Uwielbiam kiedy synek mówi już w listopadzie: "Mamo, chciałbym żeby Święta były już jutro". To co najprzyjemniejsze i brzmi tak banalnie, a jest na wagę złota,  to czas i chwile, które spędzamy z najbliższymi. To ten moment kiedy możemy się zatrzymać, odetchnąć i uśmiechnąć do drugiej osoby. Głowa pełna pomysłów do zrealizowania i te kolory, zapachy i muzyka. 
To co irytuje i czego unikam, to niepotrzebny chaos, nerwy i pośpiech, które próbują zakłócić ten jednak magiczny okres, na który wiele osób czeka cały rok. Ciekawe co tym razem uda się wyczarować...

Uwielbiam kiedy synek mówi już w listopadzie: "Mamo, chciałbym żeby Święta były już jutro". To co najprzyjemniejsze i brzmi tak banalnie, a jest na wagę złota,  to czas i chwile, które spędzamy z najbliższymi. To ten moment kiedy możemy się zatrzymać, odetchnąć i uśmiechnąć do drugiej osoby. Głowa pełna pomysłów do zrealizowania i te kolory, zapachy i muzyka. 
To co irytuje...

Czy lubię święta? Teraz mogę powiedzieć, że tak. Jednak nie zawsze tak było. 
Kiedyś Święta były dla mnie katorgą. Sprzątanie, gotowanie, cała złożona organizacja na kilka dni przed. Sama kolacja? Porażka. Wymuszone rozmowy, głupie pytania, ciężka atmosfera. Nie potrafiłam się cieszyć nawet ubieraniem choinki z siostrą. Czułam się jak tytułowy Grinch i jedyne, czego pragnęłam to zamknąć się na swojej górze i pogapić się w sufit. 
Jednak pewnego dnia i ja poznałam swoją Cindy Lou.  Przeuroczy chłopiec, którego adoptowała rodzina mojej przyjaciółki, pokazał mi na czym to tak naprawdę polega. Nie na prezentach, sprzątaniu, gotowaniu i jak największej ilości gości. Tylko na bliskości, miłości i po prostu radości ze spędzenia czasu, ponieważ dla tego kochanego wtedy czterolatka liczył się tylko wspólnie spędzony czas i miłość, której tak bardzo mu brakowało. Jak możecie się domyślić po tej ckliwej, ale i pięknej historii, która bardzo na mnie wpłynęła, pokochałam święta. 
I nie sprzątam, ani nie gotuje na dwa tygodnie go przodu 😀 skład ludzi również został znacznie okrojony. 
Święta spędzam z ludźmi, których kocham i którzy są dla mnie najbliżsi, cieszę się każdą spędzoną chwilą i magią tych wyjątkowych dni. 
Więc co najbardziej kocham w Świętach? Wspólne ubieranie choinki z siostrą, plotki w kuchni z mamą, przy rozgrzewającym grzańcu oraz czytanie na dobranoc małemu Ktosiowi, który jest nieodłącznym elementem moich Świąt i to jemu podaruję właśnie tę książkę. 

Czy lubię święta? Teraz mogę powiedzieć, że tak. Jednak nie zawsze tak było. 
Kiedyś Święta były dla mnie katorgą. Sprzątanie, gotowanie, cała złożona organizacja na kilka dni przed. Sama kolacja? Porażka. Wymuszone rozmowy, głupie pytania, ciężka atmosfera. Nie potrafiłam się cieszyć nawet ubieraniem choinki z siostrą. Czułam się jak tytułowy Grinch i jedyne, czego...

Święta Bożego Narodzenia to „Opowieść Wigilijna” , „ Grinch” to pełne ciepła nastrojowe
filmy rodzinne (dla moich dzieci „Kevin sam w domu”) to czas na czytanie książek przy świątecznej herbacie i kominku, zapach choinki, pierników i kolorowe światełka. Czy tak jak Grincha męczy mnie świąteczny nastrój? Zdecydowanie nie. Nie męczą mnie przygotowania do Świat, zakupy, wyszukiwanie i pakowanie prezentów, gotowanie, ubieranie choinki i przystrajanie domu. Co jest dla mnie najlepsze? Zdecydowanie jest to czas bardzo wyjątkowy, który spędzam z rodziną. Mamy wtedy czas dla siebie. Co jest najbardziej irytujące w tym magicznym czasie? I tutaj ciężko mi coś wymienić…bo
zdecydowanie należę do osób, które uwielbiają Święta.

