To nie jest tak, że się nie kochamy, bo kochamy się bardzo, ale prawda jest taka, że związek to nie tylko słodkie słówka, kolacje przy świecach i długie wpatrywanie się w oczy. Związek to także ciężka praca, wspieranie się, ustępowanie i akceptowanie wzajemnie swoich wad. A skoro o wadach mowa... Największą trudnością jest dla mnie fakt, że ja to taka bardziej spokojna domatorka. Wiecie, ta cicha dziewczyna, wiecznie z głową w chmurach, z książką w ręce i o zamyślonym spojrzeniu. Mój chłopak natomiast to dusza towarzystwa. Kiedy ja uciekam do kąta, byleby tylko nie zamienić z nikim słowa, on zagaduje do każdej nowo spotkanej osoby. Jesteśmy tak różni, że czasem zastanawiam się, jak to możliwe, że tworzymy parę. Introwertyczka i ekstrawertyk? Domatorka i miłośnik domówek? Nudziara i gawędziarz? Szara myszka i pewny siebie facet? Czy to w ogóle ma sens? No jasne! Przecież uczucie jest ważniejsze od stereotypów. Dlaczego niby mielibyśmy nie być razem? Bo się różnimy? Nonsens! Nie bez powodu mówi się, że przeciwieństwa się przyciągają. Nie wiem, czy byłabym w stanie stworzyć całość z identyczną drugą połówką. Albo czy byłabym szczęśliwa z kimś podobnym do mnie. Choć te nasze różnice w charakterach sprawiają nam trudność, to jesteśmy dobrej myśli, no bo hej! Przecież każdą trudność można pokonać! A gdy dwoje zakochanych w sobie osób, nie widzi poza sobą świata, to całe te wszelkie trudności odchodzą na dalszy plan.

To nie jest tak, że się nie kochamy, bo kochamy się bardzo, ale prawda jest taka, że związek to nie tylko słodkie słówka, kolacje przy świecach i długie wpatrywanie się w oczy. Związek to także ciężka praca, wspieranie się, ustępowanie i akceptowanie wzajemnie swoich wad. A skoro o wadach mowa... Największą trudnością jest dla mnie fakt, że ja to taka bardziej spokojna...

Co ja tam mogę wiedzieć w temacie. Przecież jestem jeszcze całkiem młoda (40 lat minęło jak jeden dzień) i mam za sobą dopiero 1 rozwód.
Szczerość i otwartość np. może nie sprzyjać związkom: znamy się z gościem od przedszkola. Wyskakujemy razem w góry, tak dla odstresowania i wypocenia bolączek po rozstaniach. Zajadamy pizzę nad stawem przy Samotni i on zaczyna, że tak nam fajnie razem, że dotychczas nie zwrócił na to uwagi do i może by tak... Ja z właściwym sobie urokiem i delikatnym uśmiechem wypalam: znamy się
długo. Tak Cię nagle olśniło, że tylko ja, jedyna i niepowtarzalna? A może po prostu masz niezaspokojone potrzeby seksualne i chciałbyś się pobzykać od czasu do czasu? Zonk. Gość razem z pizzą zbiera z talerza swoją szczękę. A mogło być tak pięknie.
Rozsądek też nie sprzyja związkom: facet zaczepia na facebooczku, snuje opowieści jak to kocha inteligentne dyskusje po świt, mamuśki grające w piłkę etc. Jest miło,
kolorowo, pikantnie, fajnie by się spotkać, ale... Pandemia, lockdown, na hotdoga można wyskoczyć na stacji benzynowej lub na spacer po lesie. Wymyślił, że może wpadłby w piątek po pracy o 2.00 (nie o 14.00 gwoli ścisłości) żebyśmy się poznali? Pogięło Cię?-odpisałam. Mam człowieka, którego na oczy nie widziałam zapraszać w środku nocy do domu gdzie mieszkam z dziećmi? Nie, dziękuję.
Kobieto, puchu marny, znów zaprzepaściłaś swoją szansę.
Mogłabym wymienić więcej pułapek, nie zmieszczę się jednak w limicie  😜

Co ja tam mogę wiedzieć w temacie. Przecież jestem jeszcze całkiem młoda (40 lat minęło jak jeden dzień) i mam za sobą dopiero 1 rozwód.
Szczerość i otwartość np. może nie sprzyjać związkom: znamy się z gościem od przedszkola. Wyskakujemy razem w góry, tak dla odstresowania i wypocenia bolączek po rozstaniach. Zajadamy pizzę nad stawem przy Samotni i on zaczyna, że tak nam...

