Mia zostaje porwana przez Colina, który ma ją dostarczyć szefowi w celu żądania okupu od jej ojca. Jednak mężczyzna w ostatniej chwili rezygnuje z tego planu i wywozi kobietę do opuszczonej chaty. Tam spędzają zimę - od nienawiści, gróźb, więzienia, czas spędzony we dwójkę przeradza się w coś, czego oboje do końca nie rozumieją...

Rozczarowałam się tą opowieścią. Lubię historie kręcące się wokół syndromu sztokholmskiego, ale tutaj było to takie... miałkie. Myślałam też, że narracja będzie prowadzona też przez Mię, ale nie była, więc błędny opis książki na dodatkowy minus.
Właściwie nic tu się nie działo, nie było nic porywającego. Zdarzały się ciekawe wątki, co trochę uratowało książkę. Ale jak dla mnie autorka nie potrafiła zdecydować, czemu Colin porwał Mię - na początku historii jest jedna wersja, a w połowie znowu inna. Do tego Gabe i Eve - po co to? Zakończenie na szczęście dość zaskakujące, jakiś plus.
Ale ogólnie dla mnie książka bardziej na nie.

Mia zostaje porwana przez Colina, który ma ją dostarczyć szefowi w celu żądania okupu od jej ojca. Jednak mężczyzna w ostatniej chwili rezygnuje z tego planu i wywozi kobietę do opuszczonej chaty. Tam spędzają zimę - od nienawiści, gróźb, więzienia, czas spędzony we dwójkę przeradza się w coś, czego oboje do końca nie rozumieją...

Rozczarowałam się tą opowieścią. Lubię...

Totalnie nie wciągnęła mnie ta historia. Książka która meczyla zamiast sprawiać przyjemność. Nie polecam

Totalnie nie wciągnęła mnie ta historia. Książka która meczyla zamiast sprawiać przyjemność. Nie polecam

Kompletnie mnie nie zainteresowała fabuła tej książki. Ani bohaterowie. Odłożyłam bez żalu, szkoda czasu.

Kompletnie mnie nie zainteresowała fabuła tej książki. Ani bohaterowie. Odłożyłam bez żalu, szkoda czasu.

Po przeczytaniu Zaginionej kobiety od razu sięgnęłam po następną książkę tej autorki i nie rozczarowałam się, nie miałam tu już co prawda efektu wow, ale podoba mi się ten styl pisania, ta narracja. Czytam kolejną ale mam pewną obawę, że jest tendencja spadkowa...
Hmmm może powinnam zmienić kolejność czytania, albo przeplatać książkami innych autorów :)

Po przeczytaniu Zaginionej kobiety od razu sięgnęłam po następną książkę tej autorki i nie rozczarowałam się, nie miałam tu już co prawda efektu wow, ale podoba mi się ten styl pisania, ta narracja. Czytam kolejną ale mam pewną obawę, że jest tendencja spadkowa...
Hmmm może powinnam zmienić kolejność czytania, albo przeplatać książkami innych autorów :)

Jest to pierwsza książka tej autorki po którą sięgnęłam. Bardzo powoli jesteśmy wprowadzani w misternie uknutą intrygę. Wartka akcja, niecodzienne zwroty, a także zaskakujący finał. Nie rozumiem dlaczego średnia ocen dla tej pozycji jest taka niska.

Jest to pierwsza książka tej autorki po którą sięgnęłam. Bardzo powoli jesteśmy wprowadzani w misternie uknutą intrygę. Wartka akcja, niecodzienne zwroty, a także zaskakujący finał. Nie rozumiem dlaczego średnia ocen dla tej pozycji jest taka niska.

Ciekawie skonstruowany i trzymający w napięciu thiller. Podoba mi się przedstawienie historii z różnych perspektyw. Końcówka też na plus. Nie pomyślałabym, że właśnie tak się może skończyć... Nie wiem jednak czemu, ale czuję jakiś niedosyt. Może historia wydała mi się zbytnio przekombinowana? Naprawdę trudno mi powiedzieć, ale liczyłam że zrobi na mnie większe wrażenie. Chwilami fabuła troszkę się wlecze i brakuje zwrotów akcji. Nie mniej jednak polecam, bo to naprawdę ciekawa pozycja. Nie jest to kolejny dreszczowiec pisany wg określonego schematu.

