Śliwkowa wyspa

No właśnie, tak jak wskazują gwiazdki - przeciętna. DeMille potrafi pisać o wiele ciekawiej niż zaprezentował to w tej książce. Niby kryminał z jakimś pomysłem i na początku nawet wzbudza ciekawość (tajemnicza wyspa, na której robi się badania nad wirusami i bakteriami - tak, tak, akurat przez przypadek zaczęłam czytać to gdy na świecie rozhulał się coronavirus ...).

A później dochodzą elementy ze starych legend i wszystko obraca się w jakąś baśń.
Trudno się opowiedzieć, czy główny bohater jest ciekawą postacią czy męczącą. Chyba ma swoje lepsze i gorsze momenty - może jak przeczytam kolejną część to wyrobię sobie zdanie, czy jego specyficzne poczucie humoru mi odpowiada czy drażni.

No właśnie, tak jak wskazują gwiazdki - przeciętna. DeMille potrafi pisać o wiele ciekawiej niż zaprezentował to w tej książce. Niby kryminał z jakimś pomysłem i na początku nawet wzbudza ciekawość (tajemnicza wyspa, na której robi się badania nad wirusami i bakteriami - tak, tak, akurat przez przypadek zaczęłam czytać to gdy na świecie rozhulał się coronavirus ...).

A...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie lubię oceniać książek, które przeczytałem nisko. Do tej pory nie zdarzyło mi się dać 5 gwiazdek i mniej, minimum 6. :)
Nelson DeMille stworzył bardzo ciekawą postać w postaci Johna Correya. Detektywa się polubi albo znienawidzi. Mimo swojej arogancji jest coś w takich bohaterach, co przyciąga czytelnika.
Do pewnego momentu fabuła jest oryginalna z bardzo ciekawym wątkiem wyspy Plum Island, co podnosi ocenę tej książki. Jednak w niektórych momentach Szanowny autor zaczął mocno fantazjować. Mimo, że czytało się to dobrze, to momentami było niepotrzebne. Książka bardzo rozbudowana, blisko 600 stron, ale jak wspomniałem czyta się ją przyjemnie. Na pewno sięgnę po kolejne części z tym bohaterem.

Nie lubię oceniać książek, które przeczytałem nisko. Do tej pory nie zdarzyło mi się dać 5 gwiazdek i mniej, minimum 6. :)
Nelson DeMille stworzył bardzo ciekawą postać w postaci Johna Correya. Detektywa się polubi albo znienawidzi. Mimo swojej arogancji jest coś w takich bohaterach, co przyciąga czytelnika.
Do pewnego momentu fabuła jest oryginalna z bardzo ciekawym...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ciekawy kryminał. Mimo dość długiej akcji chętnie się ją czytało. To jak detektyw John prowadzi własne dochodzenie i wkurza pozostałe postacie jest wciągające. Takie stopniowe odkrywanie prawdy. Dokładne i nie nudne opisy; byłam tam. Chodziłam krok w krok za detektywem. Fakt, zaskoczenia z zakończeniem nie było, ale wyszło przyzwoicie.

Ciekawy kryminał. Mimo dość długiej akcji chętnie się ją czytało. To jak detektyw John prowadzi własne dochodzenie i wkurza pozostałe postacie jest wciągające. Takie stopniowe odkrywanie prawdy. Dokładne i nie nudne opisy; byłam tam. Chodziłam krok w krok za detektywem. Fakt, zaskoczenia z zakończeniem nie było, ale wyszło przyzwoicie.

Pokaż mimo to

Powieść wciągająca i intrygująca. Czy może uchodzić za powieść sensacyjną z krwi i kości? Raczej nie. Bliższa w mojej opinii jest powieści przygodowej skierowanej do starszego czytelnika z wyraźną domieszką kryminału. Co prawda skrót powieści dosyć dokładnie sugeruje czytelnikowi "o co chodzi" w powieści, jednakże lektura potrafi być momentami zaskakująca.

Sama powieść do rewelacyjnych nie należy. Brak rzeczywistych tajemnic, które pozostawałyby tajemnicami do końca powieści. Bohaterowie - pomijając głównego, do którego jeszcze wrócę - do najciekawiej wykreowanych nie należą. Znajdują się w powieści, bo byli potrzebni i tyle. Każdy z nich odgrywa swoją rolę.

Natomiast główny bohater, John Correy jest nawet interesujący. Cyniczny. Opanowany. Pewny siebie. Arogancki. Z poczuciem humoru. Całkiem udany przykład samotnika uganiającego się za spódniczkami.

Ogólna ocena dobry. Rewelacji nie ma, ale lektura potrafi momentami odcisnąć uśmiech na twarzy.

Powieść wciągająca i intrygująca. Czy może uchodzić za powieść sensacyjną z krwi i kości? Raczej nie. Bliższa w mojej opinii jest powieści przygodowej skierowanej do starszego czytelnika z wyraźną domieszką kryminału. Co prawda skrót powieści dosyć dokładnie sugeruje czytelnikowi "o co chodzi" w powieści, jednakże lektura potrafi być momentami zaskakująca.

Sama...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie czytałem dużo tego autora ale czytałem kilka z Johnem Correyem i bardzo lubię tego gościa. Książka bardzo fajna.

Nie czytałem dużo tego autora ale czytałem kilka z Johnem Correyem i bardzo lubię tego gościa. Książka bardzo fajna.

