Kiedyś miałam sen, że biegnę, może nawet uciekam i rozpędzam się do niesamowitej prędkości. Co najlepsze nie męczę się, sprawia mi to przyjemność i czuję się lekka. Nigdy nie miałam wystarczającej motywacji by wytrenować się w bieganiu. Gdyby bieganie było taką przyjemnością chętnie przemieszczałabym się po mieście czy między wioskami w ten sposób. Może z czasem brałabym udział w zawodach i pobijałabym rekordy w bieganiu.

Kiedyś miałam sen, że biegnę, może nawet uciekam i rozpędzam się do niesamowitej prędkości. Co najlepsze nie męczę się, sprawia mi to przyjemność i czuję się lekka. Nigdy nie miałam wystarczającej motywacji by wytrenować się w bieganiu. Gdyby bieganie było taką przyjemnością chętnie przemieszczałabym się po mieście czy między wioskami w ten sposób. Może z czasem brałabym...

Moimi ulubionymi snami są te w których wybieram się w daleką podróż z ekipą przyjaciół. Jako, że najwięcej przyswajam fantastyki, to też takie sny najczęściej tworzą się w moim umyśle.
W śnie, który chciałabym przeżyć mieszkam w małym miasteczku jak z średniowiecza, razem z przyjaciółmi należymy do gildii, która chroni miasteczko i jej mieszkańców. W powietrzu unosi się magia i każdy posiada inne zdolności. Pewnego dnia pojawia się wróg trudny do pokonania, który zagraża bezpieczeństwu naszego domu i tych których kochamy. By znaleźć sposób na wroga ja i moi przyjaciele decydujemy się wyruszyć w poszukiwaniu ukrytej mocy. Odnajdujemy wyspę, o której głosiły tylko legendy. Wyspa żyje i posiada wielką sekretną moc w sobie. By ją pozyskać musimy przejść różne próby i wyzwania, które wyspa sama nam narzuca. Są to nie tylko wyzwania siłowe, ale również wymagające naszej inteligencji, działania w zespole jak również i zmierzenie się ze swoimi największymi lękami. Wyspa w pewnym momencie rozdziela nas i każdy musi zwalczyć swoją psychiczną blokadę jak i bolesną przeszłość. Ponieważ największym wrogiem każdego z nas jesteśmy my sami. Udaje nam się jednak wytrwać dzięki czemu wzmacnia się więź między nami, jak i nasza magia zyskuje inny wymiar.
W tym momencie sen się urywa i nie dowiaduję się jak ta historia się kończy. To kolejny powód dla którego z chęcią bym przeżyła ten sen, ponieważ chcę stoczyć tę bitwę ramię w ramię z druhami i ocalić mój dom. 

Moimi ulubionymi snami są te w których wybieram się w daleką podróż z ekipą przyjaciół. Jako, że najwięcej przyswajam fantastyki, to też takie sny najczęściej tworzą się w moim umyśle.
W śnie, który chciałabym przeżyć mieszkam w małym miasteczku jak z średniowiecza, razem z przyjaciółmi należymy do gildii, która chroni miasteczko i jej mieszkańców. W powietrzu unosi się...

