W górach szaleństwa

Bardzo słaba książka.
Nudna
Nie wciągająca i wogole nie straszna .
Czyta się jak opis jakiejś wyprawy z encyklopedii

Bardzo słaba książka.
Nudna
Nie wciągająca i wogole nie straszna .
Czyta się jak opis jakiejś wyprawy z encyklopedii

Pokaż mimo to

Moje pierwsze spotkanie z Lovecraftem, zaczęło się bez wygórowanych oczekiwań a nawet z lekkim lekceważeniem gatunku grozy.
Miło się zaskoczyłem. Może i zaklasyfikuje tą powieść jako czytadło ale bez wątpienia wciągające i z niesamowitą atmosferą. To prawda, że gdyby wyciąć z tej powieści kilka ciągle powtarzających się, ulubionych przymiotników autora, to zmniejszylibyśmy jej objętość o połowę. Historia wiele traci z autentyczności i grozy, z powodu powszechnej dzisiaj znajomości naszej planety. Czytana w latach trzydziestych XX wieku mogła robić makabryczne wrażenie,
niczym wydane w podobnym czasie słuchowisko radiowe "Wojna Światów", powodujące masową histerię a nawet ataki serca.

Moje pierwsze spotkanie z Lovecraftem, zaczęło się bez wygórowanych oczekiwań a nawet z lekkim lekceważeniem gatunku grozy.
Miło się zaskoczyłem. Może i zaklasyfikuje tą powieść jako czytadło ale bez wątpienia wciągające i z niesamowitą atmosferą. To prawda, że gdyby wyciąć z tej powieści kilka ciągle powtarzających się, ulubionych przymiotników autora, to zmniejszylibyśmy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Klimat jak z horroru "Coś" - Antarktyda, mroźne pustkowia i kosmiczne Zło drzemiące gdzieś pod lodem.

Klimat jak z horroru "Coś" - Antarktyda, mroźne pustkowia i kosmiczne Zło drzemiące gdzieś pod lodem.

Pokaż mimo to

Męczące/toporne/przyciężkie. Opisy są za długie, nudzą i odbierają horrorowy klimat, więc kiedy akcja wreszcie się rozkręca, ochota na czytanie już nie wraca. Z sześciu opowiadań najlepsze to "W murach Eryksu" - może dlatego, bo pisane w pierwszej osobie bez retrospekcji i do samych stron nie wiemy, czy bohater wyjdzie cało ze swojej misji (a ta niepewność jest potrzebna w opowiadaniach tego gatunku). Mam wrażenie, że twórczość Lovecrafta to bardzo dobry materiał na inspirację, ale nie na lekturę.

Męczące/toporne/przyciężkie. Opisy są za długie, nudzą i odbierają horrorowy klimat, więc kiedy akcja wreszcie się rozkręca, ochota na czytanie już nie wraca. Z sześciu opowiadań najlepsze to "W murach Eryksu" - może dlatego, bo pisane w pierwszej osobie bez retrospekcji i do samych stron nie wiemy, czy bohater wyjdzie cało ze swojej misji (a ta niepewność jest potrzebna w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Moje pierwsze zetknięcie z Lovecraftem, spodziewałam się tu czegoś więcej, ale całość nie była zła.
To co jest tu wielkim plusem to niesamowity język i bardzo poetycki styl, który nadaje całości charakteru.
Z drugiej strony mamy jednak długie opisy, często przytłaczające i powtarzalne, oraz akcje, która raczej rzadko przyspiesza, co sprawia, ze książkę czyta się powoli i miejscami wydaje się nudnawa.
Pomimo minusów, nie żałuję, że trafiła na moją półkę.

Moje pierwsze zetknięcie z Lovecraftem, spodziewałam się tu czegoś więcej, ale całość nie była zła.
To co jest tu wielkim plusem to niesamowity język i bardzo poetycki styl, który nadaje całości charakteru.
Z drugiej strony mamy jednak długie opisy, często przytłaczające i powtarzalne, oraz akcje, która raczej rzadko przyspiesza, co sprawia, ze książkę czyta się powoli i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

O ludzie... i co tu napisać? Chyba tylko ... MIRAŻ :)) Dla mnie książka przeciętna. Prawdopodobnie przez nawał opisów. Były niezłe momenty, ale generalnie zasypiałem i czytałem po 20 stron na raty. Aczkolwiek chciałem ją skończyć i mimo wszystko dowiedzieć się, co z tym mirażem haha :) W sumie zakończenia spodziewałem się lepszego, a jest przeciętne. Nie no, gość miał fantazje niesamowita, wyobraźnia z gór szaleństwa :P Żadne z opowiadań mnie nie urzekło, jednak opisy gór najbardziej przypadły mi do gustu. Kukuczka byłby dumny :)
Aha, no i jak ktoś nie lubi dialogów, książka idealna :)

