Mi się podobała ta książka. Lekko i przyjemnie się czyta. Polecam

Mi się podobała ta książka. Lekko i przyjemnie się czyta. Polecam

Tajemny dziennik Marii Antoniny to napisana w formie pamiętnika historia życia francuskiej królowej. Mimo, że powieść w wielu momentach stanowi literacką fikcję to w większości jest ona poparta wieloletnimi badaniami autorki nad historią życia tej barwnej postaci.
Maria Antonina rozpoczyna prowadzenie dziennika w młodości zaczynając od czasów dzieciństwa, szczegółowo opowiadając o swojej rodzinie. Dziennik, który był dla niej karą zadaną przez spowiednika towarzyszy młodziutkiej księżniczce, a później królowej na dworze Francji.
To w nim królowa opisuje swoje wszystkie troski dotyczące życia małżeńskiego a później i macierzyństwa. Dziennikowi powierza swoje rozterki dotyczące losów kraju w którym przyszło jej panować. Również tam ujawnia swoje najintymniejsze sekrety dotyczące trwającego wiele lat romansu. W czasach, gdy na dworze otaczają ją szpiedzy, a każdy ruch i gest jest osądzany i szeroko komentowany to ten sekretny zeszyt jest dla królowej spowiednikiem, najlepszym przyjacielem i największą pociechą w ...
https://naticzyta.blogspot.com/2018/04/krolowa-sprzecznych-emocji.html

Tajemny dziennik Marii Antoniny to napisana w formie pamiętnika historia życia francuskiej królowej. Mimo, że powieść w wielu momentach stanowi literacką fikcję to w większości jest ona poparta wieloletnimi badaniami autorki nad historią życia tej barwnej postaci.
Maria Antonina rozpoczyna prowadzenie dziennika w młodości zaczynając od czasów dzieciństwa, szczegółowo...

Marii Antoninie daleko było do zostania postacią ukochaną przez lud. Trudno nawet stwierdzić, że nastawienie paryżan do królowej było przynajmniej neutralne. Ludzie obojętni nie przeprowadzają bowiem kilku (nieudanych) zamachów, nie ścinają głów na gilotynie. Nie obrzucają obelgami.
Maria Antonina była postacią powszechnie znienawidzoną.
Z pewnością wpływ na taki stan rzeczy miał fakt, że była Austriaczką. Czy jednak naprawdę była także niemalże powtorem? Osobą próżną, zapatrzoną w kosztowności i przepych, obojętną na cierpienie innych? Czy tragiczną śmierć królowej można tym właśnie usprawiedliwić?
Przeszło dwieście lat po tym wydarzeniu dalej można napotkać równie krzywdzące poglądy. Prawdziwa osobowość i motywacje Marii Antoniny zginęły bowiem w chaosie Wielkiej Rewolucji i w trudnych czasach, w jakich przyszło jej rządzić razem z dość niekompetentnym mężem, Ludwikiem XVI.
Na szczęście można zaobserwować próby humanizacji tej postaci, obiektywnego ukazania jej życia.
"Tajemny dziennik Marii Antoniny" nie jest biografią, co podkreśla sama autorka. Ta powieść, dość luźno oparta na faktach (i niektórych niepotwierdzonych teoriach) ma za zadanie przybliżyć życie królowej, ukazanie jej jako zwykłego człowieka. Konstrukcja książki sprawdza się przy tym bardzo dobrze - śledząc kolejne wpisy do dziennika śledzimy kolejne mijające miesiące i lata - zaczynając od wiedeńskiego pałacu na francuskim więzieniu kończąc. Lekturę czyta się względnie szybko, mało jest w niej momentów nużących.
Jest to między innymi zasługa, jak wspomniałam, wykorzystania niepotwierdzonych hipotez historycznych czy nadinterpretacji faktów - jak np. kwestia domniemanego romansu władczyni z Alexem Fersenem (podróż do Szwecji jest całkowicie zmyślona i nieprawdopodobna). Niektóre wątki są fikcyjne i przerysowane do granic możliwości (Amelia, Eryk). Odrobinę irytowała mnie konieczność sprawdzania co zawartego w powieści pokrywa się z prawdą historyczną, a co nie - ale jak zostało to już kilkakrotnie wspomniane, zgodność z wszystkimi wydarzeniami z przeszłości nie jest celem autorki.
Oprócz dostarczenia rozrywki dzieło Carolly Erickson zdołało wzbudzić we mnie zainteresowanie postacią Marii Antoniny i chęć zapoznania się z jej profesjonalną biografią. Królowa bowiem bez wątpienia miała wady. Była próżna, lubiła bogactwo, być może zdradzała Ludwika XVI. Była jednak także cudzoziemką, która przybyła do obcego jej kraju. Kochającą matką dbającą o rodzinę. Ofiarą brutalnej i gwałtownej Rewolucji.
Niezależnie od przywar, nikt bowiem nie zasługiwał na morderstwo najbliższych, fałszywe oskarżenie o molestowanie własnego dziecka, a wreszcie tragiczny koniec pod ostrzem gilotyny.
Polecam przeczytać "Tajemny dziennik Marii Antoniny" z przymrużeniem oka, jako łagodne wprowadzenie do historii austriackiej monarchini i zachętę do samodzielnego zgłębienia tematu. Zwłaszcza biorąc pod uwagę, że nic nie jest czarno-białe, jak na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać.