Mój sen, który najbardziej pamiętam i śnię go od czasu do czasu zaczyna się, gdy  spada na mnie kołdra (w śnie trwa to z trylion lat), a potem wciska mnie w łóżko, gdzie budzę się malutkim duszkiem z wielkim sercem na właściwym miejscu. Pomagam potrzebującym ludziom i zwierzętom, ale potrzebujących wyczuwam siódmym zmysłem, tak jak gdyby w mojej głowie zapalała się czerwona lampka, że ktoś potrzebuje pomocy. A pomoc ta zazwyczaj nie polega na przekazaniu pieniędzy, rzeczy, jedzenia. Zazwyczaj to najcenniejszy dar, którego nam dzisiaj każdemu brak - CZAS. W moim śnie, siedzę długi czas przy kuchennym stole z kimś, kto potrzebuje rozmowy, bawię się z jakimś dzieckiem, jego zabawkami, wychodzę na spacer z psem potrzebującym się "wyspacerować", ale też przez wiele godzin podziwiam umiejętności pływackie i upierzenie kaczki, rozmawiam z mrówkami o trudzie związanym z utrzymaniem w doskonałym stanie ich "domostwa" albo podziwiam zwinność ruchów żaby, której nikt nie chwali za idealnie płynne ruchy. 
Lubię ten sen, bo przypomina mi, że najcenniejsze czym możemy się cieszyć jest tak blisko nas i nie wymaga to żadnych znajomości, bogactw, gdyż jest na wyciągnięcie ręki. Wystarczy tylko czasem się zatrzymać i oderwać od smartphonów.

Mój sen, który najbardziej pamiętam i śnię go od czasu do czasu zaczyna się, gdy  spada na mnie kołdra (w śnie trwa to z trylion lat), a potem wciska mnie w łóżko, gdzie budzę się malutkim duszkiem z wielkim sercem na właściwym miejscu. Pomagam potrzebującym ludziom i zwierzętom, ale potrzebujących wyczuwam siódmym zmysłem, tak jak gdyby w mojej głowie zapalała się czerwona...

Budzimy się. Patrzymy na siebie, ale nie jesteśmy w swoim domu. Słońce uderza nas swoimi promieniami. Gdy podchodzimy do okna, naszym oczom ukazuje się przepiękny świat, pełen zieleni, gór i jezior. Zafascynowani tym, co widzimy na zewnątrz, wychodzimy z domu, gdzie wpada na nas grupa uciekających elfów. Dowiadujemy się od nich, że zły czarnoksiężnik przebudził czerwonego smoka, który zaczął siać zamęt w całej krainie. Nie mogliśmy uwierzyć, że to piękno, które jest przed naszymi oczami, może zniknąć na zawsze. Przyłączając się do grupy uciekinierów, zauważamy, docierając na skraj wzgórza, że dalsza ucieczka może być niemożliwa, jednocześnie widząc nadlatującą bestię. Przerażeni, że mogą to być nasze ostatnie chwile, w ostatnim momencie orientujemy się, że zza naszych placów wyleciał czarny smok, który wyszedł na przeciw czerwonemu stworowi. To, jak wyglądała bitwa w powietrzu, nie dało się do niczego porównać. To, że byliśmy świadkami tej potyczki, wzmagało w nas niepokój, ale i pozytywne uczucia stresu. Mimo iż nie wiedzieliśmy, czy czarny smok jest po naszej stronie, to po cichu mu kibicowaliśmy. Gdy czarny smok zaczął jednak w pewnym momencie przegrywać, nasze podenerwowanie sięgnęło zenitu. I to był punkt kulminacyjny! Okazało się, że stres wyzwolił z nas magiczne siły, o których nie mieliśmy pojęcia. Szybkimi ruchami rąk wspomogliśmy czarnego smoka, przywracając mu siły do walki. Dzięki dodatkowej sile, udało pokonać się czerwoną bestię. Euforii nie było końca. Czarny smok podleciał do nas i w podzięce zabrał na swój grzbiet i wzbijając się w powietrze zaczął okrążać magiczną krainę, ukazując nam piękno wszystkich ziem. Ale czy był to koniec? Co stało się z czarnoksiężnikiem? ... BAM! I w tym momencie budzimy się, już w świecie rzeczywistym, świadomi poniedziałkowego poranka i wymogu udania się do pracy.  😉

Budzimy się. Patrzymy na siebie, ale nie jesteśmy w swoim domu. Słońce uderza nas swoimi promieniami. Gdy podchodzimy do okna, naszym oczom ukazuje się przepiękny świat, pełen zieleni, gór i jezior. Zafascynowani tym, co widzimy na zewnątrz, wychodzimy z domu, gdzie wpada na nas grupa uciekających elfów. Dowiadujemy się od nich, że zły czarnoksiężnik przebudził czerwonego...