Święta Bożego Narodzenia to „Opowieść Wigilijna” , „ Grinch” to pełne ciepła nastrojowe
filmy rodzinne (dla moich dzieci „Kevin sam w domu”) to czas na czytanie książek przy świątecznej herbacie i kominku, zapach choinki, pierników i kolorowe światełka. Czy tak jak Grincha męczy mnie świąteczny nastrój? Zdecydowanie nie. Nie męczą mnie przygotowania do Świat, zakupy,...

Z ogromną chęcią, chciałbym wygrać te książki, żeby obdarować je moją nieznośną (lecz bardzo uroczą) siostrzyczkę, która odziedziczyła sympatię do książek od ojca (czyli jej kompletny brak)

 Co uwielbiam w święta?
Będę szczery, bo podobno szczerość najbardziej opłaca - prezenty. Co jest bardziej przyjemniejsze, niż wiedzą, że druga osoba naprawdę się o to postarała? Poza tym zobaczenie radości z zrobionego prezentu, też jest warte swojej ceny i czasu poświęconego na to. Oprócz prezentów uwielbiam wszelakie wypieki (oczywiście, nie tylko jako w roli degustatora, ale również dzielnego piekarza - w dogodzeniu kubków smakowych mojej rodziny nie ma sobie równych) robione zazwyczaj z babcią i jej babcinà miłością

A czego nie lubię w świętach?
Jestem osobą, którą w uwielbia święta i wszystko co z nią związane, ale jest ta jedna, jedyna rzecz, którą nie ciepię - choinka. Czy istnieje gorszy potwór, którego można sobie wyobrazić? Pojechanie po choinkę, wybór najpiękniejszej i finalne przeniesienie od samochodu do domu, żeby na sam koniec usłyszeć, żeby na przyszły rok wybrać ładniejszą. Koszmar! Poza tym moja obsesja na punkcie czystości nie pozwala na te małe plątające się igiełki

Z ogromną chęcią, chciałbym wygrać te książki, żeby obdarować je moją nieznośną (lecz bardzo uroczą) siostrzyczkę, która odziedziczyła sympatię do książek od ojca (czyli jej kompletny brak)

 Co uwielbiam w święta?
Będę szczery, bo podobno szczerość najbardziej opłaca - prezenty. Co jest bardziej przyjemniejsze, niż wiedzą, że druga osoba naprawdę się o to postarała? Poza...

Kocham święta. Woń choinki, cudowne zapachy pieczonych ciast rozchodzące się po domu: piernika, makowca, sernika. Wspólne tworzenie ozdób, wyprawy do lasu, sprzątanie domu i obejścia. Migotliwe światło świec, lampki na choince. Rozbrzmiewające na okrągło kolędy. Wyczekiwanie na pierwszą gwiazdkę, na prezenty. Nasze małe rodzinne rytuały powtarzane co roku, scalające naszą rodzinę. Współprzeżywanie. Tworzenie wspólnych wspomnień. To, jak każdy dokłada swoją cegiełkę do tego, żeby święta za każdym razem były wyczekane, szczęśliwe, magiczne. Z biegiem lat nie zamieniłam się w Grincha, ale zaczęłam dostrzegać coraz większą komercjalizację tego święta, odejście od tradycji chrześcijańskiej, jeszcze jedno usprawiedliwienie dla naszego zakupoholizmu. Święta trochę zamieniły się w wyścig, kto wyda więcej. Jedno pozostało niezmienne - chęć dzielenia tego czasu z bliskimi.

Kocham święta. Woń choinki, cudowne zapachy pieczonych ciast rozchodzące się po domu: piernika, makowca, sernika. Wspólne tworzenie ozdób, wyprawy do lasu, sprzątanie domu i obejścia. Migotliwe światło świec, lampki na choince. Rozbrzmiewające na okrągło kolędy. Wyczekiwanie na pierwszą gwiazdkę, na prezenty. Nasze małe rodzinne rytuały powtarzane co roku, scalające naszą...

