Mam chusteczkę haftowaną

Dziś przychodzę do Was z recenzja kolejnej ciekawej książki, zdecydowanie pióro autorki przypadło mi do gustu.

Mam chusteczkę haftowaną

Z pozoru nieciekawe śledztwo pewnego zab*jstwa odkopuje drogę na górę lodowa intryg, kłamstw, które już dawno zostały zakopane i nigdy nie miały ujrzeć światła dziennego.
Co łączy chusteczkę haftowaną i sprawę sprzed lat? Okazuje się że bardzo dużo, a wszystko zaczęło się jeszcze wcześniej z waśni między rodzeństwem i złośliwości jakie później nastąpiły. Życie w kłamstwie, szantażu i wiecznym strachu o jutro. Nie każdy ma możliwość spać spokojnie i oczyścić umysł z zalegających tam demonów, które jak bumerang wracają z odzyskana pamięcią.
Książka ma w sobie to coś co sprawia że nie człowiek jej nie odłoży do momentu aż nie dowie się prawdy, a ona jest naprawdę okrutna i spada na barki pewnej młodej dziewczyny której życie sprawiło istny rollercoaster.
Cykl Ś*iertelne Wyliczanki zapowiada się naprawdę dobrze.
Za egzemplarz do recenzji dziękuje wydawnictwu @wydawnictworeplika

Dziś przychodzę do Was z recenzja kolejnej ciekawej książki, zdecydowanie pióro autorki przypadło mi do gustu.

Mam chusteczkę haftowaną

Z pozoru nieciekawe śledztwo pewnego zab*jstwa odkopuje drogę na górę lodowa intryg, kłamstw, które już dawno zostały zakopane i nigdy nie miały ujrzeć światła dziennego.
Co łączy chusteczkę haftowaną i sprawę sprzed lat? Okazuje się że...

Kiedy do gry wkracza zespół bielskich policjantów oznacza to, że zabawa się skończyła

Aspirant Konstanty zajęty jest sprawą zabójstwa. Nie ma motywu, a jedyny ślad to chusteczka, sprawa więc nie jest ani prosta ani szybka do rozwiązania.

W sprawę zaangażowana jest jego przeszłość, ktoś rzuca wobec niego oskarżenia i pojawia się nowa służbową znajomość. Także wiele się dzieje.

Ciekawa książka, wiele zagadek, niepewności, co powoduje napięcie o wywołuje emocje.

Kiedy do gry wkracza zespół bielskich policjantów oznacza to, że zabawa się skończyła

Aspirant Konstanty zajęty jest sprawą zabójstwa. Nie ma motywu, a jedyny ślad to chusteczka, sprawa więc nie jest ani prosta ani szybka do rozwiązania.

W sprawę zaangażowana jest jego przeszłość, ktoś rzuca wobec niego oskarżenia i pojawia się nowa służbową znajomość. Także wiele się...

Jedyny ślad jaki znalźli policjanci przy zwłokach młodego mężczyzny to haftowana chusteczka. Bielsko-Biała, aspirant Konstanty Nakański i podkomisarz Mariola Konieczna muszą rozwiązać tę sprawę.
6-letnia dziewczynka została sama w domu. Mama nie wraca. Po kilku dniach policjanci odnajdują wycieńczone dziecko. Dziecko nie mówi. Młody mężczyzna i sprawa dziewczynki wiążą się ze sobą. Książka warta przeczytania, polecam.

Jedyny ślad jaki znalźli policjanci przy zwłokach młodego mężczyzny to haftowana chusteczka. Bielsko-Biała, aspirant Konstanty Nakański i podkomisarz Mariola Konieczna muszą rozwiązać tę sprawę.
6-letnia dziewczynka została sama w domu. Mama nie wraca. Po kilku dniach policjanci odnajdują wycieńczone dziecko. Dziecko nie mówi. Młody mężczyzna i sprawa dziewczynki wiążą się...