Podczas każdego związku występuje wiele trudów, które można przeskoczyć, niestety są też takie, które można zaakceptować i cieszyć się dalej. Czy nie można wtedy iść na kompromis? Czy jest to zbyt trudne? Jeżeli bierzemy sobie partnera życiowego to musimy wiedzieć, że bierzemy go w pełnej okazałości, a nie tylko to co chcemy wziąć. Każde lęki, ambicje, hobby, przeżywacie muszą zostać zaakceptowane, aby stworzyć prawdziwy związek na długie lata. U mnie niestety ambicja jest połączona ze sportem co jest problemem nie do przeskoczenia. Ograniczona ilość czasu, mnóstwo czasu spędzonych na treningach kolarskich, pływackich czy biegowych przyczynia się do tego, że brak akceptacji budzi frustracje w drugiej osobie. Oczywiście, że można ten czas spędzić w domu, ale osoba w momencie wyboru myślała, że bierze tylko te najlepsze aspekty, które widać, czyli zagraniczne wyjazdy, walka o najwyższe stopnie podium, emocje, które są podczas, ale nie zauważała wcześniej ile wyrzeczeń trzeba mieć by do tego dojść. W moich związkach to właśnie sport był największą trudnością do przeskoczenia, która zawsze kończyła związek.

Podczas każdego związku występuje wiele trudów, które można przeskoczyć, niestety są też takie, które można zaakceptować i cieszyć się dalej. Czy nie można wtedy iść na kompromis? Czy jest to zbyt trudne? Jeżeli bierzemy sobie partnera życiowego to musimy wiedzieć, że bierzemy go w pełnej okazałości, a nie tylko to co chcemy wziąć. Każde lęki, ambicje, hobby, przeżywacie...

Największą trudność sprawia nam taki sam charakter. Kiedy w czymś się zgadzamy to jest super, bo mamy to samo podejście do wielu rzeczy ale kiedy coś nam przeszkadza to... no właśnie trudno o porozumienie.  Czasem wystarczy mała drobnostka do nieporozumienia i ciężko wyciągnąć rękę. Oboje uparci jak osły. To zdecydowanie nie jest łatwe, ale warto. 

Największą trudność sprawia nam taki sam charakter. Kiedy w czymś się zgadzamy to jest super, bo mamy to samo podejście do wielu rzeczy ale kiedy coś nam przeszkadza to... no właśnie trudno o porozumienie.  Czasem wystarczy mała drobnostka do nieporozumienia i ciężko wyciągnąć rękę. Oboje uparci jak osły. To zdecydowanie nie jest łatwe, ale warto. 

Obecnie nie jestem z nikim związana ale myślę, że największą pułapką w związku jest własna, osobista, wolna przestrzeń. Jestem osobą niezależną, która lubi przebywać wśród ludzi ale też ma swoją strefę komfortu której nie lubi opuszczać. Wiem też, że w związku potrzebuje własnej przestrzeni, miejsca na swoje przemyślenia, spędzanie czasu sama ze sobą w otoczeniu natury. Uwielbiam samotne wędrówki i jazdę na rowerze. Nie wyobrażam sobie, że ktoś będzie chciał mi tą wolność odebrać. Sądze że będąc w związku powinniśmy szanować to, że druga strona potrzebuje spełniać swoje cele, hobby niekoniecznie związane z zainteresowaniami drugiej połówki. 

Obecnie nie jestem z nikim związana ale myślę, że największą pułapką w związku jest własna, osobista, wolna przestrzeń. Jestem osobą niezależną, która lubi przebywać wśród ludzi ale też ma swoją strefę komfortu której nie lubi opuszczać. Wiem też, że w związku potrzebuje własnej przestrzeni, miejsca na swoje przemyślenia, spędzanie czasu sama ze sobą w otoczeniu natury....

  Zdecydowanie: brak czasu! Pracujemy w zupełnie różnych branżach na różnych formach zatrudnienia. Często zdarza się, że mijamy się w biegu, większość rozmów w ciągu dnia odbywamy na messengerze. W weekendy również zdarza nam się pracować, dokształcać, odwiedzać schorowanych rodziców. Dla siebie nawzajem czasu pozostaje niewiele. Staramy się kultywować wspólne kolacje oraz wieczorną bliskość, jednak mamy poczucie, że okoliczności nie są sprzyjające dla naszej relacji. Obecna sytuacja wydaje się być nie do przeskoczenia, jednak wspieramy się w oczekiwaniu na lepsze (bliższe) jutro.  

  Zdecydowanie: brak czasu! Pracujemy w zupełnie różnych branżach na różnych formach zatrudnienia. Często zdarza się, że mijamy się w biegu, większość rozmów w ciągu dnia odbywamy na messengerze. W weekendy również zdarza nam się pracować, dokształcać, odwiedzać schorowanych rodziców. Dla siebie nawzajem czasu pozostaje niewiele. Staramy się kultywować wspólne kolacje oraz...