W Świętach Bożego Narodzenia najbardziej cieszy mnie wspólna kolacja przy stole z rodziną i dzielenie się opłatkiem. Gdy wszyscy są już dorośli każdy w swojej pracy, w innym domu nie mamy okazji na wspólny posiłek. Święta są właśnie tym czasem. To czy kolacja będzie super smaczna czy wszystko będzie idealne to sprawa drugorzędna, liczy się obecność rodziny. Jedynym zmartwieniem są prezenty, bo ciężko trafić w czyjś gust, a że każdy pracuje to sam sobie sprawia wymarzone rzeczy. Nie wypada też chyba co święta dawać komuś tych samych rzeczy jak np. kosmetyki czy ubrania. Czekam na Święta z tęsknotą za widokiem twarzy moich bliskich, dzięki którym atmosfera Świąt jest tak ciepła.

W Świętach Bożego Narodzenia najbardziej cieszy mnie wspólna kolacja przy stole z rodziną i dzielenie się opłatkiem. Gdy wszyscy są już dorośli każdy w swojej pracy, w innym domu nie mamy okazji na wspólny posiłek. Święta są właśnie tym czasem. To czy kolacja będzie super smaczna czy wszystko będzie idealne to sprawa drugorzędna, liczy się obecność rodziny. Jedynym...

W dzieciństwie święta to była dla mnie czysta magia. Mama-czarodziejka,
która wyczarowywała bez trudu dwanaście potraw na wigilijny stół. Tata-magik,
który odpowiadał za choinkę i rozświetlenie blaskiem lampek całego podwórka. Ja
i brat wypatrujący pierwszej gwiazdki, z niecierpliwością oczekujący tej chwili
kiedy będzie można rozpakować wymarzone prezenty. I cała rodzina, babcie,
dziadkowie, przy stole, śpiew kolęd i niezapomniana atmosfera. Z biegiem czasu
moje podejście jednak znacząco „zgrinczowiało”. Z perspektywy dorosłego
wszystko wygląda zupełnie inaczej. Przygotowanie świątecznych dań wymaga
mnóstwa czasu i wysiłku, a i tak jest obarczone ryzykiem, że nie wyjdzie albo
nie zadowoli podniebień gości. Szalejąca inflacja nieco ogranicza zapędy do spełniania
marzeń, a wywindowane ceny prądu sprawiają, że podwórko tonie w mroku. Sama
atmosfera przy stole? Cóż, też odbiega od ideału i wymaga nie lada akrobatyki,
żeby nikt się nie pokłócił tego wieczoru broniąc swoich najsłuszniejszych
racji. Tylko w świątecznych reklamach, którymi bombardują nas od listopada i w
lukrowanych filmach, o tej samej tematyce, wszystko jest piękne i magiczne.
Porównując się z takimi obrazkami narasta we mnie jeszcze dodatkowo frustracja,
że nie jestem w stanie doścignąć tego wzoru. W prawdziwym życiu nie ma bowiem
cudów i nagle w grudniu wszystko nie staje się możliwe, a ludzie, którzy nas
otaczają nie ulegają z dnia na dzień przemianie.

W dzieciństwie święta to była dla mnie czysta magia. Mama-czarodziejka,
która wyczarowywała bez trudu dwanaście potraw na wigilijny stół. Tata-magik,
który odpowiadał za choinkę i rozświetlenie blaskiem lampek całego podwórka. Ja
i brat wypatrujący pierwszej gwiazdki, z niecierpliwością oczekujący tej chwili
kiedy będzie można rozpakować wymarzone prezenty. I cała rodzina,...