Lubicie sięgać po kryminały? Ja muszę przyznać dość rzadko je ostatnio wybieram, ale mam swoich ulubionych autorów, dla których książek zawsze znajdę czas. Do nich niewątpliwie należy pani Hanna Greń. Z przyjemnością więc sięgnęłam po „Mam chusteczkę haftowaną”, zanurzając się w opowieść o poplątanych relacjach ludzkich, poszukiwaniu swojej drogi do szczęścia i oczywiście o zbrodni.
Policjant Aleks Natkański zostaje wezwany do zabójstwa młodego mężczyzny. Poza otrzymaną pocztą haftowaną chusteczką, nie natrafia na żaden ślad mordercy. W czasie jednego z przyjęć, na którym towarzyszy dziewczynie kolegi, poznaje Elizę, córkę niedawno zmarłego właściciela firmy i ratuje ją z opresji w czasie jej kłótni z byłym narzeczonym. Kobieta jest w trakcie porządkowania spraw po swoich zmarłych rodzicach i ma przeczucie, że coś przed nią ukrywali. Policjant proponuje jej pomóc. I zaczyna się zastanawiać, czy rodzice Elizy mają coś wspólnego z poszukiwanym zabójcą…

„Mam chusteczkę haftowaną” to nie jest prosty kryminał. Trzeba się mocno skupić, żeby nie pogubić się w świecie wykreowanym przez autorkę i nadążać za pojawiającymi się wątkami. Ale ja to akurat lubię. Na duży plus zasługuje pokazanie pracy policji od środka, dawnych układów i układzików królujących w tym świecie i wątki poboczne, które finalnie łączą się w jedną całość. Ta książka to intrygująca historia, w której teraźniejszość przeplata się z przeszłością, napisana wciągającym językiem, a do tego to taki melanż obyczajówki z kryminałem, więc każdy znajdzie w niej coś dla siebie😊

Lubicie sięgać po kryminały? Ja muszę przyznać dość rzadko je ostatnio wybieram, ale mam swoich ulubionych autorów, dla których książek zawsze znajdę czas. Do nich niewątpliwie należy pani Hanna Greń. Z przyjemnością więc sięgnęłam po „Mam chusteczkę haftowaną”, zanurzając się w opowieść o poplątanych relacjach ludzkich, poszukiwaniu swojej drogi do szczęścia i oczywiście o...

Mam bardzo mieszane uczucia co do tej książki. Tak się przypadkiem zdarzyło, że jako pierwszą z serii śmiertelnych wyliczanek przeczytałam "Chodzi lisek koło drogi". Zachęcona tą pozycją z entuzjazmem sięgnęłam po część pierwszą, czyli "Mam chusteczkę haftowaną". Niestety trochę się rozczarowałam. Nie jest to typowy kryminał, raczej przeważa tu wątek obyczajowy, ale to w sumie nawet nie byłoby wadą książki, gdyby nie przydługie rozmyślania bohaterów, zbędne opisy, no i nieszczęsny wątek miłosny Kostka i Elizy rodem z Harlequina... To, co jednak rozczarowało mnie najbardziej, to brak researchu... Niestety autorkę poniosła wyobraźnia w kwestii związanej z długami Rogowskiego (a konkretnie spadkowymi konsekwencjami tych długów). Ten wątek został przedstawiony jak z amerykańskiego filmu - przejęcie domu przez bank, notariusz negocjujący z bankiem, reprezentujący spadkobierczynię itp itd. No niestety, mnóstwo fantazji. A przecież sama autorka w jednym z dialogów Kostka i Huberta przekonuje, że w książce wszystko musi być prawdziwe, żeby czytelnicy na lubimy czytać się po niej nie przejechali.
Pomimo tych wszystkich niedociągnięć, daję 5 gwiazdek. Książkę czyta się szybko i lekko. A skoro już wiem, że druga część jest o niebo lepsza, to liczę na to, że trzecia również taka będzie.

