Szokująco wysoka jest ocena tej książki. Rozumiem, że błędy logiczne dotyczące pracy profilerów i policji nie kłują w oczy "zwykłych" czytelników, ale ta powieść jako całość jest słaba. Historia jest banalna, nic tu nie zaskakuje. Fabuła bardzo przewidywalna. Tak bardzo, że procesy myślowe policjantów, którzy nie potrafią wpaść na trop mordercy są prześmieszne. Rozwiązania intrygi można się domyślić najpóźniej w połowie książki. A pan z FBI stoi w miejscu... Zakończenie nie zaskakuje. Za to głupota niektórych bohaterów już tak :D
Co do pracy wielkiego pana specjalisty, byłego agenta FBI, profilera... Panu pisarzowi się wszystko poplątało, bo skończył pewnie jakąś śmieszną roczną szkołę kryminalistyki i postanowił dalej wiedzy nie pogłębiać. Nie odróżnia psychozy od psychopatii, a psychopatii od socjopatii itd. Używa terminów, które w czasach tworzenia książki nie były używane w profilowaniu (wiem, bo studiowałam akurat wtedy te przedmioty). Jak ktoś uparcie tworzy postać profilera z FBI to wypadałoby, aby się konsultował przed pisaniem, a nie plótł trzy po trzy. Gdy wreszcie, po jakichś 500 stronach pierwszy raz dochodzi do sławnego "wchodzenia w skórę mordercy" to Chattam naprawdę daje czadu wymyślając kompletne brednie.
I nie, nie jestem za bardzo czepialska. Są pisarze, którzy nie mylą terminologii i nie wymyślają założeń profilowania, czy ogólnie psychologii, z palca. Jakoś potrafią przygotować się do napisania książki. Chattama nie da się czytać.

Szokująco wysoka jest ocena tej książki. Rozumiem, że błędy logiczne dotyczące pracy profilerów i policji nie kłują w oczy "zwykłych" czytelników, ale ta powieść jako całość jest słaba. Historia jest banalna, nic tu nie zaskakuje. Fabuła bardzo przewidywalna. Tak bardzo, że procesy myślowe policjantów, którzy nie potrafią wpaść na trop mordercy są prześmieszne. Rozwiązania...

klasyk!

klasyk!

Naprawdę godna uwagi pozycja. Przede wszystkim emocjonująca, trzymająca w napięciu i nie pozwalająca się odciągnąć. Akcja niezwykle dynamiczna, dzięki czemu książkę czyta się w zastraszającym tempie. Oczywiście, pojawiło się kilka minusów, które nieco zaburzały jej odbiór (jak choćby momentami nieco dziwne i przydługie opisy czy niepotrzebne, jak uważam branie w cudzysłów myśli bohaterów),ale można na to przymknąć oko. Zakończenie było dla mnie trochę ciężkie do przeżycia, ze względu na przywiązanie się do bohaterów. Mimo wszystko serdecznie polecam sięgnąć po tę lekturę.

Naprawdę godna uwagi pozycja. Przede wszystkim emocjonująca, trzymająca w napięciu i nie pozwalająca się odciągnąć. Akcja niezwykle dynamiczna, dzięki czemu książkę czyta się w zastraszającym tempie. Oczywiście, pojawiło się kilka minusów, które nieco zaburzały jej odbiór (jak choćby momentami nieco dziwne i przydługie opisy czy niepotrzebne, jak uważam branie w cudzysłów...

6,5*/10

6,5*/10

Dawno temu czytałam 3 część Trylogii zła i wydawała mi się strasznie okrutna. Po latach i wszystkich tych Kościelnych & Co jest to lajcik przy czym mamy tu w przeciwieństwie polskich autorów całkiem zgrabną intrygę. No i jest straszna. Pierwszy raz od wielu lat po pierwsze nie mogłam zasnąć a po drugie zarwałam noc czytając książkę.
Sama pozycja ma wiele błędów merytorycznych, które dziś byśmy pewnie rozwiązali bardzo szybko ale jednak przeważają walory, dla których powstała - czyli uczucie strachu oraz zaciekawienie jak to się wszystko rozstrzygnie. W książce są poruszane kwestie okultystyczne.

Dawno temu czytałam 3 część Trylogii zła i wydawała mi się strasznie okrutna. Po latach i wszystkich tych Kościelnych & Co jest to lajcik przy czym mamy tu w przeciwieństwie polskich autorów całkiem zgrabną intrygę. No i jest straszna. Pierwszy raz od wielu lat po pierwsze nie mogłam zasnąć a po drugie zarwałam noc czytając książkę.
Sama pozycja ma wiele błędów...

"Zachęcona" przez przyjaciółkę sięgnęłam po lekturę książki, która czekała już jakiś czas na wirtualnej półce w czytniku. Zło nie tylko miało być w tytule, ale również w stylistyce, która według polecającej mogła ubiegać się o "Złotą Malinę". Na szczęście pozytywnie się rozczarowałam. Historia przedstawiona w pierwszej części trylogii wciągnęła mnie bez chwili zastanowienia i nie zorientowałam się nawet, kiedy dobiegła końca. Mimo, iż w pewnym momencie czułam jakie będzie rozwiązanie zagadki, pewne zwroty akcji sprawiły, że do samego końca emocje trzymały poziom. Teraz sama zachęcę się do kolejnych części. I polecam miłośnikom kryminałów.