Jako dziecko uwielbiałam święta. Widziałam tylko jego pozytywne strony - kolędy, pyszne potrawy na ładnie nakrytym stole, granie w gry planszowe i oczywiście prezenty i święty Mikołaj. I właśnie jako dziecko pierwszy raz obejrzałam Grincha i oglądam go w każde święta rok w rok aż do dzisiaj. Z biegiem czasu, kiedy stałam się dorosła, zaczęłam dostrzegać, że święta to obowiązki - sprzątanie, zakupy, gotowanie, pośpiech, chęć by wszystko było idealne. Mimo takiego pędu.. Nadal kocham święta, bo ich magia zbliża ludzi, pozwala na nowo się pokochać i zrozumieć, odłożyć na bok spory i żal. Narodziny Jezusa przynoszą ukojenie i radość, wlewają w serca spokój i nadzieję. Święta lubię też za powroty do rodzinnego domu, do rodziców. I uwielbiam piosenkę Driving Home for Christmas - gdzie autor tak pięknie śpiewa właśnie o takim powrocie na święta do domu, o tęsknocie. Wierzę, że magia świąt z biegiem czasu pozwoli każdemu poczuć spokój w duszy i radość.. radość ze wspólnie spędzanego czasu przy choince i śpiewie kolęd. 🎄 

Jako dziecko uwielbiałam święta. Widziałam tylko jego pozytywne strony - kolędy, pyszne potrawy na ładnie nakrytym stole, granie w gry planszowe i oczywiście prezenty i święty Mikołaj. I właśnie jako dziecko pierwszy raz obejrzałam Grincha i oglądam go w każde święta rok w rok aż do dzisiaj. Z biegiem czasu, kiedy stałam się dorosła, zaczęłam dostrzegać, że święta to...

Magia świąt ogarnia mnie coraz mocniej im jestem starsza, kiedy nikomu nie muszę niczego udowadniać, kiedy odpuszczam sobie podłogi na wysoki połysk i dwanaście dań na kolację... kiedy jestem pogodzona sama ze sobą. Święta dla mnie to radość z obdarowywania prezentami wymyślanymi już od jesieni, radość ze wspólnie spędzonego czasu bez względu na to ile go mamy dla siebie. Święta z migoczącymi światełkami pozytywnie mnie "nakręca" i przychodzi wreszcie czas, że  dzień jest coraz dłuższy.

Magia świąt ogarnia mnie coraz mocniej im jestem starsza, kiedy nikomu nie muszę niczego udowadniać, kiedy odpuszczam sobie podłogi na wysoki połysk i dwanaście dań na kolację... kiedy jestem pogodzona sama ze sobą. Święta dla mnie to radość z obdarowywania prezentami wymyślanymi już od jesieni, radość ze wspólnie spędzonego czasu bez względu na to ile go mamy dla siebie....

Potrzebowałam naprawdę wielu lat, żeby święta stały się spokojnym czasem. Mieliśmy w domu tradycję- święta zawsze u moich rodziców. Rodzina nie jest duża, widywaliśmy się często w ciągu roku, więc nie było to żadne wyczekiwane spotkanie. Jednak co roku to samo- sprzątanie, wielkie zakupy, gotowanie. Wszystko pozbawione świątecznego nastroju, bo za wolno, zbyt niedokładnie, niestarannie, nieidealnie, nieperfekcyjnie... Gdy mieszkałam już w swoim domu, tradycja pozostała ta sama. Każde wyjście na Wigilię rozpoczynałam od wypicia solidnej porcji wiśniówki, żeby mniej się przejmować uwagami i kąśliwymi pytaniami. Kiedy urodził się mój syn, dalej nic się nie zmieniło, ale w pewnym momencie coś we mnie pękło. Uświadomiłam sobie, że jestem dorosła i czas skończyć z festiwalem hipokryzji.
Od paru lat święta spędzam z mężem i synem. Nikt nie myje okien, jedzenia jest akurat na 3 dni, choinka przyozdobiona wg naszego pomysłu i na bieżąco demontowana przez koty, a prezenty takie, jakie chcieliśmy. Teraz lubię święta. Stworzyliśmy własne tradyje, odpuściliśmy te, które nikogo nie cieszyły. A jedyne, co mnie denerwuje, to... szał świąteczny w sklepach już od listopada... 

Potrzebowałam naprawdę wielu lat, żeby święta stały się spokojnym czasem. Mieliśmy w domu tradycję- święta zawsze u moich rodziców. Rodzina nie jest duża, widywaliśmy się często w ciągu roku, więc nie było to żadne wyczekiwane spotkanie. Jednak co roku to samo- sprzątanie, wielkie zakupy, gotowanie. Wszystko pozbawione świątecznego nastroju, bo za wolno, zbyt niedokładnie,...