Mam bardzo mieszane uczucia co do tej książki. Tak się przypadkiem zdarzyło, że jako pierwszą z serii śmiertelnych wyliczanek przeczytałam "Chodzi lisek koło drogi". Zachęcona tą pozycją z entuzjazmem sięgnęłam po część pierwszą, czyli "Mam chusteczkę haftowaną". Niestety trochę się rozczarowałam. Nie jest to typowy kryminał, raczej przeważa tu wątek obyczajowy, ale to w...

Jak doszło do tego, że dopiero teraz poznałam Panią Greń?? Nie wiem, ale to mój mój wstyd 😉 Ona ma cudowny styl pisania - lekko staroświecka narracja przeplatana mową potoczną z dodatkami gwary środowiskowej 🙂 Dla mnie bomba! Poza tym kryminał bardzo wciągający, inyrygujacy, z dużą ilością wątków, które w końcowej fazie splatają się w całość. Nie jest to co prawda typ sensacji krwawej i mocno brutalnej, gdzie akcja goni akcję, ale za to tajemnica goni zagadkę i pogania je wielka niewiadoma 🙂 Jestem zachwycona i bardzo polecam.

Jak doszło do tego, że dopiero teraz poznałam Panią Greń?? Nie wiem, ale to mój mój wstyd 😉 Ona ma cudowny styl pisania - lekko staroświecka narracja przeplatana mową potoczną z dodatkami gwary środowiskowej 🙂 Dla mnie bomba! Poza tym kryminał bardzo wciągający, inyrygujacy, z dużą ilością wątków, które w końcowej fazie splatają się w całość. Nie jest to co prawda typ...

Wydawało mi się, że skoro autorka ma kilkadziesiąt bardzo wysoko ocenianych książek na swoim koncie to na pewno warto cierpliwie czekać w bibliotecznej kolejce na swoją kolej. W tym wypadku srogo się pomyliłam. Czytając pierwszy tom śmiertelnych wyliczanek odczuwałam duży dysonans między archaicznym stylem narracji (bardzo ładnym stylem, ale zdecydowanie bardziej pasującym do romansu niż do kryminału) a potocznym językiem i slangiem charakteryzującym dialogi bohaterów. Swoją drogą bohaterowie też trochę jak z romansu - mdli i nijacy, i albo jednoznacznie pozytywni albo negatywni, nic pomiędzy. Dodatkowo autorka na wszystkie problemy bohaterów miała gotowe rozwiązanie, czyli takie idealizowanie życia, które przecież nigdy idealne nie jest. Akcji w tej książce nie ma, więcej przemyśleń bohaterów niż jakichś działań. Ogromne rozczarowanie, dlatego panią Greń definitywnie wykreślam.

Wydawało mi się, że skoro autorka ma kilkadziesiąt bardzo wysoko ocenianych książek na swoim koncie to na pewno warto cierpliwie czekać w bibliotecznej kolejce na swoją kolej. W tym wypadku srogo się pomyliłam. Czytając pierwszy tom śmiertelnych wyliczanek odczuwałam duży dysonans między archaicznym stylem narracji (bardzo ładnym stylem, ale zdecydowanie bardziej pasującym...

Uwielbiam książki Pani Hanny. Po raz kolejny mnie nie zawiodła. To po prostu trzeba przeczytać.

Uwielbiam książki Pani Hanny. Po raz kolejny mnie nie zawiodła. To po prostu trzeba przeczytać.

Kolejna bardzo dobra powieść Hanny Greń. Ciekawa, wartka akcja i bohaterowie, którzy od razu wzbudzili moją sympatię.

Kolejna bardzo dobra powieść Hanny Greń. Ciekawa, wartka akcja i bohaterowie, którzy od razu wzbudzili moją sympatię.

Polubiłam Konstantego i resztę bohaterów, czytam dalej śmiertelne wyliczanki.

Polubiłam Konstantego i resztę bohaterów, czytam dalej śmiertelne wyliczanki.