,,Rodzina to nie krew. To ludzie, którzy cię kochają. Ludzie, którzy cię wspierają.” (Cassandra Clare, Miasto niebiańskiego ognia).

Cytat z książki dla nastolatek, ale jakże prawdziwy w moim przypadku. Gdy miałam 5 lat zmarł mi tata, co było niewyobrażalną tragedią dla całej naszej rodziny. Gdy miałam 11 lat, moja mama ponownie wyszła za mąż, a ja zyskałam nową rodzinę i przyjaźń na (mam nadzieję) całe życie. Zamieszkaliśmy we czwórkę – ja, mama, ojczym i jego córka. Dwie rozbite rodziny połączone w jedną. O Boże, jak ja się stresowałam tą zmianą. Bałam się, że nie będziemy się dogadywać, że mnie nie polubią. Ostatecznie okazało się, iż niepotrzebnie się przejmowałam. Ojczym od początku traktował mnie jak swoją własną córkę, a Klaudia ( jego biologiczna córka) została moją najlepszą przyjaciółką. Nigdy wcześniej nie miałam w swoim życiu kogoś takiego. Kogoś komu mogłam się zwierzyć, pogadać o drobnostkach, ale też o ważnych dla mnie sprawach. Kogoś z kim mogłam się bawić na okrągło, wspólnie śmiać się z głupot i przeżywać nowe rzeczy. To właśnie z nią wypiłam swoje pierwsze piwo, pojechałam na pierwszy koncert i biwak. To ona robiła mi makijaż na studniówkę i ścierała rozmazany od płaczu tusz, gdy pierwszy chłopak złamał mi serce. To ona wspierała mnie, gdy egzaminy na studiach wydawały się zbyt trudne i właśnie jej jako pierwszej pochwaliłam się obronionym na 5 licencjatem. Zawdzięczam jej tak wiele, że ten krótki tekst nie jest w stanie tego wyrazić.

,,Rodzina to nie krew. To ludzie, którzy cię kochają. Ludzie, którzy cię wspierają.” (Cassandra Clare, Miasto niebiańskiego ognia).

Cytat z książki dla nastolatek, ale jakże prawdziwy w moim przypadku. Gdy miałam 5 lat zmarł mi tata, co było niewyobrażalną tragedią dla całej naszej rodziny. Gdy miałam 11 lat, moja mama ponownie wyszła za mąż, a ja zyskałam nową rodzinę i...

Najsilniejsza wieź łączy mnie z najstarszą z pośród młodszego rodzeństwa siostrą, chociaż nie zawsze było to dla mnie oczywiste. Jest między nami pięć lat różnicy i przez całe dzieciństwo kłóciłyśmy się dosłownie o wszystko. Kiedy zaczęłam studia i wyjechałam do innego miasta okazało się, że nie możemy bez siebie dnia wytrzymać i każdą wolną chwilę spędzałyśmy na rozmowie przez telefon, a kiedy wracałam na weekend do domu radości i sprzeczkom nie było końca.

Najsilniejsza wieź łączy mnie z najstarszą z pośród młodszego rodzeństwa siostrą, chociaż nie zawsze było to dla mnie oczywiste. Jest między nami pięć lat różnicy i przez całe dzieciństwo kłóciłyśmy się dosłownie o wszystko. Kiedy zaczęłam studia i wyjechałam do innego miasta okazało się, że nie możemy bez siebie dnia wytrzymać i każdą wolną chwilę spędzałyśmy na rozmowie...

Mamusia Danusia:)
Jest dziewczyną
z wesołą miną, która poznaje ten dziwny świat już parę ładnych lat.
I tak o sobie może mówić cytuję:
Energii mi nie brakuje,
sporo czasem podróżuję.
Lubię wesołą zabawę
bardziej niż mocną kawę.
Otwarta jestem na ludzi,
chcę pomóc każdemu w trudzie.
Moim marzeniem jest,
by ludziom żyło się the best.
Umiem się bawić ze wszystkimi,
przy każdej muzyce.
Nade wszystko jednak chcę
brać od życia jak najwięcej.
Nadzieję mam, że to co złe
szybko na dobre
odmieni się.
Wierzcie mi,
przyznaję Wam skrycie,
że bardzo kocham życie!!!!
I DZIECI WYCHOWAŁA
NIE DOGLĄDAŁA!

Mamusia Danusia:)
Jest dziewczyną
z wesołą miną, która poznaje ten dziwny świat już parę ładnych lat.
I tak o sobie może mówić cytuję:
Energii mi nie brakuje,
sporo czasem podróżuję.
Lubię wesołą zabawę
bardziej niż mocną kawę.
Otwarta jestem na ludzi,
chcę pomóc każdemu w trudzie.
Moim marzeniem jest,
by ludziom żyło się the best.
Umiem się bawić ze wszystkimi,
...

