Ta książka to przykład przeciętnej fabuły gry RPG - młody chłopak rozpoczyna przygodę, a w walce o wielkie stawki w bardzo krótkim czasie staje się praktycznie bohaterem narodowym, ma piękną żonę i znajomych w wysokich sferach.

Z tego powodu też fabuła jest czasem przewidywalna, a czasem zaskakująca. Bardzo przyjemne połączenie, bo w swej Dyzmowskiej absurdalności przypomina prawdziwe życie. Wszystko ratuje wspaniały język Pratchetta, mojego ideału literackiego.

Ta książka to przykład przeciętnej fabuły gry RPG - młody chłopak rozpoczyna przygodę, a w walce o wielkie stawki w bardzo krótkim czasie staje się praktycznie bohaterem narodowym, ma piękną żonę i znajomych w wysokich sferach.

Z tego powodu też fabuła jest czasem przewidywalna, a czasem zaskakująca. Bardzo przyjemne połączenie, bo w swej Dyzmowskiej absurdalności...

Wróciłem do tej książki z dzieciństwa i nadal uważam, że jest bardzo dobrze napisana. Sygnalizuje młodemu człowiekowi, z jak wielkimi problemami mierzyli się ówcześni mieszkańcy miast. Jednocześnie robi to w łagodny sposób, brak w niej drastyczności i kurczowego trzymania się statystyk. Czytając ją jako dorosły człowiek, obraz ten wydaje się niemal sielankowy, ale to właśnie postrzegam jako atut tej lektury - każda treść ma swoich odbiorców i przedstawienie całego okrucieństwa i biedy XIX-wiecznej Anglii przytłoczyłoby małego czytelnika.

Wróciłem do tej książki z dzieciństwa i nadal uważam, że jest bardzo dobrze napisana. Sygnalizuje młodemu człowiekowi, z jak wielkimi problemami mierzyli się ówcześni mieszkańcy miast. Jednocześnie robi to w łagodny sposób, brak w niej drastyczności i kurczowego trzymania się statystyk. Czytając ją jako dorosły człowiek, obraz ten wydaje się niemal sielankowy, ale to...

W pewną deszczową noc, w londyńskich zaułkach z powozu wypchnięta zostaje młoda kobieta, a następnie zostaje zaatakowana przez kilku osiłków. Z pomocą, z kanału, wyskakuje jej młody zbieracz Dodger. Okazuje się, że dziewczynę napadły zbiry nasłane przez jej męża, który bardzo pragnie pozbyć się swojej żony (jej teść też ma swoje za uszami).

Młody Dodger postanawia odnaleźć odpowiedzialnych za pobicie dziewczyny ludzi i wymierzyć im swoją sprawiedliwość. Taki gość jak Dodger na pewno da sobie radę. W trakcie tak zupełnie mimochodem kilkukrotnie zostaje bohaterem :)

Nie jest to Pratchett Świata Dysku, jako że opisywana historia jest bardziej tragedią i dramatem, niż komedią. Co rzuca się w oczy to dokładny opis Londynu tamtych czasów, widać autor doskonale znał realia opisywanych miejsc. Prowadzenie akcji również nie pozostawia wiele do życzenia, a wplecenie w akcję postaci historycznych dodaje całej historii realizmu. Książka godna polecenia.

W pewną deszczową noc, w londyńskich zaułkach z powozu wypchnięta zostaje młoda kobieta, a następnie zostaje zaatakowana przez kilku osiłków. Z pomocą, z kanału, wyskakuje jej młody zbieracz Dodger. Okazuje się, że dziewczynę napadły zbiry nasłane przez jej męża, który bardzo pragnie pozbyć się swojej żony (jej teść też ma swoje za uszami).

Młody Dodger postanawia odnaleźć...

Kto by pomyślał, że opowiesć o człowieku z kanałów może być tak ciekawa? Dostałam tą książkę kilka lat temu i nadal kompletnie mnie wciąga :)

Kto by pomyślał, że opowiesć o człowieku z kanałów może być tak ciekawa? Dostałam tą książkę kilka lat temu i nadal kompletnie mnie wciąga :)

Taka luźna bez szalu ale mozna przeczytac :)

Taka luźna bez szalu ale mozna przeczytac :)

Dickensowski Pratchett z Dickensem w rolach głównych! Duże, pozytywne zaskoczenie i duża zmiana klimatu względem poprzednich książek. Ciekawe.