W moim śnie przenoszę się do lat 60-tych ubiegłego stulecia. Widzę Kazimierz Dolny i pełną mozaikę sztuki. Widzę malarzy, stojących przy rynku. Widzę poetów, szukających natchnienia, patrząc na twarze pięknych kobiet. Spotykam moją babcię, ubraną w płaszcz w wiewiórkowatym kolorze i eleganckie czarne szpilki. Widzę jak popija alasz z artystami w jednej z kazimierskich restauracji. Klasyczny obraz artystycznej cyganerii. Mam szansę do nich dołączyć i dowiedzieć się czegoś o życiu mojej kochanej babci. Poznaję jej pierwszego męża, artystę. Widzę iskrę w ich oczach, mając świadomość, że małżeństwo nie potrwa długo, a zostawi bolesny ślad na psychice.  Babcia proponuje mi nocleg w jej tymczasowym domu, przy ulicy Czerniawy. Idę za nią, a zaraz mam wrażenie, że unoszę się pół metra nad ziemią. Czy to działanie alaszu, czy magii tego miasta?

W moim śnie przenoszę się do lat 60-tych ubiegłego stulecia. Widzę Kazimierz Dolny i pełną mozaikę sztuki. Widzę malarzy, stojących przy rynku. Widzę poetów, szukających natchnienia, patrząc na twarze pięknych kobiet. Spotykam moją babcię, ubraną w płaszcz w wiewiórkowatym kolorze i eleganckie czarne szpilki. Widzę jak popija alasz z artystami w jednej z kazimierskich...

Niedawno oglądałam film "Alladyn". Potem śniło mi się że latałam na czarodziejskim dywanie. Co prawda nie było tam Dżina, który spełnia życzenia, ale fajnie było patrzeć na świat z góry. Bardzo bym chciała w prawdziwym życiu mieć taki środek transportu. 

Niedawno oglądałam film "Alladyn". Potem śniło mi się że latałam na czarodziejskim dywanie. Co prawda nie było tam Dżina, który spełnia życzenia, ale fajnie było patrzeć na świat z góry. Bardzo bym chciała w prawdziwym życiu mieć taki środek transportu. 

Może nie będzie to opowieść fantastyczna, ale w pewnym sensie bujam w obłokach. Mój tata nie żyje już od 13 lat. W pewnym momencie chciałam spotkać go chociaż w snach. No i co? Udało się! W tym śnie wyszłam z domu, a przed nim pojawiła się złota winda. Miała mnie ona doprowadzić do nieba, gdzie w czasie życia miałam spotkać się z tatą. Gdy już go spotkałam to mocno przytuliłam a on powiedział, że na ziemii w moim życiu wszystko się ułoży. No cóż później już się obudziłam, ale to zapewnienie, że wszystko się ułoży było dla mnie najważniejsze. Bardzo chciałabym aby ten sen zdarzył się naprawdę.

Może nie będzie to opowieść fantastyczna, ale w pewnym sensie bujam w obłokach. Mój tata nie żyje już od 13 lat. W pewnym momencie chciałam spotkać go chociaż w snach. No i co? Udało się! W tym śnie wyszłam z domu, a przed nim pojawiła się złota winda. Miała mnie ona doprowadzić do nieba, gdzie w czasie życia miałam spotkać się z tatą. Gdy już go spotkałam to mocno...