"Zachęcona" przez przyjaciółkę sięgnęłam po lekturę książki, która czekała już jakiś czas na wirtualnej półce w czytniku. Zło nie tylko miało być w tytule, ale również w stylistyce, która według polecającej mogła ubiegać się o "Złotą Malinę". Na szczęście pozytywnie się rozczarowałam. Historia przedstawiona w pierwszej części trylogii wciągnęła mnie bez chwili zastanowienia...

Wszystko gra, dobrze się czyta, ale jednak lektury o których się zapomina po skończeniu ostatniej strony nie są dla mnie

Wszystko gra, dobrze się czyta, ale jednak lektury o których się zapomina po skończeniu ostatniej strony nie są dla mnie

63/2023
Lubię i cenię Chattama za jego bezkompromisowość.
Autor nie oszczędza ani swoich bohaterów, ani czytelnika.
Brutalny realizm zarówno w przebiegu zbrodni, jak i – później – przy stole sekcyjnym to po prostu codzienność w życiu gliniarzy z wydziałów, które nie są wzywane do kłótni sąsiadów o miedzę, za to pojawiają się w miejscach, które spływają krwią dosłownie i w przenośni.

“Otchłań zła” to kolejna taka bezkompromisowa książka Chattama.
Sam pomysł na historię może nie jest zbyt oryginalny, ale sposób prowadzenia narracji przykuwa uwagę. Krwawe zbrodnie, mozolne śledztwo, presja opinii publicznej, naciski z góry. Plus miłość, niestety.
Niestety – gdyż o ile Chattam w mistrzowski sposób potrafi budować suspens w krwawych wątkach o tyle kreowanie napięcia erotycznego między bohaterami wypada miejscami groteskowo i kiczowato. Autorze – nie idź tą drogą, jak powiada klasyk ;)
Porzuć relacje z randek bohaterów, wracaj do stołu sekcyjnego.

Podsumowując: miłośnicy mocnych, krwawych thrillerów powinni być zadowoleni. Zwolennicy łagodnych glutów niechaj sięgają dalej po Camillę Lackberg ;)

63/2023
Lubię i cenię Chattama za jego bezkompromisowość.
Autor nie oszczędza ani swoich bohaterów, ani czytelnika.
Brutalny realizm zarówno w przebiegu zbrodni, jak i – później – przy stole sekcyjnym to po prostu codzienność w życiu gliniarzy z wydziałów, które nie są wzywane do kłótni sąsiadów o miedzę, za to pojawiają się w miejscach, które spływają krwią dosłownie i w...

W miarę udany debiut autora, ale nie zachwycił mnie.
Miało być mrocznie, z dreszczykiem, napięciem i zaskoczeniem. Nie było.
Warsztat literacki wskazuje niezbicie na debiutanta. Sam styl jest przyjemny, ale autor niepotrzebnie, wielokrotnie powtarza szczegółowe opisy technik kryminalistycznych.
Książka zła nie jest, ale nie tego się spodziewałam.
I nie rozumiem porównania jej do „Milczenia owiec”.
Gdybym wcześniej nie czytała doskonałych książek Chrisa Cartera, pewnie ten thriller podobałby mi się bardziej.
Może kolejny tom „Trylogii zła” będzie zasługiwał na wyższą ocenę.

W miarę udany debiut autora, ale nie zachwycił mnie.
Miało być mrocznie, z dreszczykiem, napięciem i zaskoczeniem. Nie było.
Warsztat literacki wskazuje niezbicie na debiutanta. Sam styl jest przyjemny, ale autor niepotrzebnie, wielokrotnie powtarza szczegółowe opisy technik kryminalistycznych.
Książka zła nie jest, ale nie tego się spodziewałam.
I nie rozumiem porównania...

Kolejna książka pana Chatttama, którą przeczytałam i którą jestem zachwycona.
Pomysł na fabułę świetny. Opisy bardzo makabryczne, tajemnicze i mroczne.
Rozwiązanie zagadki zaskakujące. Znów autor zostawił mnie z "otwartą buzią" z zaskoczenia.
Dość dużo opisów o metodach pracy w FBI i policji. Ale ciekawie opisane, więc nie można się znudzić.
Mocne 8*.

Kolejna książka pana Chatttama, którą przeczytałam i którą jestem zachwycona.
Pomysł na fabułę świetny. Opisy bardzo makabryczne, tajemnicze i mroczne.
Rozwiązanie zagadki zaskakujące. Znów autor zostawił mnie z "otwartą buzią" z zaskoczenia.
Dość dużo opisów o metodach pracy w FBI i policji. Ale ciekawie opisane, więc nie można się znudzić.
Mocne 8*.