiesznie odsłaniając ich losy, dając nam czas i przestrzeń na własne przemyślenia.

Książka "One" Katarzyny Woś zauroczyła mnie tak naprawdę od pierwszych stron. Od razu spodobał mi się styl autorki, która krok po kroku, bez pośpiechu snuła swoją opowieść. Z pozoru może się wydawać, że to książka o niczym. Ot, historia pięciu kobiet pracujących i mieszkających w jakieś małej mieścinie, które mają swoje problemy, ale czy znów takie niezwykle by poświęcać im swój czas? Kiedy opowiadałam o tej książce koleżance, zdałam sobie sprawę, jak łatwo jest zbagatelizować i spłycić tę pozycję. Trudno zachęcić kogoś do lektury, w której nie ma fajerwerków, przebojowych bohaterów a ich problemy są po prostu zwyczajne. Ludzkie. Takie, które mogą spotkać każdego z nas. Jednak to właśnie ta "zwyczajność" sprawiła, że czytało mi się tę książkę wyjątkowo dobrze. Katarzyna Woś stworzyła postacie autentyczne, które jak każdy z nas muszą mierzyć się z problemami życia codziennego. I jak każdy, różnie sobie z tymi wyzwaniami radziły. Byłam naprawdę wdzięczna autorce, że nie siliła się na wymyślanie spektakularnych zwrotów akcji, nierealnych wydarzeń. Przyznam, że bałam się trochę tego, że w pewnym momencie jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki wszystko nagle zacznie się kobietom udawać. Na szczęście ich losy potoczyły się bardzo realistycznie.

Najmocniejszą stroną książki z pewnością są właśnie bohaterki, które zaprezentowały przekrój różnych osobowości i podejścia do życia. Muszę przyznać, że jest niewiele elementów, które bym w tej opowieści zmieniła. Żałuję, że historia jednej z najcichszych kobiet nie została trochę bardziej opisana. Choć podejrzewam, że taki był zamysł pisarki, aby ukazać różne oblicza ludzkich postępowań i tego, jak funkcjonują w społeczeństwie. Dodatkowo autorka ładnie osadziła historię w początkowych latach po transformacji jaka nastała w Polsce po '89.

Momentami byłam naprawdę zaskoczona jak mocno utożsamiam się z bohaterkami, przypominając sobie własne chwile słabości i poczucie bezradności. A to dla mnie bardzo ważne w tego typu literaturze, oczekuję, że będzie wzbudzać we mnie emocje. To naprawdę niezwykle jak autorka snując pozornie prostą historię, przemyciła wiele refleksji o życiu. Każda bohaterka jest inna, ma za sobą bagaż różnych doświadczeń a mimo to, w każdej z nich widziałam cząstkę własnych myśli i lęków.

Wiem, że dla wielu ta pozycja będzie wydawać się mało porywająca i interesująca, ale naprawdę wierzę, że warto dać jej szansę. Kilka dni po lekturze zastanawiam się, dlaczego tak bardzo spodobała mi się ta książka. I dochodzę do wniosku, że sięgnęłam po nią w dobrym momencie, kiedy potrzebowałam odskoczni od krwawych kryminałów i ciężkich reportaży. "One" dały mi chwilę wytchnienia podszytą próbą zrozumienia, czym jest tak naprawdę szczęście. Jestem podbudowana tym, że proste historie ciągle mogą mieć w sobie niezwykłą moc przemawiania do czytelnika.

Powrót do rodzinnego miasteczka po studiach bywa trudny. Zwłaszcza gdy marzyło się o pracy w dużym mieście i to tam planowano swoją przyszłość. Kiedy jednak wszystko zaczyna walić się Marcie na głowę, ta postanawia szukać schronienia i pocieszenia w rodzinnym domu. Dziewczyna podejmuje pracę w miejscowej bibliotece i z przerażeniem dociera do niej, że nie jest szczęśliwa....

„Żadna nie mogła powiedzieć, że jest w pełni szczęśliwa, każda miała jakieś swoje brzemię”.

Poznajemy Martę, Renatę, Basię, Annę, Jadwigę łączy je praca w bibliotece w małej miejscowości Grabów. Dzieli wychowanie, status społeczny, postrzeganie świata, przeżyte lata i życiowe doświadczenia. Każda z nich ma swoje życie, inne oczekiwania, nieustnie mierzą się z trudną, często przytłaczająca codziennością. Stopniowo otwierają się na siebie, zaczyna łączyć je coś więcej niż tylko praca. Nawiązuje się między nimi nić porozumienia, wzajemnej akceptacji i zrozumienia.

Powieść ukazuje zwykłe, szare życie w całej okazałości. Podejmowanie decyzji, które mają swoje konsekwencje w dalszym życiu. Od których trudno się odciąć, uwolnić, niczym jarzmo przygniatają do ziemi. Szukanie swojego miejsca na ziemi, szczęścia, brak perspektyw. Życie pod dyktando innych, bo co ludzie powiedzą. Ciągła krytyka, barak silnej woli, współuzależnienie. Dramaty rodzinne, rozgrywane w czterech ścianach, znoszenie wyzwisk, razów, przemocy psychicznej i fizycznej. Samotność, obojętność, potrzeba akceptacji. Szczera przyjaźń, która budzi się do życia stopniowo i nabiera rozpędu. Pomaga, daje siłę i motywację. Nasza ludzka mentalność i lubowanie się w osądzaniu i krytykowaniu innych. Jaki to przykre i bardzo prawdziwe.

Każdy z nas odnajdzie w tej powieści cząstkę swojego życia. Słodko-gorzka historia, która poraża swoją autentycznością, prostotą i szczerą do bólu wymową. Nie da się przejść obok niej obojętnie. Nie jest to przyjemna lektura, jest przepełniona smutkiem, goryczą, niemocą. Światełko nadziei delikatnie mruga, czy jednak dla wszystkich? Polecam :)

http://tatiaszaaleksiej.pl/?p=3088

„Żadna nie mogła powiedzieć, że jest w pełni szczęśliwa, każda miała jakieś swoje brzemię”.

Poznajemy Martę, Renatę, Basię, Annę, Jadwigę łączy je praca w bibliotece w małej miejscowości Grabów. Dzieli wychowanie, status społeczny, postrzeganie świata, przeżyte lata i życiowe doświadczenia. Każda z nich ma swoje życie, inne oczekiwania, nieustnie mierzą się z trudną,...

Polecam książkę fajnie się czytało, słodko-gorzka. Książka krótka, opowiada o kobietach które łączy ciężka przeszłość.

Polecam książkę fajnie się czytało, słodko-gorzka. Książka krótka, opowiada o kobietach które łączy ciężka przeszłość.