Ciekawie skonstruowany i trzymający w napięciu thiller. Podoba mi się przedstawienie historii z różnych perspektyw. Końcówka też na plus. Nie pomyślałabym, że właśnie tak się może skończyć... Nie wiem jednak czemu, ale czuję jakiś niedosyt. Może historia wydała mi się zbytnio przekombinowana? Naprawdę trudno mi powiedzieć, ale liczyłam że zrobi na mnie większe wrażenie....

nie sądziłam że ta książka tak mnie oczaruje... polecam w 1001 % 😍
pewnego wieczoru pewna dziewczyna zostaje porwana , ma na imię Mia. jest córka sędziego od którego chcą okup .Sam porywacz działa na zlecenie Dalmara, a go Owena przyciąga duża kasa bo chora matkę której chce pomóc. Owen ma dostarczyć Mię Dalmarowi jednak zmienia zdanie i więzi ja na odludziu przez 3 miesiące. Trwają poszukiwania matka zalewa się łzami a ojciec zachowuje się jakby nie miał serca.
Mia i Owen przebywając że sobą tyle czasu nawiązują w końcu kontakt ... dobry kontakt że sobą ....ona go pokochała??? on ja też?
Mia po powrocie do domu przeżywa szok i nie pamięta co się stało... skąd dziecko... gdzie Owen???
Kto stoi za porwaniem dziewczyny ... może ona sama???

nie sądziłam że ta książka tak mnie oczaruje... polecam w 1001 % 😍
pewnego wieczoru pewna dziewczyna zostaje porwana , ma na imię Mia. jest córka sędziego od którego chcą okup .Sam porywacz działa na zlecenie Dalmara, a go Owena przyciąga duża kasa bo chora matkę której chce pomóc. Owen ma dostarczyć Mię Dalmarowi jednak zmienia zdanie i więzi ja na odludziu przez 3...

Przewidywalna i stanowczo zbyt ckliwa. Bohaterowie zachowują się nielogicznie i głupio. Relacje budujące się pomiędzy głównymi postaciami są okrutnie wymuszone. Do szybkiego przeczytania i zapomnienia.

Przewidywalna i stanowczo zbyt ckliwa. Bohaterowie zachowują się nielogicznie i głupio. Relacje budujące się pomiędzy głównymi postaciami są okrutnie wymuszone. Do szybkiego przeczytania i zapomnienia.

Widzę na okładce GRZECZNEJ DZIEWCZYNKI słowa, które w ostateczności mnie przekonują do kupna książki, a mianowicie: „jeszcze lepsza od światowej sławy bestseller „Zaginiona dziewczyna”. Żywię nadzieję, że po takiej obietnicy, lektura musi być ciekawa i wciągająca…

Nie pojmuję jak można tak rzucać puste słowa bez jakiegokolwiek pokrycia!
A taka reklama jak na okładce tej powieści, jest obrazą dla pani Gillian Flynn.
GRZECZNA DZIEWCZYNKA nie jest ani zaskoczeniem dla mnie ani lekturą wysokich lotów. Od pierwszych stron można się domyślić zakończenia.Proza autorki natomiast jest lekka, przez co łatwo przebrnąć do kolejnych wydarzeń.

Narratorem historii jest porywacz Colin (Owen),matka porwanej Mii - Eve, policjant Gabe.
Trójka ludzi, od siebie tak różnych. Poznamy ich punkt widzenia, przeszłość oraz ukryte pragnienia. Pisarka bawi się chronologią.
Po czasie będziemy mieć dość czytania o ciężkim dzieciństwie Colina, (nawet nie możesz mu współczuć, bo sam bohater tego nie chce),lamentów wiecznie nieszczęśliwej Eve i Gabe’a, który na siłę chce przypiąć sobie oznakę „stróża prawa”.
Nie polubiłam żadnego charakteru. Gardziłam również Mią, która niczym rozkapryszona księżniczka miała klapki na oczach i dopiero wraz z poznaniem Owena uczy się pokory i życia.

Tę historię mogę śmiało porównać do Pięknej i Bestii.
Ona młoda i piękna, wywodząca się z zamożnej rodziny. On, brutalny, cyniczny, można powiedzieć, że życie go nie rozpieszczało.
Autorka rysuje nam krzywizny pod adresem miłości, pokazuje, że nie zawsze ona jest niewinna i nieskazitelna.

Widzę na okładce GRZECZNEJ DZIEWCZYNKI słowa, które w ostateczności mnie przekonują do kupna książki, a mianowicie: „jeszcze lepsza od światowej sławy bestseller „Zaginiona dziewczyna”. Żywię nadzieję, że po takiej obietnicy, lektura musi być ciekawa i wciągająca…

Nie pojmuję jak można tak rzucać puste słowa bez jakiegokolwiek pokrycia!
A taka reklama jak na okładce tej...

Przewidywalna. Gdzieś podczas przeskakiwania po narracjach i różnych momentach w czasoprzestrzeni pojawiły się drobne nieścisłości. Dorośli zachowują się infantylnie, relacje między nimi też przedstawiono w ten sposób.

Przewidywalna. Gdzieś podczas przeskakiwania po narracjach i różnych momentach w czasoprzestrzeni pojawiły się drobne nieścisłości. Dorośli zachowują się infantylnie, relacje między nimi też przedstawiono w ten sposób.