Najbardziej lubię, kiedy porozumiewamy się bez słów. Wystarczy jedno spojrzenie. Potem jest kolejne i następne, aż padamy ze śmiechem na podłogę. Gdyby, ktoś oglądał nas z boku, pomyślałby: przecież to głupie. Jednak dla nas te spojrzenia mają niewyobrażalne znaczenie. Są różne rodzaje spojrzeń. Na przykład takie, gdy jest źle tak, że nie da się tego opisać słowami to te spojrzenie mówi nam: jestem tu, jestem dla Ciebie, a Ty jesteś dla mnie. Wiecie co jeszcze lubię? Przegadane całe noce. Czasami chodzi o rzeczy błahe, takie jak jakaś stara dziwna piosenka Nicki Minaj i dywagacje w stylu: dlaczego ona to zrobiła? Nie musimy się przed sobą wstydzić, możemy mówić o planach, porażkach, marzeniach, o tym, czy wspomniana wcześniej gwiazda nagra znów jakaś fantazyjną piosenkę. Właśnie w nocy
nasze głowy pracują najintensywniej i jak jesteśmy razem to potrafimy puścić wodze wyobraźni lub zagłębić się w mroczniejsze zakamarki umysłu. Wiecie co jest wspaniałe? Nawet jak nie widzimy się przez dłuższy czas, to niczego między nami nie zmienia. Gdy się na siebie złościmy to tylko na chwilę. Nie musimy mówić słowa "przepraszam". Wystarczy spojrzenie. Jest to rodzaj więzi tak silnej, że jest ona nie do rozerwania. Pewnie zastanawiacie się, kim jest ta wspaniała osoba? Otóż, jest to moja najwspanialsza siostra, która siedzi na przeciwko mnie i pokazuje mi w tej chwili jakieś śmieszne filmiki, nie zdając sobie sprawy, że właśnie wychwalam są w sieci. Kocham Cię Weroniu, buziaki.

Najbardziej lubię, kiedy porozumiewamy się bez słów. Wystarczy jedno spojrzenie. Potem jest kolejne i następne, aż padamy ze śmiechem na podłogę. Gdyby, ktoś oglądał nas z boku, pomyślałby: przecież to głupie. Jednak dla nas te spojrzenia mają niewyobrażalne znaczenie. Są różne rodzaje spojrzeń. Na przykład takie, gdy jest źle tak, że nie da się tego opisać słowami to te...

Dla mojej najukochańszej siostry
"Mocna więź"
Pamiętam, że w czasie najmłodszych lat
Obrażałam się zawsze na cały świat,
Kiedy się ze mną bawić nie chciałaś,
Bo pracę domową odrabiałaś.
I tak mijało lat dobrych kilka,
Myślałam, że zmieniasz się w wilka.
Polowałaś na moje pomyłki i wpadki
By zaraz potem pobiec z nimi do naszej matki.
Jak byłaś w gimnazjum, przyprowadziłaś nam JEGO
I przedstawiłaś jako chłopaka swojego.
Cieszyłam się bardzo bo spędzałaś z nim czas
A mnie zostawiłaś z boku, na zapas.
Mi to w ogóle nie przeszkadzało,
Bo spędzałam z Tobą nie za dużo, nie za mało.
Tak jak było mi wystarczało.
Po kilku latach się wyprowadziłaś
I do swoich planów wciąż dążyłaś.
W tym czasie zrozumiałam,
Że za mało czasu z Tobą spędzałam.
Troszkę od Ciebie odpoczęłam,
Ale później to już tęsknić zaczęłam.
Myślami wróciłam do chwil cudownych,
Nie tych smutnych a radosnych,
Kiedy to razem się wygłupiałyśmy
I sekrety sobie zdradzałyśmy,
Nawet te, o których rodzice nie wiedzieli
I te, których nie widzieli.
Tak jak Ty mnie, zaczęłam Cię odwiedzać
I razem odbudowałyśmy naszą mocną, wspólną więź.
Nikt i nic jej nie rozerwie!
Bo kocham ja Ciebie
Mocniej niż siebie!

Dla mojej najukochańszej siostry
"Mocna więź"
Pamiętam, że w czasie najmłodszych lat
Obrażałam się zawsze na cały świat,
Kiedy się ze mną bawić nie chciałaś,
Bo pracę domową odrabiałaś.
I tak mijało lat dobrych kilka,
Myślałam, że zmieniasz się w wilka.
Polowałaś na moje pomyłki i wpadki
By zaraz potem pobiec z nimi do naszej matki.
Jak byłaś w gimnazjum, przyprowadziłaś...

