Zupełnie nie przypadła mi do gustu. To jest dokładnie ten typ książek, których sensu powstawania nie rozumiem, obowiązkowo z dziwnymi scenami erotycznymi i dialogami od czapy. Nie polecam.

Zupełnie nie przypadła mi do gustu. To jest dokładnie ten typ książek, których sensu powstawania nie rozumiem, obowiązkowo z dziwnymi scenami erotycznymi i dialogami od czapy. Nie polecam.

Czytając odczuwałam niepokój. Miałam wrażenie, że nakładające się narracje mają wprowadzić mój umysł w stan otumanienia. Czułam oderwanie od rzeczywistości. Za wszelką cenę próbowałam ocalić i umiejscowić drzewko pomarańczy, które ostatecznie okazuje się być elementem materii łączącym różną czasoprzestrzeń.

Czytając odczuwałam niepokój. Miałam wrażenie, że nakładające się narracje mają wprowadzić mój umysł w stan otumanienia. Czułam oderwanie od rzeczywistości. Za wszelką cenę próbowałam ocalić i umiejscowić drzewko pomarańczy, które ostatecznie okazuje się być elementem materii łączącym różną czasoprzestrzeń.

Ufff... wreszcie to skończyłam... Okropna jest ta książka. I to nie dlatego, że jest źle napisana, bo tak nie jest, a ze względu na to, o czym traktuje. Nie pamiętam, żebym czytała tak dołujący tekst. Forma jest dość oryginalna, do czytania całkiem znośna, natomiast opis rozpadu rodziny i w pewien sposób człowieczeństwa jest potworny. Wszyscy tu uciekają od tego, co się dzieje, i umierają w sposób metafizyczny. Wiele razy, nieszczęśliwie, zmierzając ku zagładzie. Dla nikogo i niczego nie ma ratunku, ciągle w dół, aż rzygać się chce. Czuję się chora po i w stanie depresji po tej książce. Powinno się do niej dołączać karnet na psychoterapię. I dlatego nie ma gwiazdek. Za formę byłoby sporo, za moje wrażenia i emocje nie mogę postawić wcale. Ech... nie ma już nadziei...

Ufff... wreszcie to skończyłam... Okropna jest ta książka. I to nie dlatego, że jest źle napisana, bo tak nie jest, a ze względu na to, o czym traktuje. Nie pamiętam, żebym czytała tak dołujący tekst. Forma jest dość oryginalna, do czytania całkiem znośna, natomiast opis rozpadu rodziny i w pewien sposób człowieczeństwa jest potworny. Wszyscy tu uciekają od tego, co się...

"Nieważcy" to trzy powieści w jednej: kobieta mieszkająca z rodziną w Meksyku zaczyna pisać książkę o swoim dawnym życiu. Jej bohaterka pracuje jako tłumacz w niszowym nowojorskim wydawnictwie i zaczyna obsesyjnie badać życie i twórczość mało znanego meksykańskiego poety, Gilberta Owena, by w rezultacie spreparować jego rzekome manuskrypty. Tenże z kolei opisuje swój nieciekawy pobyt w Nowym Jorku w 1928 r. i przymierza się do napisania powieści o nieznajomej z metra, uderzająco podobnej do pisarki z Meksyku.

Te trzy poszatkowane historie są na tyle misternie ze sobą splecione, że chwilami trudno rozróżnić szwy i stwierdzić jednoznacznie, kto opowiada. Głosy poszczególnych narratorów nakładają się na siebie i rezonują; przenikają się osoby, miejsca i czasy, a na koniec fabuła zgrabnie się zapętla, bo – jak mówi Owen – ludzie umierają wielokrotnie, opuszczają jedno życie, by rozpocząć następne. Kolejne wcielenia zawsze jednak coś łączy, w "Nieważkich" takim łącznikiem będzie przede wszystkim pisanie, ale też metro i wyschnięte drzewko pomarańczowe w charakterystycznej doniczce.

Valeria Luiselli stworzyła znakomitą książkę o literatach i literaturze, która może stanowić jednocześnie wygodny azyl oraz pole do gry (pisarka nie bez powodu bawi się z synem w chowanego). "Nieważcy" to również opowieść o Nowym Jorku – współczesnym i tym z okresu rozkwitu Harlemu, kiedy w klubach grywał Duke Ellington, a na ulicy można było spotkać Ezrę Pounda albo Federico Lorkę. Stworzyć strukturę pełną luk, żeby zawsze można było przewrócić stronę i zamieszkać w kolejnej [s. 21] – to założenie autorka zrealizowała w pełni i z brawurą.

http://czytankianki.blogspot.com/2017/02/twarze-w-tumie.html

"Nieważcy" to trzy powieści w jednej: kobieta mieszkająca z rodziną w Meksyku zaczyna pisać książkę o swoim dawnym życiu. Jej bohaterka pracuje jako tłumacz w niszowym nowojorskim wydawnictwie i zaczyna obsesyjnie badać życie i twórczość mało znanego meksykańskiego poety, Gilberta Owena, by w rezultacie spreparować jego rzekome manuskrypty. Tenże z kolei opisuje swój...