Marii Antoninie daleko było do zostania postacią ukochaną przez lud. Trudno nawet stwierdzić, że nastawienie paryżan do królowej było przynajmniej neutralne. Ludzie obojętni nie przeprowadzają bowiem kilku (nieudanych) zamachów, nie ścinają głów na gilotynie. Nie obrzucają obelgami.
Maria Antonina była postacią powszechnie znienawidzoną.
Z pewnością wpływ na taki...

Maria Antonina - królowa znienawidzona przez lud. Maria Antonina kojarzona jest z przepychem, bogactwem i życiem ponad stan. Gdy lud głodował, ona wybierała klejnoty i oddawała się dworskim uciechą. Nic więc dziwnego, że lud nie pałał do niej miłością. Jednak Maria Antonina miała również swoje problemy i troski. Mąż który nie chce się do niej zbliżyć, arystokracja wytykająca jej, że nie dała Francji potomka, brak uczucia ze strony męża i sztywne zasady. Wiele osób chciałoby wiedzieć, jak to jest być Marią Antoniną. A gdyby tak napisała dziennik?


Autorka wprowadza nas w świat Wersalu, przepychu i życie francuskiej arystokracji. Towarzyszymy Marii Antoninie w najważniejszych momentach jej życia i możemy je przeżyć razem z nią. Można się doszukać kilku nieścisłości historycznych, jak choćby opis Ludwika XVI. Jednak zakładając, że książką jest powieścią historyczną zawierającą wiele fikcji literackiej, to jest dość dobra. Wszyscy fani powieści historycznej oraz Marii Antoniny powinni być zachwyceni. Autorka pisze dość lekko i w subtelny sposób ukazuje tragiczne życie Marii Antoniny, która jako nastolatka została poślubiona i wysłana do obcego kraju. Antonina miała zaledwie 13 lat, gdy przyszło jej wyjść za delfina Francji. Obce dla niej zasady i intrygi wersalu, ciągłe kpiny z powodu braku potomka oraz brak bliskich u boku, sprawia, że współczujemy jej.

Maria Antonina - królowa znienawidzona przez lud. Maria Antonina kojarzona jest z przepychem, bogactwem i życiem ponad stan. Gdy lud głodował, ona wybierała klejnoty i oddawała się dworskim uciechą. Nic więc dziwnego, że lud nie pałał do niej miłością. Jednak Maria Antonina miała również swoje problemy i troski. Mąż który nie chce się do niej zbliżyć, arystokracja...

Straszne! To jest chyba powieść dla nastolatek, przynajmniej takim językiem jest napisana. Nie dałem rady przeczytać więcej jak 40 stron w trakcie czytania których się wymęczyłem, zirytowałem i zniechęciłem, zwłaszcza tym wątkiem romansu Antoniny ze stajennym, boże kto takie rzeczy wymyśla?! Autorka powinna się przerzucić na jakieś Harleqinny, bo ma dar do pisania w takim stylu. Do książek historycznych na pewno nie.

Straszne! To jest chyba powieść dla nastolatek, przynajmniej takim językiem jest napisana. Nie dałem rady przeczytać więcej jak 40 stron w trakcie czytania których się wymęczyłem, zirytowałem i zniechęciłem, zwłaszcza tym wątkiem romansu Antoniny ze stajennym, boże kto takie rzeczy wymyśla?! Autorka powinna się przerzucić na jakieś Harleqinny, bo ma dar do pisania w takim...