Czy można stworzyć najsilniejszą więź z kimś, z kim wcale się nie dorastało? Z kimś, z kim nie chodziło się do szkoły? Z kimś, kto jest od ciebie dużo starszy? Ja i moja siostra przyrodnia jesteśmy tego najlepszym przykładem. Basia jest córką mojego taty. Gdy ja się urodziłam, ona już dawno była dorosła. Tak naprawdę, kiedy byłam dzieckiem, nic nie zapowiadało, że nasze więzi będą tak mocne. Zwłaszcza, że bardzo długo sądziłam, że Basia jest zwyczajnie zazdrosna o to, że "zabrałam" jej tatę. To, na szczęście, okazało się nieprawdą. Ale dopiero, gdy byłam w liceum nasze relacje naprawdę się zacieśniły i pogłębiły. Stały się prawdziwie siostrzanymi, przyjacielskimi i partnerskimi, gdzie różnica jednego pokolenia zupełnie przestała mieć znaczenie. Teraz wiem już, że zawsze mogę na nią liczyć, jeśli tylko potrzebuję pomocy. Rozumiemy się bez słów, wspieramy i kochamy. Dzwonimy do siebie, odwiedzamy i razem jeździmy na wakacje. Niezmiernie się cieszę, że mamy siebie:)

Czy można stworzyć najsilniejszą więź z kimś, z kim wcale się nie dorastało? Z kimś, z kim nie chodziło się do szkoły? Z kimś, kto jest od ciebie dużo starszy? Ja i moja siostra przyrodnia jesteśmy tego najlepszym przykładem. Basia jest córką mojego taty. Gdy ja się urodziłam, ona już dawno była dorosła. Tak naprawdę, kiedy byłam dzieckiem, nic nie zapowiadało, że nasze...

Najmocniejsza więź łączyła mnie z osobą zupełnie obcą. Była to starsza pani, samotna, dzieci i wnuki mieszkające za granicą i odwiedzające ją raz-dwa razy w roku. Po śmierci męża pani Stasi, zaczęliśmy z mężem jej pomagać, na początku od małych zwykłych spraw. Później "ciocia" weszła w nasze życie. Spędzała z nami wszystkie święta i często przywoziliśmy ją do nas na wieś na weekendy. Kiedy pojawiły się dzieci, obca kobieta stała się dla nich najlepszą babcią. Dla mnie była drugą mamą, a może nawet pierwszą. Mogłyśmy godzinami rozmawiać o wszystkim. Mogłam jej się zwierzać i wypłakiwać mimo tego, że różnica wieku między nami wynosiła ponad 40 lat. Wszystko rozumiała i we wszystkim potrafiła znaleźć dobre strony. Była dla mojej rodziny kimś bardzo ważnym. Niestety ciocia zmarła dwa lata temu. Do tej pory nie mogę dojść do siebie i bardzo tęsknię. Zawsze w Wigilię ustawiamy dodatkowe nakrycie właśnie dla cioci Stasi. Kochałam tą kobietę i to była najmocniejsza więź, która połączyła dwie obce kobiety.

Najmocniejsza więź łączyła mnie z osobą zupełnie obcą. Była to starsza pani, samotna, dzieci i wnuki mieszkające za granicą i odwiedzające ją raz-dwa razy w roku. Po śmierci męża pani Stasi, zaczęliśmy z mężem jej pomagać, na początku od małych zwykłych spraw. Później "ciocia" weszła w nasze życie. Spędzała z nami wszystkie święta i często przywoziliśmy ją do nas na wieś na...

Kiedyś gdy byłam dzieckiem a potem nastolatką uważałam, że z nikim nie łączy mnie silna więź. Sama dla siebie byłam przyjacielem i uważałam, że jestem samowystarczalna. Kiedy wyjeżdżałam z domu i nie było mnie przez tydzień lub dłużej w ogóle nie dawałam znaku życia domownikom chyba, ktoś z rodzony za mną zatęsknił i sam do mnie nie zadzwonił.
Dzisiaj jestem już dużo starsza i od tamtych lat minęło dużo czasu. Zdaję sobie też sprawę, że w każdej chwili może kogoś z rodziny zabraknąć. I nie potrafię wyobrazić sobie życia bez żadnej z tych osób. Nie potrafię wybrać jednej osoby, bo z wiekiem kiedy coraz częściej spotykam się ze śmiercią w swoim otoczeniu uważam, że z każdym członkiem rodziny łączy mnie więź.