Zasugerowałam się opiniami czytelników, dlatego oczekiwałam czegoś wyjątkowego. Moje oczekiwania nie zostały spełnione.
Szczerze mówiąc to okropnie się wynudziłam i zmęczyłam. Walczyłam z formą wypowiedzi, próbując ułożyć w całość porozrzucaną i przemieszaną treść. Autorka nie potrafiła mnie zainteresować, przykuć uwagi, sprowokować emocji.
To nie była moja wrażliwość.

Zasugerowałam się opiniami czytelników, dlatego oczekiwałam czegoś wyjątkowego. Moje oczekiwania nie zostały spełnione.
Szczerze mówiąc to okropnie się wynudziłam i zmęczyłam. Walczyłam z formą wypowiedzi, próbując ułożyć w całość porozrzucaną i przemieszaną treść. Autorka nie potrafiła mnie zainteresować, przykuć uwagi, sprowokować emocji.
To nie była moja wrażliwość.

Książka jest absolutnie rewelacyjna dlatego nie dziwię się, ze tak wiele osób po nią sięga. Jest dobrze napisana, zaskakuje, ale pokazuje nam też troszkę inny świat. Brawo dla autorki, że pomimo tak młodego wieku potrafiła stworzyć tak dojrzałe dzieło.

Książka jest absolutnie rewelacyjna dlatego nie dziwię się, ze tak wiele osób po nią sięga. Jest dobrze napisana, zaskakuje, ale pokazuje nam też troszkę inny świat. Brawo dla autorki, że pomimo tak młodego wieku potrafiła stworzyć tak dojrzałe dzieło.

Mnie osobiście książka ta bardzo przypadła do gustu i zgadzam się tutaj ze wszystkimi opiniami, mówiącymi o tym, że jest to idealne lektura na jesienne wieczory. Przede wszystkim sama fabuła jest bardzo ciekawa, bo zawiera liczne nawiązania do zjawisk paranormalnych, a w końcu raczej na co dzień nie obcujemy z duchami, przynajmniej ja takich doświadczeń nie mam. Poza tym generalnie Nieważcy wciągają na maksa i sprawiają, że zaczynamy się zastanawiać, nad sensem egzystencji i tym, co będzie, kiedy już odejdziemy. Przynajmniej ja tak mam.

Mnie osobiście książka ta bardzo przypadła do gustu i zgadzam się tutaj ze wszystkimi opiniami, mówiącymi o tym, że jest to idealne lektura na jesienne wieczory. Przede wszystkim sama fabuła jest bardzo ciekawa, bo zawiera liczne nawiązania do zjawisk paranormalnych, a w końcu raczej na co dzień nie obcujemy z duchami, przynajmniej ja takich doświadczeń nie mam. Poza tym...

ciekawa, niepokojąca z dużą dozą melancholijnego nastroju..uwielbiam takie pozycje - w sam raz na jesienne, długie wieczory. Książka nie jest łatwa i na pewno każdemu nie przypadnie do gustu.

ciekawa, niepokojąca z dużą dozą melancholijnego nastroju..uwielbiam takie pozycje - w sam raz na jesienne, długie wieczory. Książka nie jest łatwa i na pewno każdemu nie przypadnie do gustu.

Świetna pozycja! Wreszcie jakiś powiew świeżości. Książka pisana niekonwencjonalnie - kilka historii przeplata się na każdej stronie. Jedyny minus to taki, że łatwo można się pogubić w wątkach jak się odejdzie od książki. Dlatego polecam przysiąść w sobotę lub niedzielę i przerobić ją na raz :)

Świetna pozycja! Wreszcie jakiś powiew świeżości. Książka pisana niekonwencjonalnie - kilka historii przeplata się na każdej stronie. Jedyny minus to taki, że łatwo można się pogubić w wątkach jak się odejdzie od książki. Dlatego polecam przysiąść w sobotę lub niedzielę i przerobić ją na raz :)

ciekawa pozycja...klimat dość ciężki i gęsty w książce przeplatany fajnymi historyjkami rodzinnymi z dziećmi w roli głównej. Pasuje na długie jesienne wieczory.

ciekawa pozycja...klimat dość ciężki i gęsty w książce przeplatany fajnymi historyjkami rodzinnymi z dziećmi w roli głównej. Pasuje na długie jesienne wieczory.