Gdyby chcieć "Skarby w spodniach" połknąć w kilka wieczorów to ta książka niechybnie zanudziłaby na śmierć, proszę tego nie próbować. Ten zbiór krótkich relacji z życia żydowskiej dzielnicy Warszawy, pisanych dla Expressu Porannego w latach 1930/31, czytałem z przerwami, po dwie lub trzy historyjki jednorazowo, w sumie przez jakieś dwa lata, czyli chyba podobnie do czasu ukazywania się ich w gazecie. I chyba dzięki temu uniknąłem znużenia przez multum bohaterów i wątków, gąszcz ulic z numerami, przypadków zabawnych i zupełnie zwykłych (a może już po latach nieczytelnych). Ostatecznie wystawiam książce ocenę dobrą, ale myślę, że to raczej pozycja dla osób wytrwale zainteresowanych kulturą żydowską i przedwojenną Warszawą lub dla miłośników prozy niejakiego Stefana Wiecheckiego (Stalowa 1).

Gdyby chcieć "Skarby w spodniach" połknąć w kilka wieczorów to ta książka niechybnie zanudziłaby na śmierć, proszę tego nie próbować. Ten zbiór krótkich relacji z życia żydowskiej dzielnicy Warszawy, pisanych dla Expressu Porannego w latach 1930/31, czytałem z przerwami, po dwie lub trzy historyjki jednorazowo, w sumie przez jakieś dwa lata, czyli chyba podobnie do czasu...