Pokaż mimo to

Po Nelsona DeMille sięgnęłam trochę przypadkowo, kiedy już przeszukałam półki z nazwiskami: Deaver, Connelly i oczywiście Child- zawsze w bibliotece zerkam w te same miejsca, żeby zorientować się czy czasem coś nowego / czego jeszcze nie miałam w dłoni - nie zalega samotnie na półce.
Kiedy nie ma nic nowego - losuję. Zerkam to tu - to tam. I biorę książkę... czasem okazuje się, że to czytadło a czasem, że warto było nie trafić na ulubionego Child`a, żeby poznać kogoś innego.

Książka z zagadką- czyli to co najbardziej koi zszargane nerwy (pogoda za oknem powoduje depresję i wpycha na siłę do łóżka i wkłada książkę w dłoń). Polubiłam dowcipkującego policjanta i cieszę się, że mogłam spędzić z nim pośrednio te kilka godzin.


Jeśli ktoś z Was ma w zanadrzu nazwiska autorów, z którymi warto "spędzić" szary dzień- proszę o info, a w bibliotece pokieruję się głosem ludu.

Po Nelsona DeMille sięgnęłam trochę przypadkowo, kiedy już przeszukałam półki z nazwiskami: Deaver, Connelly i oczywiście Child- zawsze w bibliotece zerkam w te same miejsca, żeby zorientować się czy czasem coś nowego / czego jeszcze nie miałam w dłoni - nie zalega samotnie na półce.
Kiedy nie ma nic nowego - losuję. Zerkam to tu - to tam. I biorę książkę... czasem okazuje...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Daję bardzo wysoką ocenę, bo książka jest wciągająca, zabawna, zaskakująca. Dla mnie to była pozycja 'do poduszki'. Pozwalała oderwać się od spraw do załatwienia, nie załatwionych itp. Czyli wszystkiego, co przeszkadza spokojnie zasnąć :-)
Zacząłem od pierwszej z cyklu o Johnie Corey, bo wcześniej sięgnąłem po "Grę lwa". A ponieważ była fascynująca, zdecydowałem, że przeczytam wszystkie z tego cyklu. No i póki co się nie zawiodłem.

Daję bardzo wysoką ocenę, bo książka jest wciągająca, zabawna, zaskakująca. Dla mnie to była pozycja 'do poduszki'. Pozwalała oderwać się od spraw do załatwienia, nie załatwionych itp. Czyli wszystkiego, co przeszkadza spokojnie zasnąć :-)
Zacząłem od pierwszej z cyklu o Johnie Corey, bo wcześniej sięgnąłem po "Grę lwa". A ponieważ była fascynująca, zdecydowałem, że...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Po wydanej na początku tego roku ostatniej - jak na razie - dziewiętnastej części przygód Jacka Reachera zacząłem szukać czegoś, co zaspokoi mój głód dobrej sensacji. Polecono mi cykl Nelsona DeMille o Johnie Correyu i był to zdecydowanie dobry wybór. Nowojorski policjant, dochodzący do zdrowia w małej nadmorskiej miejscowości po postrzale na służbie, zostaje poproszony przez miejscowego szefa policji o konsultacje w sprawie śmierci małżeństwa naukowców, pracujących w rządowym ośrodku badań nad groźnymi chorobami (według oficjalnej wersji, a w wersji okolicznych mieszkańców - nad bronią biologiczną), znajdującym się na położonej nieopodal wybrzeża tytułowej Plum Island. Władze i mieszkańcy łączą ich śmierć z rzekomym handlem bronią biologiczną, jedynie Correy - który zdążył co nieco poznać ofiary przed ich śmiercią - zdaje się mieć inne zdanie.

Powieść zdecydowanie przypadła mi do gustu - mnóstwo specyficznego męskiego, nieco szowinistycznego humoru, ironii i złośliwości bohatera pod adresem wszystkich bez wyjątku niesamowicie ubarwiają bardzo ciekawie opowiedzianą i wciągającą historię. Małym minusem mogą być może zbyt częste dłużyzny i wdawanie się w nieco niepotrzebne detale, jak na przykład opisy okolicznej przyrody czy architektury. Fakt, pozwalają się nieco bardziej wczuć w klimat ale mogłoby być ich trochę mniej. Tak czy inaczej świetna pozycja dla fanów gatunku.

Po wydanej na początku tego roku ostatniej - jak na razie - dziewiętnastej części przygód Jacka Reachera zacząłem szukać czegoś, co zaspokoi mój głód dobrej sensacji. Polecono mi cykl Nelsona DeMille o Johnie Correyu i był to zdecydowanie dobry wybór. Nowojorski policjant, dochodzący do zdrowia w małej nadmorskiej miejscowości po postrzale na służbie, zostaje poproszony...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Niezły materiał na film. Książka dobra, acz niezwalająca z nóg. Umiarkowanie polecam.

Niezły materiał na film. Książka dobra, acz niezwalająca z nóg. Umiarkowanie polecam.

Pokaż mimo to

Przygodowo-sensacyjna opowieść z wątkiem miłosnym i ukrytym skarbem w tle. Niecodzienne zbiegi okoliczności układają się jak puzzle i powoli doprowadzają do rozwiązania zawiłej sprawy morderstwa dwóch sympatycznych archeologów...

Przygodowo-sensacyjna opowieść z wątkiem miłosnym i ukrytym skarbem w tle. Niecodzienne zbiegi okoliczności układają się jak puzzle i powoli doprowadzają do rozwiązania zawiłej sprawy morderstwa dwóch sympatycznych archeologów...

Pokaż mimo to