O ludzie... i co tu napisać? Chyba tylko ... MIRAŻ :)) Dla mnie książka przeciętna. Prawdopodobnie przez nawał opisów. Były niezłe momenty, ale generalnie zasypiałem i czytałem po 20 stron na raty. Aczkolwiek chciałem ją skończyć i mimo wszystko dowiedzieć się, co z tym mirażem haha :) W sumie zakończenia spodziewałem się lepszego, a jest przeciętne. Nie no, gość miał...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Były dobre momenty i sam pomysł, ale ja się zmęczyłem czytając

Były dobre momenty i sam pomysł, ale ja się zmęczyłem czytając

Pokaż mimo to

Jedna z najbardziej znanych, a przy tym też obszernych powieści Lovecrafta. Niektórym może sprawiać kłopot powtarzalność niektórych opisów lub brak dialogów, jednak trzeba pamiętać, że rozdziały oryginalnie były wydawane w gazetach. Nie nazwałbym tej książki arcydziełem, jednak jest w niej pewnego rodzaju sztuka: charakterystyczny styl Lovecrafta szczególnie się tu wyróżnia tworząc pewnego rodzaju ogrom przytłaczający czytelnika, jednak właśnie tak mamy się czuć w stosunku do kosmicznego horroru - tak samo, jak załoga ekspedycji.

Jedna z najbardziej znanych, a przy tym też obszernych powieści Lovecrafta. Niektórym może sprawiać kłopot powtarzalność niektórych opisów lub brak dialogów, jednak trzeba pamiętać, że rozdziały oryginalnie były wydawane w gazetach. Nie nazwałbym tej książki arcydziełem, jednak jest w niej pewnego rodzaju sztuka: charakterystyczny styl Lovecrafta szczególnie się tu wyróżnia...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Muszę przyznać, że nigdy nie byłem specjalnym fanem i wyznawcą kultu Howarda Phillipsa Lovecrafta, ale od czasu do czasu lubię przeczytać sobie coś weirdowego, a przecież jego utwory z tego słyną. Tym razem padło na "W górach szaleństwa". Nowe wydanie, dzięki wydawnictwu C&T, wraz z klimatycznymi rysunkami Howarda Browna sprzed ponad 80 lat, dodatkowo narobiło mi smaka.

"W górach szaleństwa" to opis ekspedycji badawczej grupy geologów na Antarktydę, podczas której odkrywają niezwykłe, wymykające się ludzkiej logice rzeczy. Odnajdują oni bowiem szczątki istot, pradawnych bytów, zamieszkujących ziemię eony lat wcześniej. Ponadto, w górach wyższych niż Himalaje znajdują ogromny kompleks majestatycznych budowli, pełen krętych tuneli, labiryntów i zakamarków, o których filozofowie nawet nie śnili. Jak dobrze wiemy, ciekawość to pierwszy stopień do piekła, tak więc próbując zgłębić historię i pochodzenie owych istot, budzą do życia niewyobrażalne zło, o którym mowa m.in. w legendarnym "Necronomiconie" - księdze umarłego prawa.

Podczas lektury można czuć się nieco przytłoczonym opisem owej kultury, miasta i zwyczajów, ale z drugiej strony to powieść napisana niemal 90 lat temu. Niektórych może razić kompletny brak dialogów, ale jest to zapis wyprawy, więc czyta się jak zaginiony dziennik. Jak dla mnie to duży plus. Wydaje mi się, że John Carpenter kręcąc "The Thing" trochę posiłkował się tą historią - nawiązania są aż nadto widoczne.

Wiem, że w planach jest zekranizowanie tej wg wielu najlepszej i najbardziej ambitnej powieści Samotnika z Providence. Weźmie się za to sam Guillermo del Toro, więc liczę na to, że będzie EPICKIE...

Muszę przyznać, że nigdy nie byłem specjalnym fanem i wyznawcą kultu Howarda Phillipsa Lovecrafta, ale od czasu do czasu lubię przeczytać sobie coś weirdowego, a przecież jego utwory z tego słyną. Tym razem padło na "W górach szaleństwa". Nowe wydanie, dzięki wydawnictwu C&T, wraz z klimatycznymi rysunkami Howarda Browna sprzed ponad 80 lat, dodatkowo narobiło mi smaka.

"W...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

chyba fanem nie jestem

chyba fanem nie jestem

Pokaż mimo to