Dickensowski Pratchett z Dickensem w rolach głównych! Duże, pozytywne zaskoczenie i duża zmiana klimatu względem poprzednich książek. Ciekawe.

Parę ładnych lat minęło odkąd czytałem cokolwiek Terryego Pratchetta. Powrót do jego twórczości mogę uznać zatem jako spotkanie po latach ze starym, dobrym znajomym. I chociaż „Spryciarz z Londynu” nie jest częścią cyklu Świat Dysku a tłumaczeniem nie zajął się rewelacyjny Piotr Cholewa to i tak bawiłem się świetnie.

100% Pratchetta w Pratchetcie. Wartka i nieprzewidywalna fabuła, genialne poczucie humoru autora, czarne, groteskowe i absurdalne, do tego spora doza sarkazmu i ironii tak właściwych twórczości Pratchetta. Nieustannie zaskakuje mnie jego fantazja i wyobraźnia a przy tym niesamowita pogoda ducha, która zawsze udziela mi się podczas lektury jego powieści. A do tego autor bawi się z czytelnikiem i robi to bardzo inteligentnie. Jest też nieobliczalny w prowadzeniu fabuły. Świetna też jest sceneria akcji czyli wiktoriańska Anglia, konkretnie Londyn z wszelkiego jego ciemnymi zakamarki, szemranym towarzystwem i niepewnością co lub kto nagle wyskoczy ze studzienki kanalizacyjnej.

Bardzo udana powieść, żałuję ogromnie, że tak późno się za nią zabrałem. I tak myślę, że to już czas ponownie przeczytać cały Świat Dysku.

Parę ładnych lat minęło odkąd czytałem cokolwiek Terryego Pratchetta. Powrót do jego twórczości mogę uznać zatem jako spotkanie po latach ze starym, dobrym znajomym. I chociaż „Spryciarz z Londynu” nie jest częścią cyklu Świat Dysku a tłumaczeniem nie zajął się rewelacyjny Piotr Cholewa to i tak bawiłem się świetnie.

100% Pratchetta w Pratchetcie. Wartka i...

Przyznaję fajnie było dzięki autorowi znowu znaleźć się w wiktoriańskim Londynie,pospacerować {po raz pierwszy} jego kanałami,pojeździć dorożkami, poznać przeróżnych jego mieszkańców, a nawet... spotkać samego Dickensa. Jest to sympatyczna powieść przygodowa, przy której czytaniu można się często pośmiać, a czasem także odkryć głębszą myśl. Zdecydowanie polecam !

Przyznaję fajnie było dzięki autorowi znowu znaleźć się w wiktoriańskim Londynie,pospacerować {po raz pierwszy} jego kanałami,pojeździć dorożkami, poznać przeróżnych jego mieszkańców, a nawet... spotkać samego Dickensa. Jest to sympatyczna powieść przygodowa, przy której czytaniu można się często pośmiać, a czasem także odkryć głębszą myśl. Zdecydowanie polecam !

Książka lekka, przyjemna, umiarkowanie wciągająca, momentami zabawna, momentami mądra. Nie jest wybitna, ale nie jest też zła. Na pewno fani twórczości Pratchetta poczują niedosyt.

Książka lekka, przyjemna, umiarkowanie wciągająca, momentami zabawna, momentami mądra. Nie jest wybitna, ale nie jest też zła. Na pewno fani twórczości Pratchetta poczują niedosyt.

Całkiem przyzwoita i prosta historia łotrzykowska. Główny bohater pomaga damie w opesji i dokonuje imponującego skoku w górę i tym samym awansu społecznego. Historia jest sympatyczna, pojawiaja sie w niej znane postacie (niektore w zadzwiajacych "odsłonach"),ale czyta sie o nich bardzo przyjemnie. Autor pokazuje nam wiktoranski Londyn do tej najmniej pieknej strony, ale mimo to histroia nie przygnębia i kilka razy zdarzyło mi się zaśmiać podczas lektury. Styl opowieści jest bardzo współczesny, co wyszło bardzo naturlanie. Przyjemna lektura, z morałem: "bądź zawsze sobą, a w końcu zostaniesz doceniony".

Całkiem przyzwoita i prosta historia łotrzykowska. Główny bohater pomaga damie w opesji i dokonuje imponującego skoku w górę i tym samym awansu społecznego. Historia jest sympatyczna, pojawiaja sie w niej znane postacie (niektore w zadzwiajacych "odsłonach"),ale czyta sie o nich bardzo przyjemnie. Autor pokazuje nam wiktoranski Londyn do tej najmniej pieknej strony, ale...