Kiedyś gdy byłam dzieckiem a potem nastolatką uważałam, że z nikim nie łączy mnie silna więź. Sama dla siebie byłam przyjacielem i uważałam, że jestem samowystarczalna. Kiedy wyjeżdżałam z domu i nie było mnie przez tydzień lub dłużej w ogóle nie dawałam znaku życia domownikom chyba, ktoś z rodzony za mną zatęsknił i sam do mnie nie zadzwonił.
Dzisiaj jestem już dużo...

Ku mojemu zaskoczeniu, najbliższą relację obecnie mam ze swoją mamą. Czemu jestem tym faktem zaskoczona? Już spieszę z wyjaśnieniem. Przez dużą część mojego życia relacje z moją mamą mogłabym określić jako burzliwe. Bardzo się od siebie różniłyśmy, miałyśmy inne poglądy, wiele moich zachowań nie było rozumianych przez mamę i odwrotnie. Po latach nasza percepcja zmieniła się, inaczej patrzymy na wydarzenia z naszego życia. Teraz wiem, że zachowania mojej mamy, których nie mogłam pojąć, były powodowane troską o mnie. Wcześniej uważałam je za ingerencję w moją niezależność. Ona nie potrafiła w przeszłości zaakceptować moich niekonwencjonalnych zachowań. Teraz widzi, że ryzyko, które podejmowałam się opłaciło. Zobaczyła, że umiem o siebie zadbać. Teraz mam w mamie przyjaciółkę, nie ocenia mnie, akceptuje. Długo czekałam, aby nasza relacja wyglądała tak jak obecnie. Myślę, że te wszystkie niezgodności między nami doprowadziły nas do miejsca, w którym się znalazłyśmy. Pozwalają na lepsze rozumienie siebie nawzajem. Dlatego teraz możemy dogadać się na każdym polu życia, mimo stale towarzyszącym nam różnic.

Ku mojemu zaskoczeniu, najbliższą relację obecnie mam ze swoją mamą. Czemu jestem tym faktem zaskoczona? Już spieszę z wyjaśnieniem. Przez dużą część mojego życia relacje z moją mamą mogłabym określić jako burzliwe. Bardzo się od siebie różniłyśmy, miałyśmy inne poglądy, wiele moich zachowań nie było rozumianych przez mamę i odwrotnie. Po latach nasza percepcja zmieniła...

Zanim zaczęłam pisać tę wypowiedź, dłuższą chwilę zastanawiałam się jaka jest prawda - z kim tak naprawdę mam najsilniejszą więź?
Nie jest to proste zadanie, kiedy posiada się dużą i wspierającą rodzinę.
Jednak serce podpowiada mi, że najwięcej łączy mnie z moją mamą.
Nie chodzi o wizualne podobieństwo czy zgodność charakterów.
Mnie i mamę łączy przeszłość. To właśnie one - historie powstałe podczas zwierzeń - są czymś fundamentalnym dla naszej relacji.
Bliskość i zażyłość, która między nami się utworzyła, można wyczuć już z daleka. Nie jest to coś, co dostałyśmy ot tak. Na taką relację należy sobie zapracować.
Nie byłoby jej gdyby nie co wieczorne pogaduchy przy ciepłej herbacie. Gdyby nie wspólne rozwiązywanie problemów i szacunek, jakim nawzajem się darzymy. Ta więź utrwalana jest podczas każdego posiłku, który razem przyrządzamy, podczas każdego spaceru czy wspólnie oglądanego serialu.
Kiedy masz tak cudowną mamę, czujesz, że nie ma trudności, których nie dałoby się rozwiązać, ogarnia Cię błogi spokój, bo wiesz, że nawet w najgorszych sytuacjach możesz liczyć na pomoc tej najbliższej osoby.
Nasza relacja pozwala nam również czytać między wierszami. Można nazwać to intuicją, zmysłem czy jakkolwiek inaczej. Jednak kiedy któraś z nas odczuwa smutek, wyczuwamy to na kilometr. A wtedy biegniemy do siebie z łakociami, które podczas intymnych rozmów, likwidują wszelkie negatywne emocje.

Zanim zaczęłam pisać tę wypowiedź, dłuższą chwilę zastanawiałam się jaka jest prawda - z kim tak naprawdę mam najsilniejszą więź?
Nie jest to proste zadanie, kiedy posiada się dużą i wspierającą rodzinę.
Jednak serce podpowiada mi, że najwięcej łączy mnie z moją mamą.
Nie chodzi o wizualne podobieństwo czy zgodność charakterów.
Mnie i mamę łączy przeszłość. To właśnie...