Choć ta powieść jest fikcją literacką, świetnie się ją czyta. Autorka dobrze dobrała postacie i stworzony obraz wydaje się niesamowicie realistyczny. Jak sama pisze : "... w tym wypadku wszystko co wymyśliłam, wynika z głębokiej wiedzy o życiu Marii Antoniny i otaczających ją ludzi..".
Gorąco polecam!

Choć ta powieść jest fikcją literacką, świetnie się ją czyta. Autorka dobrze dobrała postacie i stworzony obraz wydaje się niesamowicie realistyczny. Jak sama pisze : "... w tym wypadku wszystko co wymyśliłam, wynika z głębokiej wiedzy o życiu Marii Antoniny i otaczających ją ludzi..".
Gorąco polecam!

Taka sobie książka. Myślałam że jest na faktach i się rozczarowałam bo to fikcja. Jeśli chcecie odpocząć od innych książek to jest to odpowiedni tytuł - po jej przeczytaniu inne książki wydają się rewelacyjne.

Taka sobie książka. Myślałam że jest na faktach i się rozczarowałam bo to fikcja. Jeśli chcecie odpocząć od innych książek to jest to odpowiedni tytuł - po jej przeczytaniu inne książki wydają się rewelacyjne.

Autorka wplotła powieść w konwencję fikcyjnego pamiętnika historycznej postaci.
Maria Antonina , bo o niej mowa, to zdecydowanie tragiczna historyczna postać.
Tak jak np rodzina Romanowów znalazła się w niewłaściwym momencie historii , w niewłaściwym miejscu.
Kobiety zresztą, w dawnych czy bardziej bliższych czasach , im bardziej były utytułowane z racji pochodzenia, tym mniej miały do powiedzenia w kwestii swojego zycia i przyszłości.
Gdy mówimy o domach panujących sprawa przyszłości , czy mariażu często zostawała rozstrzygana ,juz przy narodzinach , względnie niewiele pózniej w ramach kontraktów scalających domy panujące , gwarantujące sojusze wygodne dla państw .Natomiast przyszłość i szczęście ewentualnej oblubienicy nie interesowały nikogo z rodzicami włącznie.
Tak i tez było w przypadku bohaterki powieści .Polecam lekturę , jako wartą zapoznania się z faktami historycznymi , ale i też z tragedią dziewczynki przeistaczającej sie w młodą kobietę,a później w dojrzałą władczynię, której los nie oszczędził żadnego z tragicznych wydarzeń. Od nienawiści narodu , którego była królową , przez nieszczęśliwą miłość , po uwięzienie , upokarzające warunki w czasie procesu , a wreszcie śmierć na szafocie.

Autorka wplotła powieść w konwencję fikcyjnego pamiętnika historycznej postaci.
Maria Antonina , bo o niej mowa, to zdecydowanie tragiczna historyczna postać.
Tak jak np rodzina Romanowów znalazła się w niewłaściwym momencie historii , w niewłaściwym miejscu.
Kobiety zresztą, w dawnych czy bardziej bliższych czasach , im bardziej były utytułowane z racji pochodzenia, tym...

Książka dobra, choć bardzo drażniło mnie dziecięce wstawianie informacji o dzienniku. Miałam wrażenie, że autorka takiego nigdy nie prowadziła i myślała, że tak będzie dobrze :) Dla mnie nie było. Za wszelką cenę autorka postarała się, by czytelnik polubił troszeczkę głupiutką, ale pełną serca i miłości Antoninę - jak na mój gust - udało jej się to.
Dobrze, że powstają tego typu książki, ponieważ pozwalają zastanowić się (sprawdzić w źródłach) nad prawdziwością plotek (zazwyczaj wywodzących się od niedouczonych nauczycieli w liceach),które wszyscy rozpowiadają na prawo i lewo (jak choćby rzekome zdanie rzucone do poddanych przez Anotninę, gdy lud krzyczał, że jest głodny, że nie ma chleba, ona miała odpowiedzieć "to jedzcie ciastka").
Ta książka, jak sama autorka pisze jest beletryzacją historii, ale niewątpliwie zainspirowała mnie do sięgnięcia po książkę historyczną (tej samej autorki).

Książka dobra, choć bardzo drażniło mnie dziecięce wstawianie informacji o dzienniku. Miałam wrażenie, że autorka takiego nigdy nie prowadziła i myślała, że tak będzie dobrze :) Dla mnie nie było. Za wszelką cenę autorka postarała się, by czytelnik polubił troszeczkę głupiutką, ale pełną serca i miłości Antoninę - jak na mój gust - udało jej się to.
Dobrze, że powstają...

fajna

fajna