Nie każdy sen pamiętam ale jest taki jeden z dzieciństwa. 
Śniło mi się, że biegnę przez las w sukience. Początkowo jest to bieg wesoły, beztroski by po chwili przerodzić się w ucieczkę. Bieg staje się nerwowy, pośpieszny, sukienka rozrywa się o wystające gałęzie. Potykam się jeden raz, drugi, kolano krwawi lecz wciąż uciekam. Las się kończy i padam na miękką trawę, odwracam się i widzę powoli zbliżającego się do mnie wielkiego wilka. Zastygam w bezruchu wstrzymując oddech gdy on majestatycznie kroczy coraz bliżej mnie. Patrząc mi w oczy zlizuje krew z kolana i nagle pojawia się spokój i zrozumienie.
Wstaję i idę za wilkiem, który prowadzi mnie do jaskini, która wijąc się długim korytarzem prowadzi do wielkiej biblioteki wypełnionej pięknie oprawionymi księgami. Biorę jedną z nich do ręki i idę dalej za wilkiem by usiąść w wielkim rzeźbionym fotelu w pachnącym ogrodzie. Wśród wonnych kwiatów i śpiewu ptaków otwieram księgę i w tym momencie się budzę.
Myślę, że każdy miłośnik książek chciałby trafić do takiej biblioteki.
 

Nie każdy sen pamiętam ale jest taki jeden z dzieciństwa. 
Śniło mi się, że biegnę przez las w sukience. Początkowo jest to bieg wesoły, beztroski by po chwili przerodzić się w ucieczkę. Bieg staje się nerwowy, pośpieszny, sukienka rozrywa się o wystające gałęzie. Potykam się jeden raz, drugi, kolano krwawi lecz wciąż uciekam. Las się kończy i padam na miękką trawę,...

Ja zawsze lubiłam patrzeć z góry i podziwiać wszystko to, co jest pode mną. Zawsze wspinałam się najwyżej jak się dało aby podziwiać okolicę. W czasie różnych podróży zawsze najważniejszym dla mnie punktem wycieczki były jak najwyższe punkty widokowe. Często śniło mi się, że potrafię unieść się wysoko i patrzeć na zmieniający się pode mną świat, unosiłam się balonem, na dywanie a nawet tak jak bajkowy Piotruś Pan, potrafiłam sama się unosić... Chciałabym żeby ten sen się spełnił, już nawet byłam o krok od tego, ale z pewnych powodów odwołano w mojej okolicy loty paralotnią z pasażerami..., szkoda.

Ja zawsze lubiłam patrzeć z góry i podziwiać wszystko to, co jest pode mną. Zawsze wspinałam się najwyżej jak się dało aby podziwiać okolicę. W czasie różnych podróży zawsze najważniejszym dla mnie punktem wycieczki były jak najwyższe punkty widokowe. Często śniło mi się, że potrafię unieść się wysoko i patrzeć na zmieniający się pode mną świat, unosiłam się balonem, na...

Mój sen już się spełnił. Śniłam, że jeżdżę samochodem, chociaż przez większość życia miałam opory przed zrobieniem prawa jazdy, gdyż bałam się jeździć. Po przeprowadzce do nowego mieszkania prawko stało się niezbędne, gdyż stamtąd wszędzie miałam daleko, a autobusów jak na lekarstwo. Autem jeździłam tylko we śnie i to uczucie było bardzo przyjemne. Ale w końcu postanowiłam, że zrobię wszystko, co w mojej mocy aby te sny się zmaterializowały i po ciężkich bojach w końcu mi się to udało. Od pięciu lat jeżdżę samochodem i może nie jestem wybitnym kierowcą, ale jakoś daję radę. Myślę, że te sny jakoś mnie nakierowały na to, że jednak z tą jazdą autem "nie taki diabeł straszny" i dały impuls do tego aby podjąć wyzwanie związane z prawem jazdy.

Mój sen już się spełnił. Śniłam, że jeżdżę samochodem, chociaż przez większość życia miałam opory przed zrobieniem prawa jazdy, gdyż bałam się jeździć. Po przeprowadzce do nowego mieszkania prawko stało się niezbędne, gdyż stamtąd wszędzie miałam daleko, a autobusów jak na lekarstwo. Autem jeździłam tylko we śnie i to uczucie było bardzo przyjemne. Ale w końcu postanowiłam,...