Różnice charakterów zdarzają się wszędzie, ale najważniejsze jest to, aby szukać kompromisów! Ta trudna sztuka niestety nie została opanowana przez mojego mężą, zawsze to ja muszę dążyć do kompromisów, wykonywać pierwszy krok i ustępować. Niestety mąż był długo wyczekiwanym i wychuchanym synkiem mamusi, która dosłownie robiła za niego wszystko! Co niestety teraz się znacznie odbija na naszym związku. Ciągle rozrzucone skarpetki, zostawianie naczyć na stole, brudne rzeczy w sypialni, zamiast w koszu na pranie, to podstawowe problemy, dla mnie, bo mąż nie widzi w tym problemu! Niestety ciężko jest to przeskoczyć, mimo wielu walk i kazań!

Różnice charakterów zdarzają się wszędzie, ale najważniejsze jest to, aby szukać kompromisów! Ta trudna sztuka niestety nie została opanowana przez mojego mężą, zawsze to ja muszę dążyć do kompromisów, wykonywać pierwszy krok i ustępować. Niestety mąż był długo wyczekiwanym i wychuchanym synkiem mamusi, która dosłownie robiła za niego wszystko! Co niestety teraz się...

W mojej relacji z partnerem najbardziej obawiam się odwrócenia tradycyjnych ról - tego kto jest żywicielem rodziny, pracuje w korporacji i gwarantuje niezależność finansową rodzinie. Więc w przyszłości nie wiem jak to pogodzimy z zakładaniem rodziny i decyzją o dziecku. Kultura i wzorce przez wiele lat uczyły, że to kobiety są o wiele bardziej zależne od swoich partnerów a nie odwrotnie. Dziś kobieta dość łatwo może przyznać, że jest sfrustrowana tym, że partner nie bierze na siebie żadnych obowiązków domowych, o tyle rozczarowanie, że  partner nie rozwija się zawodowo nie jest ambitny czy przedsiębiorczy jest przemilczane.

W mojej relacji z partnerem najbardziej obawiam się odwrócenia tradycyjnych ról - tego kto jest żywicielem rodziny, pracuje w korporacji i gwarantuje niezależność finansową rodzinie. Więc w przyszłości nie wiem jak to pogodzimy z zakładaniem rodziny i decyzją o dziecku. Kultura i wzorce przez wiele lat uczyły, że to kobiety są o wiele bardziej zależne od swoich partnerów a...

Dla nas największą trudność stanowi odległość. Ja kończę studia we Wrocławiu, on pracuje w środkowej Wielkopolsce, w naszym rodzinnym mieście... Kilometry robią swoje i stosunkowo rzadko się widzimy. A w jeden weekend nie nadrobi się kilku tygodni. Na razie jesteśmy na takim etapie życia, że taka sytuacja jest konieczna i nie ma z niej wyjścia. Mam jednak nadzieję, że szybko nadejdzie ten czas, kiedy ponownie będziemy ze sobą spędzać całe dnie, aż do znudzenia.

Dla nas największą trudność stanowi odległość. Ja kończę studia we Wrocławiu, on pracuje w środkowej Wielkopolsce, w naszym rodzinnym mieście... Kilometry robią swoje i stosunkowo rzadko się widzimy. A w jeden weekend nie nadrobi się kilku tygodni. Na razie jesteśmy na takim etapie życia, że taka sytuacja jest konieczna i nie ma z niej wyjścia. Mam jednak nadzieję, że...

Niestety nie udało mi się, a właściwie Nam pokonać największej trudności w naszym związku jaką okazał się brak wsparcia i zrozumienia. Doprowadzało to do licznych konfliktów, które niszczyły nas jako kiedyś przyjaznych ludzi. W labiryncie życia za zakrętami czyhały pokusy, wariactwa, możliwości spełniania fantazji, ale siła miłości i przywiązania pozwalała je pokonać. Pomimo tego wszystkiego nie okazałą się na tyle silna, aby nas łączyć do dnia dzisiejszego. Na chwilę obecną labirynt życia osoby samotnej może i jest prostszy, ale znacznie smutniejszy. Doświadczenia życiowe przerodziły się w zadania zawodowe dzięki, którym na chwilę obecną pomagam osobą w kryzysach w związkach, po zdradach, w przemocy i tym, którzy po prostu są nieszczęśliwi. 
Z ciekawością przeczytałam się poprzednie książki i tej nie pozwolę sobie odpuścić. Liczę, że pokaże mi pewne podejście do rozumienia zachowań mężczyzn oraz kobiet. To wiedza, która jest mi niezbędna do szerszej perspektywy widzenia świata osób w związkach.

Niestety nie udało mi się, a właściwie Nam pokonać największej trudności w naszym związku jaką okazał się brak wsparcia i zrozumienia. Doprowadzało to do licznych konfliktów, które niszczyły nas jako kiedyś przyjaznych ludzi. W labiryncie życia za zakrętami czyhały pokusy, wariactwa, możliwości spełniania fantazji, ale siła miłości i przywiązania pozwalała je pokonać....